ตอนที่8 ผู้หญิงที่ฉลาดและจิตใจดี

“อะไรนะ?” นอนนอนได้ยิน เกือบจะตกใจจนขาอ่อน”ฉันทำไม่ ได้ ”

ถึงแม้เธอจะรังเกียจผู้ชายคนนี้ แต่เธอก็รักชีวิต

ถึงแม้ว่าการกาเนิดของเธอ เป็นแค่การเกิดปัญหาของการคุม กำเนิดผิดพลาดของมูลเหยียนกับเซียวเหอ กี่ปีมานี้อยู่ตระกูล ถูกมู่หวั่นขี้สั่งใช้เหมือนกับคนใช้มาตลอด

แต่เธอก็ยังพยายามดำรงชีวิตอยู่

เธอไม่รู้ว่าทำไมเฉินเจียฉันถึงเอาเรื่องของชีวิตคนมาพูดง่ายๆ แบบนี้ แต่เธอจะไม่ตอบตกลง

เฉินถึงเซียวยักคิ้ว หรือว่าเธออยากฝังไว้ข้างๆฉัน?

ยังคงเป็นน้ำเสียงที่เย็นชา แต่กลับแสดงออกถึงความไม่ สงสัยอย่างแน่วแน่

นอนนอน ใบหน้าว่างเปล่า ไปเอาของอย่างช่วยไม่ได้

เธอคิดว่า ชีวิตของเธอตั้งแต่แต่งเข้าตระกูลเฉินวินาทีนั้นมา ก็ พังทลายจนซ่อมไม่ได้แล้ว พังกว่านี้ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร?

เธอคิดอย่างหาความสุขในความทุกข์จนได้ ถ้าเฉินเจียฉิน ตายตอนเธอเอากระสุนออกให้เขาจริงๆ เธอได้ฝังข้างๆผู้ชายที่ หน้าตาดีแบบนี้ ก็ไม่ถือว่าเสียหายมาก
นอนนอนพยายามรักษาความสงบนิ่งอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ ยังควบคุมไม่ได้จนมือสั่นเล็กน้อย เธอใช้มีดกรีดหนังข้างๆบาดแผลของเขาพลาง เฝ้าระวัง

อาการของเฉินเจียฉินพลาง

เธอสังเกต นอกจากสีหน้าเขาจะขาวซีด และเม็ดเหงื่อบนหน้า ผากแล้ว ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเป็นพิเศษ แม้แต่หัวคิ้วก็แค่ขมวด เล็กน้อย

ถ้าจะบอกที่ที่พิเศษ งั้นก็คือเขาจ้องมองเธอตลอด ตอนนี้เธอรู้สึกได้ถึงความอ่อนแอของเขา แต่ว่าดวงตาเขายัง คงเหมือนปกติ เผาไหม้เธอ

มู่นอนนอนอดไม่ได้ที่จะพูด”เธออย่ามองฉัน”

อันที่จริงเฉินถึงเซียวไม่ได้นิ่งเฉยเหมือนภายนอก เจ็บแผล เสียเลือดเยอะ เขาเกือบจะสลบไป

แต่ว่า เวลาเขาเห็น นอนน่อน ความเจ็บปวดจะลดลงอย่าง

ปาฏิหาริย์

“ไม่ต้องตื่นเต้น ฉันไม่ตายหรอก ฉันเชื่อเธอ”เสียงของเฉินถึง เซียวเบาบางมาก แต่กลับมั่นใจอย่างมาก

มู่นอนน่อนไม่เคยถูกเชื่อถือและให้ความสำคัญอย่างนี้มาก่อน เธอกัดฟันสู้ เอากระสุนออกมาให้เขาอย่างจดจ่อมากขึ้น
นอนน่อนรู้สึกผ่านเวลาไปนานเหมือนหนึ่งศตวรรษ

พอเธอเอากระสุนเม็ดนั้นออกมาได้แล้วนั้น ก็เหงื่อไหล่เต็มตัว เธอล้างมือในกะละมังข้างๆ ถามเฉินถึงเซียวอย่างกังวล”เธอ รู้สึกยังไงบ้าง?”

ถ้าพูดว่าก่อนหน้านี้ ความประทับใจของเธอที่มีต่อเฉินเจียฉิน คือเสนียดลูกผู้ดี แต่หลังจากที่เอากระสุนออกมา เธออดไม่ได้ที่ จะนับถือเขา

ตลอดขึ้นตอน เขาไม่ได้ร้องเจ็บสักคำ และไม่ได้สลบไป ความ เด็ดเดี่ยวเกินคนแบบนี้ เธอเคยเห็นแค่ในภาพยนตร์

ในเวลาเดียวกัน เธอก็สึกว่าผู้ชายคนนี้มีความลึกลับที่ไม่

สามารถรู้ได้ มีความน่ากลัวเล็กน้อย

“หาปากกา ฉันเรียง อยาให้เธอ” ถ้าแม้สีหน้าเฉินถึงเซียว ขาวซีด แต่เวลาพูดก็ยังมีความข่มขู่อยู่มาก

นอนน่อนจด อยาไว้ ก็ออกไปซื้อยาให้เขา

เธอซื้อยาหลายร้านอย่างระมัดระวังถึงจะซื้อยาจนครบได้

ตอนมนอนน่อนกลับมา เฉินถึงเซียวสังเกตเห็นหล่อนถือถุง พลาสติกที่พิมพ์ร้านยาไม่เหมือนกัน ยกมุมปากพื้นที่จับได้ยาก

ช่างเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและจิตใจดี

เขามองออก ก่อนนอนเกลียดเขา

หรือจะพูดว่า หล่อนเกลียดเฉินเจียฉิน
หล่อนน่าจะคิดว่าเขาถูกศัตรูตามฆ่า เพราะงั้นเธอช่วยเขาซื้อ ยารักษาแผลกลัวถูกคนสงสัย เลยหาซื้อหลายๆร้าย

นอนนอนเอายาออกมา นั่งยองๆตรงหน้าเขา “ฉันใส่ยาให้

เธอ ถ้าเจ็บ เธอก็บอกให้ฉันเบาหน่อย”

จนเธอใส่ยาเสร็จ เฉินถึงเซียวก็ไม่ร้องสักแอะ

ในตอนที่หล่อนจะลุกขึ้น จู่ๆผู้ชายยื่นมือดึงหล่อนไว้ จูบทับริม ฝีปากหล่อน

“ฉันเคยบอกแล้ว ห้ามใส่แว่น”