บทที่ 2 วันที่1000ที่คุณจากไป

เป็นจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ” เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของสิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัว เองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เชสีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆ ที่พักแถวนั้น

เดิมทีเป็นจึงไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอ

เลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ เป็นจิ้ง ขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เป็นจิ้งพูด ด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเงินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ? “เสียงทุ้มต่ำของสิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของ เขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

ไป ตอนนี้เองก็มีเสียงของเงี่ยนดังๆจากด้านนอกเข้ามาเป็นจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆ หน่อยเหรอ…….

เป็นจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะ เป็นเพื่อนบ้านกัน เจียนตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้ง ชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้ อะไรติดต่อมานะคะ! “เงินจึงรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ ลงรถ

มู่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเงินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขาว่ากระดาษแน่น

เงี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมาเป็น จิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ? นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเห รอ? ”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ? “ใบหน้าของเป็นจิ้งดูหด
เจียน จ้องรถนั้น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็น

ล้าน!

“ลูกพูดอะไร? อย่าหลอกแม่ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดู หน่อย”

เป็นจิ้งนิ่งไป มองมู่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออก

มา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลง เล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามา ว่า: วันที่1000ที่คุณจากไป

เป็นจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของสิ่งยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของสิ่งมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ! “เป็นจิ้งยิ้ม”เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ

พอพูดจบเสียงของเงี่ยนก็เข้ามาเป็นจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่ง
เงินจิง:

มู่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า “ผมมีธุระ ไป ก่อนนะ”

เป็นจิ้ง โล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มี เรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เงี่ยนก็ยังมองมา เงินจิ้งปิดประตูดัง “ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง? ”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เป็นจิ้ง ครั้งนี้ลูก สายตาไม่เลวจริงๆ!

เงินจึงกลับเข้าห้อง ปิดประตู