บทที่ 1 เราจบกันแล้ว

อัญญาไม่เคยคิด วันหนึ่งเธอจะโดนหักหลัง

เมื่อเธอเห็นคนที่รักกันมาตลอดสามปี ขณะที่ใกล้จะ แต่งงานธนัทเขาจูบกับเลขา กลิ้งตัวนอนลงบนเตียง เธอไม่ลังเลที่จะเข้าไปตบธนัททันที

“นี่คือสิ่งที่บอกว่าคุณรักฉัน? “อัญญาพยายาม ควบคุมความโกรธของเธอ เธอดูสงบ ดวงตาเธอเย็นชา ผิดปกติ

พบว่า ธนัทก็กำาลังมึนงงเหมือนกัน

บ้านหลังนี้ที่เขาซื้อก็เพราะใช่มั่วกับผู้หญิงคนอื่น ถึง เขารักอัญญาอย่างลึกซึ้ง แต่ผู้หญิงพวกนี้ยากที่จะ ควบคุม และเขาก็มีความต้อการทางด้านร่างกาย มัน เป็นเหตุผลที่เขาออกไปหาผู้หญิงนอกบ้าน

แต่เขาไม่เคยคิดจะแต่งงานกับผู้หญิงพวกนี้ อัญญา เป็นผู้หญิงที่เขาจะใช้ชีวิตด้วย และเป็นผู้หญิงที่ตระกูล เกียรติบวรสกุลยอมรับ

ธนัทผลักผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดออก ลุกขึ้นทันที อัญ ญา มีอะไรเรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่า ผม ผม

อัญญาสะบัดมือเขาออก สีหน้าไม่แสดงอารมณ์“ยัง ต้องคุยอะไรกันอีก? ธนัทฉันเคยบอกแล้วว่าฉันไม่มี ปัญหาอื่นเลย นอกจากเรื่องสกปรกพวกนี้
ทันใดนั้นสีหน้าของธนัทดูไม่ค่อยดี” เธอหมายความ ว่าอะไร?

“ฉันหมายความว่าอะไรนายไม่รู้? ถ้านายยังควบคุม ตัวเองไม่ได้ ไม่ต้องมาพูดว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เหลือแค่สองเดือน สองเดือนรอไม่ได้? ”

ตอนนี้อัญญารู้สึกข์ เธอรู้ว่าเธอหัวโบราณ แต่เธอ เพียงแค่อยากมอบตัวเองให้เขาในคืนวันแต่งงานของ เธอ!

“ผมสาบานเลย ครั้งนี้ครั้งเดียว ครั้งหน้า……

อัญญาหัวเราะ“ครั้งเดียว? “เธอมองไปที่ผู้หญิงที่ไม่ ได้ใส่เสื้อผ้าคนนั้น แล้วขมวดคิ้ว” ถ้าไม่อย่างนั้นให้ผู้ หญิงนี่ส่งที่อยู่ของเธอให้ฉัน เพราะฉันไม่รู้ว่านายจะทำ แบบนี้กับฉันอีกหรือเปล่า”

ดวงตาที่ดื้อรั้นของธนัทหายไป“อัญญา ผมรู้ว่าเธอรัก ผม…………..”

“ใช่ ฉันยอมรับว่าฉันรักนาย และฉันก็ยอมรับว่า นาย ไม่ได้รักฉัน”อัญญาทนกับความเจ็บปวดในใจ เธอยิ้ม แล้วมองเขา “ในมือถือฉันมีคลิปนายอีกมาก นายจะดู ไหม? ”

ตอนนี้ธนัทไม่สามารถทำอะไรกับผู้หญิงบนเตียง แต่ เขาก็ต้องการดีกับอัญญา เขาเข้าใจนิสัยเธอดี ถ้าเธอ ตัดสินใจจะทำอะไรแล้ว จะไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้เลย

อัญญามองเขาอย่างเยือกเย็น “โชคดี การ์ดเชิญของ พวกเรายังไม่ได้แจก มิฉะนั้น ตระกูลธนะวิวัฒน์ต้อง ขายขี้หน้าแน่ ธนัท เรื่องระหว่างเราสองคนจบแล้ว”

อัญญารวบรวมความกล้าของเธอ เธอยืนอยู่บนส้นสูง แล้วถือกระเป๋าแล้วเดินจากไป

โดยไม่ให้โอกาสธนัทได้คิด

แต่เรื่องที่เธอไม่รู้ก็คือหลังจากที่ปิดประตู ธนัท หงุดหงิดจนหันกลับตบผู้หญิงคนนั้น

“นางแพศยา! เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? ถึงกล้า ท้าทายเธอ ? เป็นเพียงไก่! กล้าที่จะยั่วยุเธอ? ! ”

อัญญาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในบ้าน หลังจากที่เธอออก ไปเธอขับรถไปร้านที่เธอชอบไปชื่อว่าร้านเหล้า หลัง จากที่เข้าไปเธอนั่งอยู่ที่บาร์และเริ่มดื่ม

มุมหนึ่งในร้านร้านเหล้า จะมีคนยื่นคอยทำความ เคารพ และคอยพูดให้คนคอยระมัดระวังในเดิน

“คุณภาสกร คุณอัญญารู้เรื่องหมดแล้วครับ”

สายตาชายที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องจ้องมองไปที่ร่างกาย ของอัญญา“เลิกหรือยัง? ”
“ทางธนัทยังไม่ยากปล่อยเธอ แต่คุณอัญญาพูดไว้ แล้วว่า พวกเขาจบกันแล้วครับ”

ชายคนนั้นพูดด้วยมุมปาก”ดีมาก”