บทที่ 1

ท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ. เคนเนดี

“พืช ทางนี้”

ร่างบางในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์โบกมือทักทายเพื่อนสนิทที่ ห่างหายกันไปนานเพราะหนีมาแต่งงานกับหนุ่มหล่อนักธุรกิจที่ เจ้าตัวบอกว่าเปิดกิจการค้าขายเล็กๆ ในครอบครัว สำหรับเธอ ที่มาจากเมืองไทยคำว่าธุรกิจครอบครัวคือเปิดร้านค้าขายของ หน้าบ้านหรืออาจจะมีแค่โรงงานเล็กๆ เป็นของแถม แต่ธุรกิจ ครอบครัวของปีเตอร์สามีของเพื่อนเธอนั้นครอบคลุมอเมริกาทั้ง ประเทศอีกทั้งยังมีแพลนขยายสาขาไปยังประเทศแคนาดา ใน เร็วๆ นี้

เอ่อ..คือ…นั่นเขาเรียกคนทั้งประเทศว่าครอบครัวเล็กๆ อย่าง นั้นเหรอ

“สัมภาระมีแค่นี้ใช่ไหมครับคุณพืช

“ใช่ค่ะ”

พืชญาตอบชายหนุ่มในชุดสูทสีดำที่เดินเข้ามารับกระเป๋า สัมภาระขนาดกลางเพียงใบเดียวของเธอไปถือด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดร่างบอบบางของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้ลง จากฟ้ามาเป็นคุณนายโรฮาฟท์แล้วกระโดดโลดเต้นเหมือนกับ เด็กอายุสิบห้าด้วยความคิดถึง
“คิดถึงเธอจังเลยมิเกล”

“ฉันก็คิดถึงเธอ เราไปคุยกันในรถดีกว่า”

พืชญาเดินตามเพื่อนสนิทไปยังรถที่จอดรออยู่ด้านนอก โดยมี ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำถือกระเป๋าเดินทางกลับไปที่รถแล้วคอย เปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่ ไม่นานรถคันเล็กแต่ราคาไม่เล็กตาม ขนาดก็เคลื่อนตัวออกจากสนามบินตรงไปยังเพนเฮาส์ใจกลาง มหานครนิวยอร์ก

“ฉันอยากเที่ยวจะตายอยู่แล้วมเกลคืนนี้เราออกไปเที่ยวกัน เลยดีไหม” ดวงตาเป็นประกายถามเพื่อนรักด้วยความตื่นเต้น หลังจากที่ไม่ได้ท่องราตรีมานานหลายเดือนแล้ว

“คืนนี้เลยเหรอ ไหนเธอว่าบินมาตลอดทั้งเดือนเหนื่อยมาก อยากพักผ่อนไง นี่อะไรมาถึงก็จะเที่ยว”

“ใช่ นี่ก็เป็นการพักผ่อนอย่างหนึ่งนะมิเกล”

พืชญาตอบเพื่อนสนิท ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมสาวร่างเล็กที่ลง จากเครื่องบินถึงบอกว่าเธอบินมาตลอดทั้งเดือนทั้งที่ชั่วโมงบิน จากลอสแอนเจลิสมายังนิวยอร์กไม่ได้ใช้เวลาเดินทางเป็นเดือน แต่เป็นเพราะเธอคือแอร์โฮสเตส ใช่แล้ว! พีชญาคือแอร์โฮสเตส สาวที่มีตารางบินหนาแน่นติดต่อกันมากที่สุดถึงขนาดไม่ได้พัก เป็นเดือนไม่ใช่เพราะเธองกหรือขยันทำงานเก็บเงินเพราะขัดสน เรื่องค่าใช้จ่ายอะไรมากมาย แต่เป็นเพราะรุ่นพี่ที่รักในสายงาน ต้องการให้เธอไม่มีเวลาว่างไปมีตารางบินตรงกัปตันมาร์ติน กัปตันสุดหล่อเนื้อหอมที่เป็นที่หมายตาของเหล่านางฟ้าแสนสวยบนเครื่องบินแต่ดันมาแจกขนมจีบให้กับสาวเอเชียอย่างเธอจน เป็นที่จับตาและเป็นที่รักของเหล่าพี่ๆ เพื่อนๆ แอร์โฮสเตสด้วย กันอย่างทุกวันนี้

แอร์โฮสเตส อาชีพที่ใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กของพืชญา เธอไขว่ คว้าต่อสู้กับผู้หญิงอีกนับพันฝ่าฟันอุปสรรคนานับประการยิ่งกว่า ประกวดนางงามจักรวาลเพื่อเข้ามาทำงานกับสายบินอันดับหนึ่ง ของโลกที่มีสวัสดิการดีงามหรูเลิศอลังการมากการสายการบิ นอื่นๆ ซึ่งเป็นระดับเฟิสต์คลาสยิ่งไม่ต้องสงสัยสวัสดิการที่ได้ยิ่ง กว่านักการเมืองบางประเทศด้วยซ้ำ และตอนนี้เธอก็เป็นหนึ่งใน นั้นเรียบร้อยแล้ว

พีชญา ถูกยกให้เป็นแอร์โฮสเตสสาวที่ได้เลื่อนชั้นขึ้นมาในระ ดับเฟิสต์คลาสรวดเร็วที่สุดในสายการบิน เนื่องจากการทำงานที่ เป็นไปตามระเบียบเป๊ะ ทั้งการศึกษาที่พ่วงระดับปริญญาโท และ ชั่วโมงบินที่ถูกยัดเยียดให้อย่างไม่เต็มใจจนแซงหน้ารุ่นพี่บาง คนได้ ถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็ต้องขอบคุณความอิจฉาริษยาของรุ่น พี่นางฟ้าที่ยัดตารางงานให้กับเธอจนดีดตัวขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ อย่างรวดเร็ว