บทที่ 6 คิวสุดท้าย

“เขารู้ว่าฉันมาเหรอ? “เป็นจิ้งแปลกใจ เมื่อคนตั้งเยอะ เขาเห็น เธอได้ไง

“ใช่ ไม่งั้นคุณหมอก็คงไม่ให้ฉันมาบอกพยาบาลยิ้มอย่าง อ่อนโยน

เงินจิ้งพยักหน้า ในขณะที่รออยู่ห้องพักก็เปิดกลุ่มวีแชทของ งาน ช่วงนี้ที่บริษัทการผลิตยาเทียนอีเริ่มมีปัญหาทางการเงินจน จ่ายเงินเดือนไม่ได้แล้ว มีไม่กี่คนที่ทำงาน ส่วนเกินจิ้งก็ไม่มีคน มาสนใจ

เหมือนเธอจะใกล้ตกงานแล้ว พอคิดขึ้นมาในใจว้าวุ่น กำลังเข้าดูเว็บไซต์รับสมัครงาน ข้างหลังก็มีเสียงเท้าเข้ามา มู่วี่สิงเดินเข้ามา จากมุมสูงนี้มองเห็นเป็นจิ้งกำลังหางานอย่าง ชัดเจน

“มาแล้วเหรอ? “เขานั่งข้างๆเธอ ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก เงินจิ้งวางโทรศัพท์ ตื่นเต้นหน่อยๆ

ท่าทางของมู่สิงดูแข็งแกร่ง คุยกับเขาทำให้เธอกังวลแปลกๆ “เรื่องที่คุณพูดก่อนหน้านี้ ผมโอเค” เป็นจึงค่อยๆพูดทีละคำ มู่วี่สิงกลับไม่แปลกใจ นิ้วเรียวยาวเคาะโต๊ะ สายตาหม่นลง หน่อยๆ
“ผมเคยพูดอะไร? “เขาถาม

เงินจึงนิ่งไป เขาเสียความจำไปหรือไง?

“ที่คุณบอกว่าจะแต่งงานกับฉัน พอพูดออกมาเป็นจิ้งก็หน้า

แดง

มู่สิงยิ้มออกมาในลำคอ เขาตั้งใจให้เป็นจิ้งพูด

“อือ เอาทะเบียนบ้านมาใหม”สิงถาม

“หา? “เป็นจิ้งเงยหน้าอย่างตะลึง เธอมักจะคิดไม่ทันมีสิ่ง “จดทะเบียนต้องใช้ทะเบียนบ้าน

“เร็วขนาดนี้เชียว? ฉันยังไม่คุยกับแม่เลยเป็นจึงคิดภาพที่ เธอกับมู่สิงไปจดทะเบียนที่สำนักงานกิจการพลเรือน

“ผมให้เวลาคุณหนึ่งวัน

ตระกูลเงิน

ออกมาจากโรงพยาบาลเธอก็รีบกลับบ้าน เงี่ยนก็ดูละครที่

โซฟา

คำพูดที่เตรียมพูดระหว่างทางติดอยู่ในลำคอ เธอจะพูดกับ เงี่ยนอียังไงว่าจะแต่งงาน

อีกอย่างเจอชายคนนั้นแค่สามครั้งก็จะแต่งงานแล้ว

“วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ? “พอเห็นเงินจึงกลับมา เจียนอีก็ถามอย่างแปลกใจ
เธอไม่รู้ว่าบริษัทที่เป็นจิ้งทำงานใกล้จะล้มละลายแล้ว

“ลาน่ะ”

“ลาทำไม? ”

“หนู……อยากเอา…..ทะเบียนบ้าน เป็นจิ้งพูดขึ้นมา

“โอ้ว อะไร จะไปจดทะเบียน? อย่าบอกแม่นะว่าเป็นฉือ เหง แม่แกตายแน่! “จากที่เงี่ยน ดีใจๆอยู่ แต่พอคิดว่าจะเป็นผู้ ชายเลวๆนั่น ใบหน้าก็หมั่นลง

“ไม่ใช่เขาไม่ใช่เขา คือผู้ชายที่มาส่งหนูครั้งที่แล้ว เขาชื่อม สิง เป็นหัวหน้าหมอประสาทที่โรงพยาบาลเหรินหมิน! “เป็นจิ้ง หลับตา กัดฟันพูดออกมา

เจียนอื่นิ่งไป ตอนที่ได้สติน้ำตาก็ไหลออกมาแล้วกอดเป็นจิ้ง แน่นๆ เด็กน้อย ไปเถอะ ไปบอกเขา ตระกูลเราไม่ต้องการ สินสอดอะไร และก็ไม่ต้องจัดงานแต่ง ไปจดทะเบียนก็พอ แม่ ของลูกวางใจแล้ว”

เวินจิ้ง:

แม้ว่าเธอจะไม่เคยคิดถึงสินสอด งานแต่งอะไรพวกนี้ของการ แต่งงาน แต่ว่าแม่เธอ…… ใจกว้างเกินไปแล้ว!

มาถึงสำนักงานกิจการพลเรือนสี่โมงแล้ว เป็นจิ้งมอง ประกาศที่ติดอยู่หน้าประตู คิววันนี้หมดแล้ว

เธอโล่งใจเป็นอย่างมาก งั้นพรุ่งนี้ค่อยมา
ตอนที่จะหมุนตัวไป มือหนึ่งก็จับไหล่เธอไว้ เสียงทุ้มๆของ สิงพูดมาที่ข้างหูเธอจึงอะไร?

“เอ่อ ฉันว่าจะไปหาคุณ! “เงินจึงยิ้มฝันๆ

“เข้าไปสิ”มู่วี่สิงขมวดคิ้ว

“อ๋ ไม่ใช่ว่าคิวหมดแล้วเหรอ? ต้องรอพรุ่งนี้เป็นจิ้งชี้ไปที่ ประกาศหน้าประตู

เขากลับยิ้มออกมา คิวสุดท้ายอยู่ในมือผม