Chapter 7

หญิงสาววิ่งตามชายหนุ่มมาจนถึงที่รถตลอดทางที่เดินมาเขา อมยิ้มตลอดเวลา และสุดท้ายเธอก็ต้องหายงอนเขาจนได้มันก็ เป็นแบบนี้ตลอดไม่ใช่หรือไง

“เฮียกูรอปลาวาฬด้วยสิคะ”

“ตกลงว่าไม่งอนต่อ?”

สาวน้อยทำหน้ายวก่อนจะพยักหน้าเบาๆอย่างช่วยไม่ได้ ขึ้น งอนต่อใช่ว่าชายหนุ่มจะง้อเธอเสียเมื่อไหร่งอนเองหายเอง นักเลงพอเธอถือคติแบบนี้มาตลอด

“ก็ถ้างอนต่อเฮียก็ไม่เคยจะง้อนนา ช่างเถอะค่ะอย่าให้ถึงที ของปลาวาฬบ้างแล้วกันถ้าอนาคตมีหนุ่มมาจีบปลาวาฬนะ ปลาวาฬจะไม่สนใจเฮียแล้ว ชิ!!”

เธอตัดพ้อใส่เขาแล้วขึ้นรถไปเลยชายหนุ่มยืนนิ่งคิดตามคำ พูดของหญิงสาว มีหนุ่มๆมาจีบอย่างนั้นเหรอถ้าเป็นแบบนั้นเธอ จะเลิกตามตื้อเขามันก็เป็นเรื่องที่ไม่ใช่หรือไงเขาเดินขึ้นรถไป ตลอดทางเขาก็เริ่มหน้างอไม่ยอมคุยกับหญิงสาวจนเธอรู้สึก แปลกใจและตัวเขาอยู่ๆก็รู้สึกไม่พอใจเธอขึ้นมาเสียอย่างนั้นกับ คําพูดของเธอครั้งนี้

“เฮียคะเป็นอะไรอ่ะไม่คุยกับปลาวาฬเลย”

เขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นจนหญิงสาวสงสัยว่าเขาเป็นอะไรเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยตอนนี้มาเงียบไม่เสียอย่างนั้น

“เฮียภูคะ ”

หญิงสาวพยายามชวนเขาคุยแต่แล้วเขาก็ไม่สนใจเธอเลย แถมยังเปิดเพลงเสียงดังลั่นรถอีก เธอมองเขาก่อนจะถอน หายใจออกมาเบาๆนั่งนึกคิดว่าตัวเองไปทำอะไรให้เขาโกรธ เปล่าเขาถึงได้ไม่พูดกับเธอแบบนี้

“ปลาวาฬทำอะไรให้เฮียไม่พอใจรึเปล่าคะถึงได้ไม่พูดไม่จา แบบนี้”

หญิงสาวใบหน้าดูสลดลงอย่างเห็นได้ชัดส่วนเขานั้นมัวแต่ โกรธหญิงสาวจนไม่ยอมมองหน้าเลยไม่รู้เลยว่าบัดนี้เธอแทบจะ ร้องไห้ออกมาอยู่แล้วเพราะความน้อยใจที่เขาเย็นชาใส่เธอแบบ นั้น

ปลาวาฬเงยหน้ามองเขาด้วยใบหน้าเศร้าหมองเขางอนเธอได้ โกรธได้แต่เธอแทบจะไม่มีสิทธิทำแบบนั้นเลย เพราะแค่เพียง เขาโกรธเธอนิดเดียวเธอก็แทบจะอยู่ไม่ได้แล้วต้องทำทุกอย่าง ให้เขาหายโกรธแต่ถ้าเป็นเธอโกรธบ้างก็รอไปเถอะไม่มีทางที่ เขาจะยอมง้อเธอหรอกถ้าเธอไม่หายเอง

“เดี๋ยวเฮียส่งปลาวาฬตรงนี้ก็ได้ค่ะ ปลาวาฬกลับบ้านเอง”

เธอชี้ให้เขาส่งเธอตรงข้างถนนชายหนุ่มมองตามมือเธอก่อน จะไม่สนใจขับต่อไปเรื่อยๆเขาเลี้ยวรถมาจอดที่ตลาดนัดตอน เย็นมีของมากมายให้เลือกซื้อซึ่งเขาตั้งใจจะพาปลาวาฬมาเที่ยว อยู่แล้ว เขาเปิดประตูลงรถไปส่วนปลาวาฬก็เปิดประตูลงตามมาพร้อมกับกระเป๋าของเธอ

“เฮียกปลาวาฬกลับก่อนนะคะ ขอบคุณที่วันนี้พามาด้วย”

เธอเอ่ยออกไปเสียงสั่น ถ้าอยู่ต่ออีกหน่อยเธอคงจะได้ร้องไห้ ต่อหน้าเขาแล้ววันนี้เธอรู้สึกแย่มากที่ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเขา เลย วันนี้เธอจะกลับบ้านไปทำใจก่อนพรุ่งนี้จะสู้ใหม่แล้วกลับไป หาเขาอีก เธอหันหลังเดินออกไปโดยที่เขายืนงงอย่างทำหน้าไม่ ถูก ตกลงว่าเธอยังไม่หายโกรธเขาอีกอย่างนั้นเหรอถึงได้หนี กลับบ้านไปแบบนั้น เมื่อนึกได้ดังนั้นเขาก็รีบเดินไปจับแขนเธอ ไว้ทันทีอย่างไม่รอช้า

“ไหนบอกอยากทานไอศกรีมไง”

ปลาวาฬหันมามองหน้าเขาด้วยแววตาเศร้าหมองส่วนเขานั้น เมื่อเห็นใบหน้าสวยไม่ยิ้มแย้มเหมือนปกติก็รู้สึกผิดมากๆ

“ไม่เป็นไรคะปลาวาฬไม่หิวแล้ว”

เธอเอ่ยออกมาเสียงสั่นก่อนจะค่อยๆแกะมือเขาออกแล้วใน ยิ้มออกมา

“เดี๋ยวปลาวาฬกลับเองค่ะเฮียภูสนุกต่อเถอะค่ะ”

เธอเอ่ยออกมายืนยิ้มให้เขาก่อนจะหันหลังกลับไปเล่นเอาเขา รู้สึกผิดไปเลยทีเดียว หรือว่าเพราะเขาไม่คุยกับเธอเมื่อถึง ทำให้เธอเป็นแบบนี้ ก็เพราะเธอเองไม่ใช่หรือไงที่พูดไม่คิดกับ เขาแบบนั้นเขาก็เลยเผลอโกรธเลยไม่พูดด้วยแต่ว่าตอนนี้เขา กลับรู้สึกผิดกับเธอขึ้นมาดื้อๆไปซะอย่างนั้นทำไมถึงเป็นแบบนี้ก็ไม่

“เอ่อ…

เขาไม่ว่าต้องทำยังไงแต่พอปลาวาฬเดินห่างออกไป เรื่อยเขารู้สึกไม่ดี เขาวิ่งตามไปจับมือเธอไว้ก่อนดึงกลับให้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับเขา

“หือ..

“ปลาวาฬคือเฮียเอ่อ

เขาอึ้งอย่างพูดเขาไม่ง้อหญิงสาวหน้าเลยครั้ง นี้เธอกลับยอมแพ้ไปเสียดื้อๆเล่นเอาเขาตัวทันเลยทีเดียว

“มีอะไรรึเปล่าคะเฮีย”

หายใจออก มาเบาๆก่อนยื่นมือไปเกลี่ยแก้มเธออย่างแผ่วเบา

“เฮียขอโทษ”

ปลาว้างอย่างตกใจ นี่เธอไปรึเปล่าไปยังไม่ตื่นเมื่อฟังไม่ผิดใช่มั้ยเขาขอโทษเธออย่างนั้นเห

รอ

“เฮียว่าไงนะคะเมื่อกี้”

“พูดครั้งเดียวและไม่พูดแล้ว”
เขาเอ่ยพร้อมกับเกาหัวอย่างเก้อเขินก็คนมันไม่เคยง้อผู้หญิง มาก่อนมันก็จะอาการประมาณนี้แหละ ปลาวาฬเริ่มแน่ใจแล้วว่า เธอฟังไม่ผิดก็เผลอยิ้มออกมาอย่างดีใจที่สุดท้ายเขาก็ยังแคร์ ความรู้สึกของเธออยู่บ้าง

“ไม่ต้องมายิ้มเลยนะจะกินมั้ยไอศกรีมนะ”

ชายหนุ่มเย็ดสาวน้อยจอมแสบของเขาพร้อมกับหันหลังเดิน ไปอีกทาง ปลาวาฬรีบเดินไปกอดแขนเฮียของเธอแน่นอย่าง ดีใจที่เขายอมง้อเธอจริงจังถึงมันจะไม่ดีเหมือนคนอื่นแต่สำหรับ เขาคนนี้ทำแค่นี้ก็ถือว่าดีมากแล้ว

“กินสิคะเฮียภูจะเลี้ยงปลาวาฬใช่มั้ย”

“ไม่ให้จ่ายเองหรอกนะตกลงว่าอารมณ์ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย”

หญิงสาวพยักหน้ายิ้มหวานออกมาอย่างมีความสุขทั้งที่เมื่อ ก่อนหน้านี้เธอยังมีอารมณ์เศร้าอยู่แท้ๆ แค่เขายอมง้อเธอนิด หน่อยกลับทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาซะอย่างนั้นนี่เขามีอิทธิพล ต่อหัวใจของเธอมากๆเลย ในตอนนี้

“ค่ะ เฮียกูก็ไม่โกรธปลาวาฬแล้วใช่มั้ย ปลาวาฬขอโทษน้าที่ ทำอะไรไม่ถูกใจเฮียเลยซักอย่าง ต่อไปนี้หนูจะไม่ดื้อไม่ชนกับ เฮียนะ”

เขาเผลอยิ้มออกมากับความขี้อ้อนของคนข้างๆ เขาเหลือบ สายตามองเธอเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปลูบผมเธออย่างแผ่วเบา
“คราวหลังพูดอะไรให้คิดก่อนแล้วกัน”

ปลาวาฬเกาหัวอย่างงงๆเธอพูดอะไรผิดไปหรือไงเขาถึงได้ โกรธขนาดนั้น

“ปลาวาฬพูดอะไรผิดไปเหรอคะไม่ถูกใจเฮียประโยคไหนอ่ะ บอกหน่อยจะได้ไม่พูดอีก”

หล่อนมองหน้าเขายิ้มๆ ส่วนชายหนุ่มนั้นมีหรือจะยอมบอกเธอ ว่าเขาไม่ชอบประโยคไหน เขาทำเป็นไม่ได้ยินคำถามแล้วลาก เธอเข้าไปในร้านไอศกรีมแทน ให้บอกว่าไม่ชอบที่หญิงสาวจะ เลิกสนใจเขาไปหาผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นเหรอไม่มีทางที่เขาจะพูด ออกไปหรอก ฝันไปเถอะ!!!

“ช่างมันเถอะ!”

“เอ้าาาา เฮียอ่ะ