ตอนที่ 7 หน้าไม่นิ่ง

เธอคิดว่าเธอจะไม่มีวันลืมฉากนี้เด็ดขาด และเธอจะ เกลียดชังเขาไปตลอดกาล! ทว่าวันหนึ่งเธอไม่จำเป็น ต้องดูแลพ่อแม่และพี่ชายของเธออีกต่อไป เธอจะฆ่า เขา! และจะต้องฆ่าเขาด้วยน้ำมือของเธอเองเด็ดขาด!

ในที่สุดมันก็จบเสียที! อาริยานั้นเจ็บจนอ่อนแอและ แทบจะไม่มีกำลัง แต่เธอไม่ต้องการอยู่กับปีศาจนาน กว่านี้ แม้จะอีกแค่เสี้ยววิ

เธอฝืนลุก หยิบเสื้อผ้าทั้งหมดแล้วเดินเซเข้าไปใน ห้องน้ำ

หลังจากที่ทําความสะอาดตัวเองเสร็จ เธอก็เริ่มแต่ง ตัวและใส่เสื้อผ้า เธอก็ไม่มีความกล้าแม้แค่จะมอง เข้าไปในกระจก ไม่กล้ามองดูตัวเองที่ดูไม่เป็นท่า

เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ จิรายุก็นั่งบนเตียงแต่งตัว เสร็จแล้วเช่นกัน

“ เธอโอเคไหม? ” เขาถาม เป็นกังวลเล็กน้อยกับผู้ หญิงคนนี้ที่เพิ่งเป็นของเขา

อาริยาดูเหมือนจะไม่ได้ยิน ไม่มองเขาแม้แต่เสี้ยววิ แล้วเดินไปที่ประตู

เขาลุกขึ้นเดินตามเธอไป คว้าแขนแล้วถามอย่าง อารมณ์เสียว่า”ทำไมเธอถึงไม่พูดกับฉันเธอรักเขามากขนาดนั้นเลยหรือ?

เธอหันหน้าของเธอและมองเขาอย่างเย็นชา มุมปาก ยิ้มขึ้นด้วยความเหยียดหยาม “ใช่ ฉันรักเขา! สําหรับ เหตุผลที่ทำไมไม่พูดคุยกับแก ฮ่า คำพูดต้องใช้กับคน แต่แกมันไม่ใช่คน”

หลังจากพูดจบ เธอก็หันหลังกลับ แต่ก็ได้ยินเสียง กระซิบจากข้างหลัง

“ ฉันคืออะไรไม่สำคัญ หวังว่าเมื่อเขารู้ว่าเธอไม่ใช่ ครั้งแรกแล้วจะยังคงรักเธอขนาดนี้ และเธอจะสามารถ รักเขาได้เหมือนแต่ก่อน”

แม้ว่าคำพูดนี้จะแผ่วเบา แต่มันก็เหมือนกับลมหนาว พัดเข้าไปในกระดูกของเธอ ทำให้ร่างกายของเธอ หนาวสั่น

ไม่ ชัยรักที่ใจฉัน ไม่ใช่ร่างกายฉัน เขารักฉัน เขาจะ รักฉันตลอดไป และฉันจะรักเขาตลอดไปเช่นกัน

เธอพูดกับตัวเอง แต่มันก็ไม่สามารถทำให้เธออุ่นขึ้น ได้ แม้วันนี้จะเป็นเดือนสิงหาที่อากาศร้อน แต่เธอก็ยัง คงรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่าง

ออกจากโรงแรม ยังคงมีคลื่นความร้อนที่น่าเบื่อพัด โชยไปมา บางที อาจมีฝนตกในวันพรุ่งนี้ แต่เธอกลับ หวังว่าจะฝนจะลงไปในเวลานี้เสียเลย
มันจะดีมากถ้ามีฝนมาล้างตัวเองจากทั้งด้านในและ นอกกาย แต่น่าเสียดายมันแค่อบอ้าว แต่ไม่มีร่องรอย ของฝนสักนิด หลังจากที่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว เธอก็รู้สึก เจ็บเมื่อยและอึดอัดไปทั่วร่าง ไม่รู้ว่าเธอแตะโดนอะไร ทำให้เธอล้มลงในที่สุด

เธอไม่สามารถรองรับมันได้อีกต่อไป เธอนั่งลงบนพื้น พร้อมเอาหัวของเธอฝังอยู่ในหัวเข่า เธอร่ำไห้ออกมา มันเริ่มต้นด้วยเสียงที่กระซิบและต่อมากลายเป็นเสียง ร้องไห้ที่เจ็บปวดใจ

“จิรายุ ฉันเกลียดแก! ฉันเกลียดแก! ฉันเกลียดแก! ฮือ…..ฮือ….. ฉันเกลียดแก! แกมันสัตว์ร้าย แกมันคนไร้ ยางอาย คนใจทราม! แกต้องไม่ตายดี! ฮือ….. ”

“อย่าด่าแล้ว ฉันรู้แล้ว!”เสียงเย็นที่เอ้อระเหยดังขึ้น เหนือศีรษะเธอ ทำให้เธอหยุดร้องไห้โดยอัตโนมัติและ เงยหน้าขึ้นมอง

จิรายุยืนอยู่ข้างเธอ ไม่รู้ว่ามายืนอยู่นานแค่ไหนแล้ว

“ทิชชู่!”เธอดูอารมณ์ของจิรายุไม่ออก เขาไม่ได้ แสดงออกอะไรเลย ก็แค่ยื่นทิชชู่ให้เธอ

อาริยาไม่รับ และเธอก็ไม่เช็ดน้ำตาออก เธอประคอง ตัวเองยืนขึ้น และดื้อรั้นเดินต่อไป

หากเธอรู้ว่าที่ตนร้องไห้จะถูกเขาเห็น เธอก็จะกลั้นมัน ไว้ไม่ว่าด้วยวิธีไหน
เธอ ใจและสิ้นหวังจากใจจริงๆ การที่นั่งบนพื้นดิน และร้องไห้ของเธอนั้น เหมือนกับศิวายุที่ถูกรังแกใน อดีต ทำให้เขาหน้านิ่งเหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้

“ตราบใดที่เธอต้องการ ฉันจะแต่งงานกับเธอได้ ตลอดเวลา รับผิดชอบต่อเธอ” เขาพูดเบา ๆ