ตอนที่4เด็กสามคนเป็นหนึ่งเวที

หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จจางเซี่ยหยูและเจียวไอ้ชิงนั่งอยู่ใน ห้องรับแขกเด็กสองคนรู้ตัวได้เข้าห้องนอนไปเล่นคอมฯ

เจียวไอ้ชิงรู้ว่าจางเซี่ยหยูกังวลเธอแต่เรื่องของเธอไม่สามารถ คุยให้ใครได้ถ้าพูดออกไปเธออาจจะเสียลูกสองคนไปได้เธอไม่ สามารถพูดได้

“เธอน่าจะยังไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อของเธอมั่งเขาได้เข้าคุกเพราะ ติดหนี้”สีหน้าของจางเซี่ยหยู่ไม่ค่อยดีตอนนั้นเจียวลู่เคยมาหา เธอมาถ้าเจียวไอ้ชิงอยู่ไหนแต่เธอไม่รู้จริงๆถึงจะรู้ก็ไม่บอกเขา หรอกเขาทําลายเจียวไอ้ชิงขนาดนี้ยังไม่พอหรอ?

ใบหน้าของเจียวไอ้ชิงซีดไปแปปหนึ่งแต่กลายเป็นสีหน้าปกติ อย่างรวดเร็วหกปีก่อนเธอให้เขาไปห้าล้านบาทเธอก็บอกกับเขา แล้วว่าเธอจะตัดขาดกับเขาเธอจะไปหาคุณแม่คุณแม่หนีไป เพราะเขาแต่ได้ข่าวว่าเขาเข้าคุกทำไมหัวใจถึงเจ็บแบบนี้

“เธอจะไปเยี่ยมเขาไหม?”จางเชี่ยหยูรู้นิสัยของเจียวไอ้ชิงเธอ เป็นคนกตัญญูถ้าไม่ใช้เป็นเพราะพ่อของเธอในเกรดผลเรียน ตอนนั้นของเธอเธออาจจะมีอาชีพที่ดีมาก

เจียวไอ้ชงกัดริมฝีปากสีหน้าซีดไป

“พรุ่งนี้ฉันจะไปหางานเรื่องเขาเอาไว้ก่อน “เจียวไอ้ชิงตอนนี้ไม่ เรียกเจียวลู่ว่าพ่อเลยสำหรับเขาเธอเจ็บใจจนชาไปแล้ว
จางเสี่ยหมองเจียวไอ้ชิงอ้าปากอยากถามเรื่องลูกๆแต่สีหน้า เจียวไอ้ชิงไม่ดีอยู่แล้วเจียวไอ้ซึ่งไม่อยากให้จางเซี่ยหยู่รู้เรื่องนี้ จางเซี่ยหยู่ถอดหายใจชั่งมันเถอะเธอไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด

พอถึงเวลาเธอก็จะบอกเองตอนนี้เธอไม่อยากพูดจะถามยังไงเธอ

ก็ไม่พูดหรอก

ช่วงเช้าที่แสนแดดสว่าง

“หม่ามานี่เป็นโรงเรียนอะไรหรอทำไมนักเรียนถึง ใส่เสื้อ หรูหราขนาดนี้?”เจียวหลินหลินมองโรงเรียนที่หรูหราขนาดนี้ ถามแบบควบคุมไม่ได้

เจียวไอ้ชิงลูบหัวของเจียวหลินหลินยิ้มอย่างร่าเริง

“นี่ก็คือ โรงเรียนเศรษฐีที่ดีที่สุดหม่าม้าใช้เงินเยอะมากถึงจะ ให้พวกลูกๆเข้ามาได้นะอย่าให้หม่าม้าผิดหวังนะ”เจียวไอ้ชิงยิ้ม กับลูกสองคน

“โอโหน้องดูคนนั้นสิเขาใส่สูทราคาเป็นร้อยล้านขึ้นเลยนะผม เห็นในโทรทัศน์เมื่อวาน”เจียวซินหยางถามตาโตเสื้อชุดนี้เขา อยากได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

ซึ่งจื่อห้าวได้ยินเสียงยิ้มอย่างดูถูกสำหรับคนที่อิจฉาเขาลับ หลังเขาไม่เคยสนใจ

“พวกเธอดูสิเขาหยิ่งมากนักยังยกหัวขึ้น “เจียวหลินหลิน ซึ่งจื่อห้าวแล้วพูดด้วยสีหน้าตกใจ

เจียวไอ้ชิงมองหลังที่ตรงๆคนนั้นได้ให้เธอนึกถึงผู้ชายเมื่อหกปีก่อนเหมือนจะคล้ายกันมากเธอสะบัดหัวหยุดความคิดแบบนี้

“ลูกๆรีบเข้าไปเลยหม่าม้าจะไปทำงานแล้ว”เจียวไอ้ชิงยิ้มแล้ว หอมแก้มลูกๆ

“หม่ามาบ้ายบาย!”เจียวซินหยางจับมือของเจียวหลินหลิน

แล้วเดินเข้าในโรงเรียน

มองลูกสองคนเข้าไปในโรงเรียนในใจของเจียวไอ้ชิงอบอุ่น มากไม่ว่าจะเหนื่อยจะจนขนาดไหนก็ต้องให้ลูกเติบโตอย่างมี ความสุขคิดแบบนี้แล้วรีบไปสอบสัมภาษณ์กับบริษัท