Chapter 8

ปลาวาฬกอดแขนเฮียของเธอแน่นไม่ยอมปล่อยตลอดทาง ถ้ามีหญิงใดมองเขาก็จะถลึงตาใส่ผู้หญิงพวกนั้นทันที ชายหนุ่ม ก็แอบเห็นเธอไม่พอใจทุกคนที่มองเขามองๆไปก็น่ารักดีแหะ

“ตกลงจะกินร้านไหน

เขาเอ่ยถามยัยจอมแสบที่ไม่สนใจของกินตรงหน้าเลยเอาแต่ กอดแขนเขาแน่นเหมือนกลัวว่าจะมีคนมาแย่งไปอย่างนั้นแหละ

“แล้วแต่เฮียเลยค่ะ”

“เฮียให้เราเลือกอย่ามัวสนใจอย่างอื่น

เขากอดไหล่ดึงตัวปลาวาฬให้เลิกสนใจคนรอบข้างแล้วหันมา สนใจร้านอาหารตรงหน้า นี่มันก็เย็นแล้วปลาวาฬอาจจะหิวข้าว ก็ได้เขาควรจะพาเธอไปหาอะไรทานก่อนแล้วค่อยทานของหวาน ตามทีหลัง

“ทานข้าวก่อนมั้ยหวรึเปล่า”

“หิวค่ะ งั้นทานบุฟเฟต์ดีมั้ยปลาวาฬอยากกินร้านนี้ค่ะ”

สาวน้อยปลาวาฬชี้นิ้วไปยังร้านบุฟเฟต์ทะเลตรงหน้า เขาพยัก หน้าโอเคก่อนจะลากจอมแสบเข้าไปในร้านแล้วเลือกมุมที่ไม่ ค่อยมีคนเท่าไหร่ อาจจะเช้าอยู่สำหรับร้านบุฟเฟต์คนก็เลยไม่ได้ เยอะมากนัก
“สวัสดีครับคุณลูกค้า กท่านครับ”

“สองคนครับนั่งโต๊ะแปดแล้วกัน”

เขาชี้ไปยังโต๊ะมุมระเบียงพนักงานพยักหน้ารับคำก่อนจะเดิน แยกออกไป ส่วนเขานั้นหาปลาวาฬไปเลือกเมนูตรงกลางร้าน ปลาวาฬเดินไปดูตรงอาหารทะเลสิ่งแรกที่เธอหยิบมาเลยคือ ปลาหมึกของโปรดของเฮียกของเธอ

“เฮียภูทานเยอะมั้ย หิวเลเวลระดับไหนปลาวาฬจะได้เอาไป ถูก”

สาวน้อยเอ่ยถามเขาเสียงใส ชายหนุ่มหันไปมองที่มือของเธอ ก่อนจะทำท่านึกคิดซักแปป

“อืมมม หิวระดับกลางๆอ่ะ :)”

“งั้นเอาไปก่อนสองจาน

ปลาวาฬเธอเลือกที่จะตักอาหารของโปรดของเขาก่อนที่จะ เลือกของตัวเองทุกครั้งเธอจะนึกถึงเขาก่อนตัวเองเสมอก็คนมัน รักอ่ะเนาะส่วนเฮียภูเขาก็ไม่ได้น้อยหน้าเขาเดินไปหยิบกุ้งตัว ใหญ่หลายตัวแล้วเอาไปเผาที่เตาใหญ่ไม่ใช่ว่าเขาชอบทานแต่ผู้ หญิงที่มาด้วยกับเขาชอบทานต่างหากละ ไม่ต้องถามว่าทำไม เขาถึงเลือกจะหยิบและเผาให้เธอเพราะเธอชอบทานกุ้งมากแต่ ไม่ชอบแกะถ้าเขาไม่ทําเธอก็จะไม่กิน

“เฮียกูทําอะไรอ่ะ”

“เผากุ้งให้เด็กกิน :)”
“อร๊ายยย น่ารักที่สุดเลยปลาวาฬชอบมากับเฮียเพราะเฮีย เป็นคนเดียวที่ยอมแกะกุ้งให้ปลาวาฬ ”

หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ยังพอนึกถึงเธอ อยู่บ้างเพราะถ้าเขาไม่เอามาหล่อนก็ไม่กินเด็ดขาดเพราะมีอยู่ ครั้งหนึ่งเธอแกะเองแล้วหนวดกุ้งแทงมือจนเลือดไหลจากนั้นเธอ ก็ไม่กินทั้งๆที่ยังไม่ได้แกะอีก

“ไปนั่งรอที่โต๊ะเลยเดี่ยวเฮียเอาไปให้

“งั้นปลาวาฬไปเอาน้ำอัดลมให้เฮียน้า เป๊ปซี่เย็นๆถูกใจเฮีย

ชายหนุ่มมองเด็บแสบของเขายิ้มๆ มีอะไรบ้างที่แม่เด็กคนนี้ เกี่ยวกับเขาไม่ได้เท่าที่เขารู้มานั้นเธอแทบทุกอย่างบางที่รู้มาก กว่าตัวเขาเองอีก ปลาวาฬเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วหยิบแก้วน้ำไป ใส่น้ำแล้วมานั่งรอเฮียกของเธอที่โต๊ะ ระหว่างที่รอเขาย่างกุ้งอยู่ เธอก็ลวกปลาหมึก ให้เขาไปพลางๆ

“ขอโทษนะครับคือคุณผู้ชายโต๊ะนั้นฝากมาให้ครับ

ปลาวาฬรับกระดาษจากพนักงานมาถือไว้ก่อนจะเปิดอ่านมัน เป็นการ์ดใบหนึ่งที่ผู้ชายคนนั้นเขียนข้อความให้เธอในกระดาษ แผ่นนั้นมีประโยคเขียนไว้ว่า

‘คุณสวยมากถ้าไม่รังเกียจผมขอเบอร์ติดต่อทำความรู้จักกับ คุณได้มั้ยครับ’

เธอเงยหน้ามองเขาที่เท้าคางมองหน้าอยู่ก่อนแล้วแถมยังยิ้มไม่หยุดอีก เธอถอนหายใจออกมาเบาๆคือว่านี่ไม่ใช่เป็นผู้ชาย คนแรกที่ทำกับเธอแบบนี้ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยจนถึงปัจจุบัน ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็จะมีคนอยากจะคุยด้วยและขอเบอร์แบบนี้ ตลอดแต่ตัวเธอนั้นมีคนที่เธอรักเพียงคนเดียวเท่านั้นถึงเขาจะไม่ เคยมองเธอมากกว่าสถานะน้องสาวก็เถอะแต่เธอเปิดใจให้คน อื่นไม่ได้จริงๆ มันทำไม่ได้

“ฝากบอกเขาว่าปลาวาฬมากับแฟนค่ะ”

เธอให้พนักงานไปบอกผู้ชายคนนั้นขออนุญาตยืมเฮียไป หลอกเขาซักแปปนะเพราะถ้าไม่พูดแบบนั้นไม่มีใครเชื่อเด็ดขาด ใครๆก็มองว่าเราสองคนเป็นพี่ชายน้องสาวมากกว่าด้วยอายุ ของเธอกับเฮียภูเราสองคนห่างกันมาก ฉัน ยี่สิบสามปี ส่วนเฮีย เขาสามสิบเอ็ดปีแล้ว ห่างกันแปดปีไม่มีใครจะมองว่าเป็นแฟน กันได้หรอก

“ได้ครับ”

พนักงานเดินไปกระซิบบอกผู้ชายคนนั้น เขาทำหน้าเสียดาย แล้วหันมามองเธอตาละห้อย เธอรีบเบือนหน้าหนีก่อนจะคืบ ปลาหมึกออกจากเตาและเป็นเวลาที่เฮียของเธอเดินกลับมา พอดี

“มาแล้วเหรอคะ”

“อืม เดี๋ยวเฮียแกะกุ้งให้ตอนนี้มันยังร้อนอยู่รออีกซักแปปแล้ว กัน”

ปลาวาฬพยักหน้ายิ้มหวานก่อนจะหยิบตะเกียบคีบปลาหมึกในจานจิ้มน้ำจิ้มซีฟู้ดแล้วยื่นไปตรงหน้าเขาเพื่อป้อน เขาทำหน้า งงๆว่าเธอคิดจะทำอะไร

“อั้มๆค่ะเฮียปลาวาฬป้อน”

“เฮียกินเองได้น่าไม่ต้องมาป้อนอย่างกับเด็กๆหรอก กินไป เลย”

เขาไม่อ้าปากรับปลาหมึกของเธอแถมยังยกน้ำขึ้นดื่มแทน ปลาวาฬหันไปมองหน้าผู้ชายคนนั้นเขามองเธอยิ้มๆมองเราสอง คนอยู่ตลอด

“เฮียอ่ะกินเถอะ นะๆ”

ปลาวาฬขะยั้นขะยอให้เฮียของเธอกินคงเพราะอยากจะให้ ผู้ชายคนนั้นเห็นด้วยจะได้เลิกมองและสนใจเธอซักที เขาอ้าปาก กลืนปลาหมึกลงคอก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย

“มีอะไรรึเปล่าทําไมถึงทําตัวแปลกๆ”

เขาถามพร้อมกับค่อยๆแกะกุ้งตรงหน้าไปพลางๆ ด้วยความที่ มันร้อนเขาจึงแกะไวมากไม่ได้

“เมื่อกี้มีผู้ชายมาขอเบอร์ปลาวาฬด้วย”

เขาเงยหน้าขึ้นมองปลาวาฬทันทีก่อนจะเอ่ยถามอย่างไว้ด้วย อารมณ์ไม่พอใจจนสีหน้าออกชัดเจน

“ใคร คนไหน!! ..แล้วให้มั้ย?”

“เปล่าค่ะ ปลาวาฬบอกว่ามากับแฟนก็คือเฮียเพราะฉะนั้นเฮียช่วยเออออไปกับปลาวาฬหน่อย นะๆ”

เขาหันไปรอบๆสบตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่มองปลาวาฬ อย่างไม่วางตาก็รับรู้ได้ว่าคนนี้แน่นอนและคงจะสังเกตดูว่าที่เธอ บอกว่ามากับแฟนนั้นเป็นเรื่องจริงรึเปล่าล่ะมั่ง คนสมัยนี้น่ากลัว จริงๆขนาดบอกว่ามีแฟนแล้วแท้ๆยังไม่ยอมเลิกราแถมยังจะสืบ นั้นสืบนอีกน่ากลัวจริงๆ

“อ่ะอ้าปาก”

ปลาวาฬมองเฮียที่อยู่ๆก็เอากุ้งจิ้มน้ำจิ้มซีฟูดแล้วยื่นมาตรง หน้าของเธอถึงเธอจะงงๆแต่ว่าถ้าเขาป้อนเธอก็ต้องทานอยู่แล้ว “… อร่อยจังเลยกุ้งที่เฮียป้อนเนี่ยอร่อยที่สุดในโลกแล้ว ^^”

ปลาวาฬยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่อยู่ๆเขาก็ทำดีกับเธอเสีย อย่างนั้นเหมือนเป็นแฟนกันเลยส่วนอีกคนที่แกะกุ้งพร้อมป้อนให้ เธอมีแค่เหตุผลเดียวเท่านั้นคือทำให้ผู้ชายคนอื่นเห็นว่าเขาสอง คนเป็นแฟนกันจริงๆเพราะเขาก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่มีคนมา สนใจเด็กแสบตรงหน้าคงด้วยเหตุผลที่เธอยังเด็กอย่างเช่นเคย

“อร่อยก็กินเยอะๆ นี่เฮียกำลังเล่นบทเป็นแฟนปลาวาฬอยู่นะ เข้าใจป่ะ”

“ว้านึกว่าเป็นแฟนกันจริงๆซะอีกที่ไหนได้แค่ช่วยเองเหรอ T^T”

“พูดมากกินเข้าไป :)”

เขายัดกุ้งใส่ปากยัยแสบเพื่อไม่ให้พูดอะไรไร้สาระออกมาอีกปลาวาฬนั่งยิ้มอย่างมีความสุขที่สุดในโลกเพียงเพราะเขาเล่น บทเป็นแฟนกำมะลอของเธอในวันนี้

‘แค่นี้ก็ดีมากแล้วสำหรับเธอในวันนี้