บทที่ 5 ภายในสามวัน ผมจะพาเธอมา

ตระกูลม

เที่ยงคืนแล้ว มูวี่สิงกลับมาจากโรงพยาบาล คุณปู่ เฉิงยัง ไม่ได้นอน

“ไปเดทมา? “เฉิงมองหลานชาย พอเข้าไปใกล้ก็ได้กลิ่น น้ำยาฆ่าเชื้อ คิดๆดูน่าจะทำโอทีที่โรงพยาบาลอีกแล้ว

“มีผ่าตัด”มูวี่สิงตอบกลับอย่างไม่สนใจ

“หลานสะใภ้ฉันล่ะ? “เฉิงถามต่อ เขาสั่งไปแล้วว่าสิ่งต้อง พาแฟนมาบ้านในหนึ่งเดือนนี้

ได้ยินดังนั้นเขาก็หยุดลง ในหัวมีหน้าของเป็นจิ้งเข้ามา

สายตาแสดงความไม่ชัดเจนหน่อยๆ

“ภายในสามวัน ผมจะพาเธอมา

“จริงเหรอ? “ที่จริงมู่เฉิงหมดหวัง

“อือ”มู่วี่สิงตอบแล้วขึ้นไปที่ห้อง

แล้ว พอได้ยินก็ดีใจสุดๆ

มู่เฉิงลูบเคราแล้วตบขา นี่เป็นครั้งแรกที่หลานชายพาแฟนมา

บ้านเชียว!

ดูเหมือนว่าจะเป็นจริง!

วันถัดมา เป็นจิ้งตื่นแต่เช้า ข้างๆหมอนวางนามบัตรของมู่สิงเธอยืนยันอีกทีว่าที่จริงแล้วเขาก็คือ………วหน้าหมอประสาท เธอนึกว่าเขาจะเป็นทายาทคนรวยที่วันๆไม่ทำอะไรซะอีก พอคิดขึ้นมา บวกกับที่ก่อนหน้านี้เขาพาเธอมาส่งเอง ก็เหมือน กับว่าเขาจะเป็นคนดีเหมือนกันนะ?

ตอนที่ได้สติคืนมา เป็นจิ้งก็มาที่โรงพยาบาลเหรินหมิน

ที่นี่คือโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของเมืองหนานเฉิงไม่มีอะไรเทียบ ได้ หมอที่ทํางานที่นี่ถือว่าเก่งสุดๆ อัตราการพลาดเกือบจะเป็น ศูนย์

เธอมองป้ายชื่อที่แขวนอยู่กำแพงแปปนึงก็หาชื่อสิงเจอ

เขาคือหัวหน้าประสาทวิทยา……..ประธานสมาคมโรคพาร์กิน สันและความผิดปกติของการเคลื่อนไหวระดับโลก……..ประธาน สมาคมการควบคุมระบบประสาทระดับโลก….ผู้อำนวยการ สถาบันวิจัยการแพทย์ระหว่างประเทศ…….

มีหลายคำที่เป็นจึงไม่เข้าใจ ในหัวมีแค่ความเข้าใจที่ คลุมเครือ สิงโคตรเทพ!

“พระเจ้า ฉันลงคิวของหมอไม่ได้อีกแล้ว!

“อะไรนะ? ไม่มีคิวคุณหมอมแล้ว? เป็นไปได้ไง ไม่ได้บอกว่า แปดโมงตรงวางเบอร์เหรอ? ”

“ใช่ แต่บัตรของฉันติดเข้าไปแล้วดันจ่ายเงินไม่ได้ ร้องไห้ อาทิตย์หนึ่งคุณหมอมเข้ามาแค่เช้าวันเดียวเอง ต้องรอสัปดาห์หน้าอีกแล้ว”

เป็นจิ้งขมวดคิ้ว หันไปเห็นหลายคนรวยตัวอยู่ที่แผนกลง

ทะเบียน

“เขาได้รับความนิยมขนาดนี้เชียว? “เป็นจิ้งสงสัยอย่างเงียบๆ

เหมือนว่าวันนี้เขาจะยุ่ง เธอมาไม่เหมาะเวลาจริงๆ

พอหมุนตัวจะออกไป ในตอนนี้ลิฟท์ก็เปิด เป็นจิ้งถูกเบียด เข้าไปในลิฟท์ และบังเอิญจริงๆ ที่อยู่ข้างๆเธอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เป็นจิ้งเห็นเขาสวมชุดกาวน์ ออร่าความเย็นชา มีไม่น้อย ใบหน้าหล่อๆนั่นช่างโดดเด่นแต่เขาดูเหมือนจะ อ่อนเพลียมาก หว่างคิ้วมีรอยบางๆ

เงินจิ้งอยากพูด แต่คนที่เบียดเข้ามาเหมือนกันต่างล้อมรอบ

วี่สิงไว้

“คุณหมอม วางคิวเยอะกว่านี้ได้ไหมคะ? ฉันไม่ได้คิวหมอมา เดือนหนึ่งแล้ว!

“ถอยไป ผมวางคิวมาครึ่งปีแล้ว คุณหมอ ขอคิวให้ผม

เถอะ! ”

“คุณหมอม หน้าด้านขวาของผมแข็งขึ้นมา หมอช่วยดูให้

เป็นจิ้งตะลึงอีกรอบและก็ไม่รู้ว่าลิฟท์เปิดเมื่อไหร่ ผู้คนต่างตามมูวี่สิงออกไป

เมื่อกี้มสิงเห็นเธอไหม?

เธออยู่ในมุม ส่วนเขาถูกผู้คนล้อมไว้ตรงกลาง เหมือนจะมอง

ไม่เห็นเธอ

ตอนนี้ พยาบาลท่านหนึ่งก็เข้ามา “คุณคือคุณเป็น? ”

“ฉันค่ะ”เวินจิ้งมองเธออย่างสงสัย

“คุณหมอให้ฉันมา ตอนนี้เขายุ่งมาก เดี๋ยวฉันจะพาคุณไป ห้องพักผ่อน คุณรอเขาแปปนึง