บทที่ 7 โชคดี

ซับมิทจดทะเบียน กรอกเอกสาร ถ่ายรูปแล้วก็ได้เล่ม นั้นมา

พอเข้าไปในสำนักงานกิจการพลเรือน เวินจิ้งก็หยิบ เอกสารแต่งงานอย่างร้อนรน ยังงุนงงหน่อยๆ

แบบนี้ก็ แต่งงานแล้ว

มองผู้ชายหล่อๆที่อยู่ข้างๆ เธอถึงนึกได้ว่าตัวเองยังมี เรื่องอีกเยอะที่ต้องถามเขา สุดท้ายก็ถูกเขาดึงไป

“มูวี่สิง คุณจะไม่เสียใจทีหลังใช่ไหม? “นั่งข้างในรถ เวินจิ้งอดไม่ได้ที่จะถามเขา

จากที่เข้าใจเขาที่โรงพยาบาลวันนี้ ผู้ชายเพียบพร้อม อย่างเขา เธอแต่งงานด้วย ช่างโชคดีจริงๆ!

“เสียใจทีหลังอะไร? “มู่วี่สิงขับรถไปอย่างเรียบๆ

“ไม่รู้สิ ฉันว่าระหว่างพวกเรา มีช่องว่างต่อกันมาก”เป็น จิ้งก้มลง เธอก็แค่คนธรรมดาที่ธรรมดาสุดๆ แต่ว่ามู่วี่สิง คือหัวหน้าหมอที่มีชื่อเสียง

“ถ้าผมใส่ใจก็คงไม่แต่งงานกับคุณ”

“ก็ใช่”เวินจึงคิดไม่ออกจริงๆว่าหาไหมู่ สิงถึงเลือกเธอ

งั้นก็เลิกคิดละ
“ตอนนี้คุณส่งฉันกลับบ้านใช่ไหม? “เวินจิ้งถามเขา

“ไปบ้านผมก่อน รอผมจัดการเรื่องเสร็จแล้วค่อยไป พบที่บ้านคุณ มูวี่สิงพูดอย่างเป็นขั้นเป็นตอน

เวินจิ้งพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

บ้านของตระกูลมู่ตั้งอยู่ที่ตอนเหนือของเมืองหนาน เฉิง เวินจิ้งไม่เคยเข้ามาที่นี่ เธอมองแล้วเหมือนกำลัง เข้าไปในปราสาท

พอจอดรถ เวินจิ้งก้มลงมองตัวเองที่แต่งตัว เสื้อยืด สีครีมกับกางเกงยีน สวมรองเท้ากีฬา ดับบ้านตรงหน้า แล้วทำไมรู้สึกว่าต้องสวมชุดสุภาพเข้าไปนะ?

ตอนที่อึ้งไป มู่วี่สิงก็โอบเอวเธอแล้ว เวินจิ้งรีบดึง เขา”ที่นี่มีร้านขายของผู้หญิงไหม?

“จะทำอะไร? ”

“ฉันอยากเปลี่ยนกระโปรง

“ไม่ต้อง”มู่วี่สิงขมวดคิ้วแล้วพาเธอเข้าไปในบ้าน

มู่เฉิงกำลังดูข่าวเศรษฐกิจก็หันหัวมา“มู่วี่สิง ถ้าไม่พา แฟนมา ก็ไม่ต้องกลับบ้าน!

ได้ยินดังนั้น เวินจิ้งก็ยิ้มออกมา ทันใดนั้นก็เข้าใจ ความกดดันของที่บ้านดู่วี่สิง
รอยยิ้มนี้ทำให้มู่เฉิงได้ยินแล้วหันมามองเป็นจิ้ง

ใบหน้าชรานั่นมีความยินดีออกมา

“นี่……นี่คือหลานสะใภ้ฉัน? “มู่เฉิงเข้ามาอย่างตื่นเต้น เวินจิ้งยิ้ม ทักทายหลานสะใภ้แบบนี้ได้ยินแล้วรื่นหูดี

จัง

“คุณปู่ สวัสดีค่ะ หนูชื่อเวินจิ้ง”เวินจิ้งเข้าไปประคอง คุณปู่ ทักทายอย่างมีมารยาท

“เวินจิ้ง ชื่อนี้ดีจัง อ่อนโยนและเงียบ ฉันชอบเด็กแบบ นี้! “มู่เฉิงดูท่าทางพอใจเป็นอย่างมาก

“กระต่ายน้อย ไม่เลวไม่เลว! พวกเธอวางแผนจะ แต่งงานเมื่อไหร่? “มู่เฉิงมองทั้งสองคน

“แต่งแล้ว”มู่เฉิงแสดงใบทะเบียนสมรส

เวินจิ้งก้มหน้าลง แก้มแดง

มู่เฉิงหัวเราะออกมาเสียงดังจากนั้นก็ทำหน้านิ่ง“โอเค พวกเธอคงไม่ได้จดทะเบียนเพื่อแสดงละครอะไรใช่ ไหม?

สีหน้าเวินจิ้งชาไป คุณปู่ดูรายการของเหล่าไอดอ ลด้วย? ทันสมัยจริงๆ!

“คิดว่าผมว่างเหรอ? “มู่วี่สิงขมวดคิ้วอย่างเรียบๆแล้วดึงเงินจิ้งเข้ามาในอ้อมกอด อยากใกล้ชิด

มู่เฉิงกลับสงสัยคงต้องดูๆอีกที

“กินข้าวก่อนละกัน หลานสะใภ้ เดี๋ยวมาคุยกับปู่ว่า แต่งงานกันได้ไง”

เวินจิ้งพยักหน้า ดีที่เมื่อกี้อยู่ในรถมู่วี่สิงได้เอาสคริปต์ ให้เธอแล้ว

อาหารบนโต๊ะค่อนข้างรสอ่อน เวินจิ้งคิดว่าครอบครัว รวยๆแบบมู่วี่สิงจะต้องเน้นทานเนื้อเยอะๆแน่ แต่กลับ ไม่ใช่

กินเสร็จก็ดื่มซุปไปสองถ้วย เวินจิ้งอิ่มแล้วจะสะอึก แต่พอคิดว่าต้องรักษาท่าที เวินจิ้งก็ยืดตัวแล้วไม่พูดเยอะ