บทที่ 1: คุณชาย การแสดงพิเศษเริ่มขึ้นแล้ว

เอวบางขาวเหลืองเหมือนดุจน้ำผึ้ง ขยับมาที่ผ้าม่าน บริเวณเตียง พร้อมกับเสียงกระดิ่งที่ดังขึ้น

เสี้ยน่าพยายามเข้าไปใกล้ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้า ใบหน้า ของเขาน่าหลงใหลเหลือเกิน ใบหน้าของเขาดูดีเกินไป แล้ว!

ริมฝีปากของผู้ชายคนนั้นราวกับแฝงด้วยรอยยิ้ม ดวงตาสีดำเข้มดูลึกลับ ยากที่จะคาดเดาได้ว่าเขาคิด อะไรอยู่ในใจ

ใบหน้าของผู้หญิงดูงดงาม ดวงตาก็ใสเป็นประกาย ราวกับบ่อน้ำแร่ ผู้ชายคนไหนเห็นก็ต้องหลงใหลใน ความงดงามนี้

แต่เขากลับเฉยเมย แววตาไร้ซึ่งความสนใจ เพียงแค่

ตอบสนองตามปกติ

เสี้ยน่ารู้สึกได้ว่าตัวเองได้ตกหลุมชอบเขาไปแล้ว เธอ ไม่เคยพบผู้ชายที่ทั้งดูดี ร่ำรวย และมีเสน่ห์มากขนาดนี้ มาก่อน

“กริ๊งๆๆๆ…” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ผู้ชายคนนั้นหยุดลง เสี้ยน่าแสดงสายตาไม่พอใจ นานๆที เธอยากที่จะมีโอกาสได้เข้าใกล้ผู้ชายที่ดูดี ราวกับเทพบุตร กับถูกคนรบกวน แต่เธอไม่กลับไม่กล้าแสดงความไม่พอใจนั้นออกมา ได้แต่ยิ้มอ่อนๆกลับไป และรอผู้ชายคนนั้น

ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนว่าไม่ได้ตั้งใจที่จะรับสาย โทรศัพท์นั้น ทำให้เสี้ยน่าดีใจเล็กน้อย

“กริ๊งๆๆๆ…” โทรศัพท์ก็ยังคงดังไม่หยุด ดวงตาดำเข้ม ของผู้ชายคนนั้นดูเย็นชาขึ้นมา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ให้เหตุผลที่จะไม่ไล่คุณออกมาสิ!”

เขาไม่ชอบให้คนมารบกวนเขาในเวลานี้

“คุณชาย การแสดงพิเศษ…เริ่มขึ้นแล้ว!” เสียงใน โทรศัพท์ดังขึ้นด้วยความกลัว

“ใครกำลังแสดง? !”

“ผู้หญิง ผู้หญิงที่คุณชายต้องการคนนั้น!”

สีหน้าของชายคนนั้นดูมีปฏิกิริยาเล็กน้อย จากนั้น รอยยิ้มของเขาก็ดูกว้างขึ้น แม้แต่แววตาของเขาก็เต็ม ไปด้วยรอยยิ้ม

เขาวางโทรศัพท์ พร้อมกับลุกขึ้นอย่างช้าๆ

“เอ๋ คุณชาย คุณ…จะไปไหน?” เสี้ยน่าได้แต่เบะปาก แดงๆของเธอ พร้อมกับถามอย่างระมัดระวัง แต่ในใจ ของเธอร้อนรนราวกับถูกไฟไหม้ แต่กลับไม่กล้าแสดง ความไม่พอใจนี้ออกมา
ผู้ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไร เพียงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ อย่างเงียบๆ

ดูแล้วผู้คนนี้คงจะออกไปแน่ เสี้ยน่าแสดงความ ร้อนใจออกมา พร้อมกับเสียงเรียกอย่างอ่อนโยน “คุณชาย…”

“บทตัวเอกอันดับ 3 ให้เธอแน่ๆอยู่แล้ว” ผู้ชายคน นั้นสวมเนกไท พร้อมกับเสียงพูดอย่างมีเหตุผล ซึ่งไม่ เหมือนปลอบใจเสี้ยน่า แต่เป็นการเตือนเธอมากกว่า

เสี้ยน่าตะลึงเล็กน้อย พร้อมกับตอบกลับไปอย่างทันที “ไม่ใช่ตัวเอกอันดับ 1 หรอ?”

ผู้ชายคนนั้นใบหน้าเยือกเย็น เก็บของไปทันที ตอนที่ เขากำลังดึงที่จับประตูอันเย็นเฉียบ ก็ได้หันมาพูดอย่าง เย็นชาว่า “เธอ…มีค่าแค่นี้!”

“คาสิโนเฮยเย่” ห้องเพชรระดับสูงที่สุด มีเพียงแค่ แขกที่มีค่าเกิน 100 ล้านหยวน ถึงจะเข้าไปได้

สถานที่นี้มีการเล่นเกมส์ที่สกปรกเกิดขึ้นทุกวัน

ด้านหลังของเวทีแสดง มือทั้งสองข้างของซูหยวนถูก มัดไว้ด้านหลังอย่างแน่นหนา

ปากของเธอถูกยัดไว้ด้วยของบางอย่าง ยาที่ถูก บังคับให้กินก็ได้เริ่มออกฤกธิ์แล้ว
เธอถูกจัดให้อยู่ในห้องสี่เหลืองเล็กๆ โดยงอขา ทั้งสองข้างแนบติดไปกับพื้น ใบหน้าขาวนวลราวกับ กระเบื้องของเธอ ไม่มีรอยเลือดเลยแม้แต่น้อย และ ร่างกายเธอก็สั่งเพิ่มไปทั้งตัว

ดวงตาใสของเธอกลายเป็นสีแดงก่ำ ราวกับร้องไห้มา คิ้วของเธอยาวและแคบดูมีเสน่ห์ แต่เพราะความกลัว ทําให้ขาดความสดใสเดิมไป

เธอสวยมากจริงๆ เธอดูเหมือนแสงสว่างในยามกลาง คืน เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย ดวงตาของเธอดูมึนงง เพราะผลของยา

เธอรู้สึกกระหายน้ำ ร่างกายร้อนราวกับอยู่ในเตาไฟ ร้อนราวกับเผาให้เธอมอดไหม้ไป

เธอพยายามส่ายหัว เพื่อทำให้เธอรู้สึกตัว มีสติขึ้น ใน ขณะที่มีคนตะโกนขึ้นบนเวที “การแสดงเริ่มขึ้น…

ทันใดนั้น… ใจของเธอ ก็เต้นขึ้นอย่างแรง

การแสดงเริ่มขึ้นแล้ว ถ้าอย่างนั้นเธอ… และผู้หญิงที่ น่าสงสารเหล่านั้น จะถูกใครพาไปนะ? ได้ยินมาว่าแขก ที่มาที่นี่ วันหนึ่งมีเพียงแค่สิบคนเท่านั้น!

หญิงสาวที่มาที่นี่ เป็นหนี้จำนวนมากและไม่สามารถ คืนให้กับห้อง “คาสิโนเฮยเย่” ดังนั้น “คาสิโนเฮยเย่” จึง จัดการให้พวกเธอ “แสดง” ถ้าเกิดว่าแขกถูกใจ ก็จะ ช่วยคืนเงินให้แทนพวกเธอ แล้วเอาตัวพวกเธอไปได้