ตอนที่4.

วาสินีตัดสินใจทิ้งทุกสิ่งที่เมืองไทยหอบหิ้วพี่สาวฝาแฝดข้าม น้ำข้ามทะเลมาอยู่ที่เกาะแห่งนี้ เกาะล้อมรักหรือชาวต่างชาติ เรียกเกาะเลิฟซึ่งปัจจุบันถูกสร้างเป็นรีสอร์ตหรูกลางทะเล มี ทัศนียภาพงดงามไม่แพ้เกาะใดใด โดยความช่วยเหลือของนาย ชาญชัยบิดาของทั้งสองที่มาร่วมหุ้นกับโจนาธาน ที่นี่ทำให้สตา การอดพ้นจากการตามจับของเจ้าหน้าที่ และกลายเป็นที่พักพิง ให้พี่สาวของเธอหลังจากตั้งครรภ์ไม่สมประสงค์จากผลพวงของ การถูกขืนใจ

“พ่อใส่ชื่อพ่อของเจ้าเอื้อว่า โอลิเวอร์ เมดิสันไปแล้ว อย่าบอก สิตาให้รู้นะ ไม่อย่างนั้นมันจะอาละวาดพ่อ มันเกลียดผู้ชายคน นั้นมาก แต่เจ้าเอื้อควรได้รับสิทธิ์ตามชาติกำเนิดของแก ไอ้คน เป็นพ่อของมันต้องชดใช้ให้ลูกชายที่มันทำให้เกิดมา

นายชาญชัยลง อบิดาในใบเกิดของหลานชายตามจริง ด้วย หวังในทรัพย์สมบัติมหาศาลของตระกูลเมดิสัน ซึ่งจะต้องเป็น ของหลานชายในอนาคต โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังสร้างปัญหา ให้วาสินีด้านสิทธิ์ในการเลี้ยงดูน้องเอื้อ

“เวลาแม่งอนถ้าจะให้หาย พ่อต้องกอดแม่แน่นๆ แล้วก็หอม แก้มแรงๆ ทั้งสองแก้ม ทำแบบนั้นแม่จะหายงอนเลยครับ เชื่อ เอื้อสิครับพ่อ”

เจ้าตัวแสบแนะนำเคล็ดลับการง้อ ให้ผู้เป็นพ่อลองทำดู แกรู้ดีว่าต่อให้โกรธแค่ไหน แม่ก็ใจอ่อนทุกครั้งที่ถูกลูกกอดและหอม วิธีนี้น่าจะได้ผลหากคนเป็นพ่อนําไปใช้

โอลิเวอร์รับฟังเคล็ดลับของลูกชายแล้วแอบขำ เจ้าตัวน้อยคง คิดตามประสาเด็กว่าทำแบบนี้แล้วแม่จะหายงอนพ่อ ซึ่งความ จริงแล้วมันคงไม่ได้ผลเลยต่างหาก เขาจําต้องวางร่างเล็กของ ลูกชายลงบนพื้น ก้มลงกระซิบบอกแกว่า

“น้องเอื้อไปเล่นข้างนอกก่อนนะลูก ขอเวลาพ่อง้อแม่ก่อนนะ ถ้าลูกอยู่ด้วยแม่จะไม่ยอมให้พ่อง้อ” เขาแสร้งบอกลูกชาย

เอื้อพยักหน้ารับฟัง และทำตามที่พ่อของแกบอกอย่างว่าง่าย ร่างน้อยวิ่งตือออกไปจากบ้านแถมปิดประตูเรียบร้อย เจ้าตัว แสบไม่ได้ไปไหนไกลแต่แอบวิ่งย้อนมาแอบดูฉากง้องอนของผู้ ให้กำเนิดอยู่ข้างหน้าต่างอีกฟากของบ้าน

“น้องเอื้อไปไหนลูก”

วาสินีเรียกลูกชายไม่ทันเจ้าตัวน้อยวิ่งออกไปพ้นประตูแล้ว ร่างบางขยับตัวจะเดินไปตามหาลูกชาย แต่ถูกมือหนาจับข้อมือ รั้งไว้ก่อน หญิงสาวสะดุ้งโหยงด้วยไม่เคยสนิทสนมกับเพศตรง ข้ามแบบใกล้ชิดอย่างนี้มาก่อน มือน้อยสะบัดเต็มแรงจนหลุด ออกแล้วถอยหลังกรูดมาอีกฟากห้องด้วยความตกใจ

ปฏิกิริยานั้นทำให้โอลิเวอร์วูบในใจ ความรู้สึกผิดแล่นวาบ เข้ามาในอก เขาเคยทำร้ายเธอเคยทำตัวไม่ต่างจากซาตานร้าย ขืนใจเธอด้วยความบ้าคลั่ง แววตาตื่นกลัวของเธอบาดใจเขานัก เขารู้ตัวว่าผิดแต่ไม่มีปัญญากลับไปแก้ไขอดีตที่ผ่านมาได้
“กลัวอะไรผมนักหนาสิตา ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก แค่อยาก ตกลงเรื่องลูก” เขาบอกเธอเสียงอ่อนลง ขณะเดินมานั่งที่โซฟา ยาวกลางห้อง ผายมือ ให้เธอนั่งลง “นั่งสิ เราจะต้องคุยกันยาว ถ้าคุณไม่เมื่อยจะยืนอยู่ตรงนั้นก็ได้นะ”

วาสินีมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างชั่งใจ สิ่งที่เขาทำกับสิตาภา ทำให้เธอรู้สึกระแวงผู้ชายคนนี้ เขาหล่อมากราวกับเทพบุตร แต่ ใช่ว่าเขาจะไม่ร้ายกาจ คนเรามองหน้าไม่รู้ใจ

“ฉันจะนั่งคุยกับคุณก็ได้” ร่างบางค่อยๆเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้

ด้านข้าง

ท่าทางเหมือนหนูกลัวแมวของเธอทำให้โอลิเวอร์สะท้อนใจ ส ตาภา ในอดีตไม่ใช่ผู้หญิงนุ่มนิ่มขี้กลัวแบบนี้ แผลจากการกระทำ ไร้สติของเขา ทําให้เธอกลายเป็นคนแบบนี้เชียวหรือ คมแส้แห่ง ความสํานึกผิด โบยตีเขาอีกหน

“น้องเอื้อเป็นลูกของเรา” เขามองหน้าเธออย่างคาดคั้น คำ ตอบที่แม้จะรู้แล้วแต่ต้องการคำยืนยัน

“ใช่ น้องเอื้อเป็นลูกของคุณ

วาสินีไม่อาจรวมตัวเธอ เขา และลูกชาย เป็นเราได้ เมื่อความ จริงเธอเป็นแค่น้าของน้องเอื้อเท่านั้น

ดวงตาสีฟ้าสดวาบขึ้นมาเมื่อได้รับคำยืนยัน “ผมต้องการดูแล ลูกของผม” เขามองหน้าเธอ สบตาคู่สวยที่ยังคงทำให้คนมอง หัวใจไหวหวั่นได้เสมอ
“คุณก็มาหาแกได้ ฉันอนุญาต” วาสินีหลุบตาหลบสายตาคม ของเขาอย่างประหม่า ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ในตัวแบบที่แทบไม่ต้อง ทำอะไร แค่สบตาก็พาลใจสั่นแทบเข่าอ่อนได้

“ผมหมายถึง ผมต้องการดูแล เลี้ยงดูแก ในฐานะพ่ออย่างเต็ม ตัว” เขาข่มความไม่พอใจไว้ เมื่อได้ยินคำพูดนั้น

วาสินเงยหน้าขึ้นมองคนพูด แข็งใจสู้ตาเขา “น้องเอื้อเป็นลูก ของคุณก็จริง แต่แกเกิดมาจากการกระทำป่าเถื่อนของคุณ ถ้า แค่อยากรับผิดชอบแกเพราะรู้สึกผิด ฉันไม่ต้องการ” หญิงสาว เสียงแข็งเข้าสู้ หากเธอกลัวเขาเธอจะถูกเขาพรากดวงใจไป

โอลิเวอร์สะอึกเมื่อโดนฟาดกลับด้วยคำพูดรอยผิดในใจ

ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ ความคิดในหัววิ่งวนในการหาข้อ

อ้างดูแลสองแม่ลูก ใจอยากบอกว่าเพราะรักก็ทำไม่ได้เมื่อความ

รู้สึกเจ็บปวดจากการถูกเธอทำร้ายหัวใจยังคงเป็นค้างคาใจอยู่

ท่าทางของหญิงสาวแข็งกร้าวนัก หากใช้ไม้อ่อนเจ้าตัวก็คงไม่

ยอมเหมือนกัน เมื่อแข็งมาเขาก็จะแข็งกลับ เขายินดีเป็นคนเลว

ในสายตาของเธออีกครั้ง แลกกับการได้ลูกชายกลับคืนอ้อมอก