บทที่ 13 ความจริงใจที่ผมแต่งกับคุณ

อยเถียนอึ้ง สายตามองก้าวเท้าของสิ่งที่มาหยุดอยู่ตรงหน้า ของเงินจิ้งวันนี้ว่างไหม?

เงินจิ้งส่ายหัว เธอยังต้องส่งมั้ยเถียนกลับไปอีก

“ทําไม? ”

“ฉันต้องส่งอัยเยียน เธอไม่ค่อยสบาย

“เดี๋ยวผมไปส่งเขาก่อน แล้วคุณค่อยไปกับผมที่ที่นึง น้ำเสียง ของมูวี่สิงออกแนวสั่ง

เป็นจิ้งขมวดคิ้ว ตอนนี้เองมั้ยเถียนก็พูดขึ้นว่า”จิ้งจิ้ง เธอไป

เถอะ เดี๋ยวฉันกลับเองได้

“ไม่ได้ เดี๋ยวฉันไปส่งเธอก่อนเป็นจิ้งคล้องแขนอัยเถียน

นั่งอยู่ในรถอยเถียนไม่กล้าพูดอะไร ได้แค่ส่งวีแชทหาเงินจึง

เป็นจิ้งนั่งข้างคนขับ ข้อความของอัยเรียนเด้งมาตลอด

“แต่งงานจริงๆเหรอ? “

“จริง”

“เมื่อไหร่เนี่ย? ”

“อาทิตย์ก่อน”
“พวกเธอรู้จักกันได้ยังไง?

..นัดดูตัว”

เงินจิ้งขมวดคิ้ว แน่นอนว่าเจอกับมูวี่สิงก็คือตอนที่ดูตัว แต่ว่า เป็นตอนที่เธอดูตัวกับคนอื่น

“แม่เธอมีของดีขนาดนี้เชียว? ฮือฮือฮือ ฉันก็อยากได้!

เป็นจิ้งขมวดคิ้ว นึกถึงเซ็น แต่ว่าเธอไม่ได้รู้จักอะไรเขา ตอน ที่เจอกันที่ร้านกาแฟ เขาโกรธมากที่เธอมีแฟนแล้วแต่ยังไปเจอ เขา ไม่พอใจอย่างมาก

แต่เมื่อหลายวันก่อนที่เขามาส่งเธอ ก็ดูอบอุ่นดีนะ

“จับตาดู”

เป็นจิ้งกับอั้ยเถียนส่งข้อความหากันไม่หยุด จนมู่สิงเห็น เขา ขมวดคิ้ว เขาเหยียบคันเร่งอย่างแรง เป็นจิ้งที่ไม่ทันระวังเกือบจะ หน้าทิ่ม

มือของสิงบังหน้าผากให้เธอแล้วพูดเสียงทุ้มว่า”ไม่ให้เล่น โทรศัพท์”

เงินจิ้งกระพริบตา สายตาของสิ่งน่ากลัวมาก เธอเก็บ

โทรศัพท์อย่างเชื่อฟัง

อยเถียนมองทั้งสองคน รู้สึกเต็มไปด้วยความอึดอัด พอส่งมั้ยเถียนกลับบ้านเสร็จ มู่สิงกับเงินจิ้งก็ไปย่านคนรวย ที่ใจกลางเมือง ที่นี่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลเหรินหมิน
“มาที่นี่ทำไม?

เป็นจิ้งลงจากรถ มองที่พักที่ดูสูงๆ มู่สิงพาเธอไปชั้นบนสุด

“นี่คือเรือนหอเรา”

เงินจิ้งอึ้งไป เดินผ่านสวนเข้าไปด้านในยังเป็นห้องโล่งๆ ไม่มี การตกแต่ง

“ชอบที่นี่ไหม? “มู่สิงถามแล้วพาเธอไปที่ระเบียงที่เกือบจะ มองเห็นเมืองหนานเฉิงครึ่งนึง

ช่างต่างกับที่ที่เธอเคยอยู่ตั้งแต่เด็กๆ

“ชอบ”เงินจิ้งพยักหน้างงๆ

“นี่คือแพลนออกแบบภายใน ชอบสไตล์ไหนคุณเลือกเลยหรือ ถ้าคุณมีความคิดยังไงก็บอกผม”สิงยื่นไอแพดมาให้

เธอชอบ?

“คุณตัดสินใจก็ได้เงินจึงได้สติกลับมาแล้วมองสิงอีก รอบ“ที่จริงแล้วพวกเราไม่ใช่สามีภรรยากันจริงๆไม่ต้องแบบนี้ ก็ได้”

“นี่คือความจริงใจที่ผมแต่งกับคุณ เป็นจิ้ง แสดงก็ต้องแสดง

ให้ครบชุด รู้ไหม? “มู่สิงลูบหัวเธอ

แต่นี่มัน……ครบชุดเกิน

“ต่อไปพวกเราอยู่ที่นี่เหรอ? “เป็นจิ้งถาม
“อือ แต่ว่าตกแต่งภายในอย่างน้อยอีกสองเดือน ช่วงเวลานี้

พวกเราต้องกลับไปพักบ้านเก่าก่อน” เงินจิ้งก้มลงมองแพลนในมืออย่างตั้งใจ สุดท้ายก็เลือกสไตล์

ญี่ปุ่นที่ธรรมดาๆที่สุด เธอไม่ชอบที่ดูสวยงามเกินไป เอาแบบ ง่ายๆธรรมดาๆก็พอแล้ว

“ต้องการอะไรก็บอกผม

“ไม่ต้องการอะไรแล้ว”เป็นจิ้งมองสิง ท่าทางที่เขาจริงจัง ช่างน่าหลงใหล

เธอหันไป เบ้าตาก็มีน้ำตารื้นๆ

เหมือนเธอจะยังไม่ชินชีวิตแต่งงาน ส่วนมู่สิงกลับจัดการให้ เธอเรียบร้อยทุกอย่าง

“คุณนายมู่ ตอนนี้เรากลับบ้านไปกินข้าวกันเถอะมูวี่สิงแพลน

เวลาได้ดีเสมอ

“ช่วงนี้ ฉันกลับบ้านตัวเองก่อนดีไหม? “เป็นจิ้งเสนอ

“ทำไมล่ะ? “มู่สิงนิ่งไป ออร่าความน่ากลัวแพร่กระจาย

“ฉันยังต้องการเวลาปรับตัวอีกหน่อยเงินจึงก้มหน้าพูด