ตอนที่ 1 คืนนี้ผู้ชายคนนี้ฉันจองแล้ว

เดือนกรกฎาคมที่แสนร้อนอบอ้าว แสงจันทร์สลัวๆปกคลุม ท้องฟ้ายามค่ำคืน ก็เหมือนกับความสัมพันธ์ที่คลุมเครือของคน รัก

ฉินหลินที่ยืนอยู่ตรงประตูของ บาร์เสน่ห์หา กำลังเงยหน้า มองป้ายไฟนีออนป้ายหนึ่ง แววตาเต็มไปด้วยความลังเล นี่คือครั้งที่สองของหล่อนที่มาบาร์แห่งนี้

ตอนเช้าวันนี้ มีข่าวซุบซิบวงการบันเทิงข่าวหนึ่งกระจายไปทั่ว ทั้งเมืองA : “หญิงสาวแห่งตระกูลฉินชื่อดังแอบนัดพบกับผู้ชาย ยามวิกาล” บนหนังสือพิมพ์ยังแนบรูปที่หล่อนเดินโอบผู้กอด ชายแปลหน้าอย่างแนบชิดเข้าไปในบาร์

ฉินหลินจำได้ เมื่อคืนหล่อนกับน้องสาวฉันหลันซูสองคนไปที่ บาร์เพื่อที่จะเลี้ยงต้อนรับให้กับคู่หมั้นของหล่อนเหวินเฉิง แต่ ทว่าหล่อนดันดื่มจนเมาจนไม่ได้สติ…….

พอตื่นขึ้นมา หล่อนก็นอนอยู่บนเตียงในห้องของโรงแรมแล้ว ผ้าปูเตียงเลอะไปด้วยรอยเลือดสีแดงสด บนร่างกายก็มีร่องรอย ชาเขียว

ในเวลานั้นสมองของ ฉินหลิน ว่างเปล่า หลังจากกลับมาถึง บ้าน ก็เพิ่งจะรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนการของน้องสาว

พอหล่อนเสียตัวในคืนนั้น น้องสาวก็แย่งคู่หมั้นของหล่อนไปที่ตลกกว่าก็คือ แม่ให้หล่อนไปแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รู้แม้กระทั่ง ชื่อคนนั้น!

“แล้วฉันจะต้องเข้าไปหาผู้ชายคนนั้นอีกเหรอเนี่ย?”

เพิ่งจะเสียตัวๆ แถมยังให้คนอื่นมารับตัวเองไปอยู่ด้วยอีกฉัน อีหลิน เธอนี่มันผู้หญิงราคาถูกจริงๆ

หล่อนมองไปยังประตูของบาร์ด้วยความขวัญหนีดีฝ่อ หัวเราะ เยาะตัวเองแล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน

บาร์เสน่ห์หา เป็นบาร์ที่เงียบสงบ ที่นี่เป็นสถานบันเทิงที่มีชื่อ เสียงของเมืองA เป็นที่ที่มีชายหนุ่มของตระกูลใหญ่ๆอยู่เต็มไป หมด ข้างในตกแต่งอย่างสวยงาม ไฮโซดูมีราคา มีเสียงเพลง คลอเบาๆ กลิ่นเหล้าอบอวลไปทั่ว บรรยากาศหรูหรา

ฉันสองของบาร์ ชายสวมชุดสูทสีดำนั่งพิงอยู่บนเก้าอี้เถ้าแก่ ด้วยท่าทางเกียจคร้าน ทำตาปรือฟังการรายงานการทำงานของ ลูกน้องด้วยสีหน้าไม่สนใจใยดี ท่าทางไม่แยแสอย่างเห็นได้ชัด แสดงถึงการไม่ใส่ใจในการทำงานหนักของลูกน้องมากมาย เท่าไร แบบนี้เถ้าแก่อาจจะดูว่าน่ารังเกียจ แต่ว่าจากการกระทำ ของผู้ชายคนนี้ ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะมีท่าทางยังไง เห้อห้าว ก็ยังคงรายงาน สถานการณ์ในเดือนที่แล้วของบาร์ตามหน้าที่ต่อไป “พูดโดยสรุปแล้ว ผลประกอบการของบาร์เสน่ห์หา ในเดือนที่แล้วสูงขึ้นประมาณสองถึงสามเปอร์เซ็นต์ ตอนนี้บาร์ที่มา พร้อมๆกันของทั้งเมืองA คงต้องสับเปลี่ยนมาเป็นของพวกแน่นอน

พอพูดถึงตรงนี้เห้อห้าว ก็คอขึ้นอย่างภูมิใจ แต่ขณะเงีย หน้านั้น เขาบังเอิญหันไปเห็นคนบาร์

“ท่านประธาน นั่นไม่ใช่สาวสวยที่ท่านไปเมื่อคืนเหรอ

เคาน์เตอร์บาร์

ผู้หญิงคนนั้นสวยสะดุดตาคน ดำเงาสลวยบนไหล่ รูปร่างผอมบางอ้อนแอ้น จะไกลแค่ไหน ก็สามารถมอง ความสวยหมดจดของหล่อนชัดเจน

ในขณะนั้นหล่อนดูเหมือนจะกำลังพูดอะไรบางอย่างบาร์เท นเดอร์

ท่านประธาน โชคจริงๆเลย เมื่อคืนเพิ่งหนักไปหยกคืนหล่อนก็อดได้ที่มาหาอีกแล้วเหรอ”

โมอ ยิ้มเล็กมุมปาก เป็นรอยยิ้มนิ่งที่เลศนัย

ฉินสอบถามกับบาร์เทนเดอร์เรื่องพนักงานน้อง สาวซื้อเมื่อคืน เพียงแค่หาหล่อนให้เจอ สามารถ

พนักงานบาร์แห่งนี้น้อย แค่ใช้เงินนิดหน่อย ไม่นานก็จะสามารถสืบจนรู้ได้อย่างง่ายดาย

หลังจากผ่านไปห้านาที ฉินหลิน ลากตัวของพนักงานที่ชื่อว่า เสี่ยวเวย คนนั้นมาที่ระเบียงชั้นสอง

“เธออย่าเพิ่งไปไหน ฉันไม่ได้จะขู่เธอ ฉันเพียงแค่อยากรู้ว่า เมื่อคืนผู้ชายที่พาฉันออกไปเป็นใคร? เป็นแขกที่มาบ่อยของร้าน

พวกเธอไหม? บอกฉันได้หรือเปล่า?”

สีหน้าของเสี่ยวเวย แสดงออกถึงความรู้สึกผิด ในขณะที่กำลัง สับสนว่าจะเปิดปากบอกดีไหม ทันใดนั้นก็พบว่าผู้ชายคนนั้นยืน อยู่ข้างหลังของฉันอีหลินพอดี

“เขาอยู่ข้างหลัง ข้างหลังของคุณค่ะ”

พอ ฉินหลิน ได้ยินคำตอบนั้น ในขณะที่หันหลังกลับไปมอง ก็ไปจ้องเข้ากับดวงตาของปีศาจเข้าคู่หนึ่ง

หลังสูญเสียสติไปครู่หนึ่งฉินหลินที่ได้สติกลับมาก็มอง สำรวจผู้ชายคนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า

ที่หน้าผากทางด้านซ้ายจนถึงบริเวณตาด้านซ้ายของผู้ชายที่ อยู่ตรงหน้ามีแผลเป็นที่เห็นได้อย่างชัดเจน มีผมหน้าม้ายาวลง มา แก้มขาวซีดมากจนแทบจะมองทะลุได้ ริมฝีปากบางๆ

หลังจากที่มองดูเขาแล้ว สิ่งแรกที่เข้ามาในหัวของฉินหลิน ก็ คือ เขาต้องเป็นคนที่ไม่ชอบผูกมัดไม่ชอบยึดติด

ในขณะที่หล่อนกำลังเดินขึ้นไป จู่ๆ ก็มีผู้หญิงรูปร่างหน้าตา อ้อนแอ้นปรากฏขึ้น หล่อนเอื้อมมือไปจับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับเอาหน้าอกของตัวเองถูตรงแขนของเขา

“ที่รัก เจอคุณสักที หลังจากที่มีอะไรกับคุณครั้งที่แล้ว ฉันก็ เอาแต่อยากแล้วอยากอีก คืนนี้ฉันขอซื้อคุณก็แล้วกัน?”

ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจที่จะพูดออดอ้อนยั่วยวน พูดพลางเอามือ เรียวยาวค่อยๆลูบไล้จากบริเวณเอวของเขาลงอย่างช้าๆด้วย อารมณ์หยอกล้อกัน

ฉินหลิน อยู่ใกล้กับพวกเขามาก หล่อนได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด กันทั้งหมดอย่างชัดเจน ในหัวคิดไปคิดมาหลายรอบ แต่ก็ยัง ตัดสินใจไม่ได้สักที

โมอ ไม่สนใจผู้หญิงที่เกาะเขาอยู่แม้แต่น้อย เขามองกึ่งยิ้ม ไปยังหญิงสาวที่ก้มหัวอยู่ด้านหน้า

ฉินอีหลิน กัดริมฝีปากล่าง หล่อนเคยเดาๆไว้ว่าผู้ชายที่พราก ความบริสุทธิ์ของหล่อนไปจะทำงานอะไรบ้าง แต่กลับนึกไม่ถึงว่า ผู้ชายคนนี้จริงๆแล้วทำงานเป็นบาร์โฮส

หล่อนเงยหน้ามองผู้ชายเจ้าเสน่ห์ที่กำลังยืนตัวแนบชิดอยู่กับ

ผู้หญิงคนนั้น

“รอก่อนสิ”

ฉินหลิน เห็นว่าผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะผลักผู้หญิงที่อยู่ใน อ้อมแขนออกพร้อมกับบอกให้หล่อนหยุดทำ

ไม่นานหล่อนก็เดินมาหยุดด้านหน้าของสองคน สายตาหัน มองไปยังผู้ชายที่เหมือนกับปีศาจเจ้าเสน่ห์คนนั้น หลังจากนั้นก็หันไปมองผู้หญิงท่าทางอ้อนแอ้นที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ฉันให้สองเท่า ผู้ชายคนนี้คืนนี้ฉันขอก็แล้วกัน”

ลีโม่อวี่ ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้พอเจอ หน้ากันไม่ทันไรก็จะซื้อตัวเขาแล้ว แถมยังยอมจ่ายสองเท่าอีก แววตาเริ่มเปล่งประกาย

“ที่รัก ดูๆแล้วคืนนี้ไม่ได้แล้วล่ะ ค่อยพรุ่งนี้แล้วกันนะ” โม่อ ตบเบาๆที่สะโพกของผู้หญิงอ้อนแอ้นคนนั้น แต่สายตากลับมอง สํารวจเรือนร่างของฉินหลิน

ผู้หญิงอ้อนแอ้นคนนั้นแม้ว่าจะไม่พูดอะไร แต่ว่าสายตาก็มอง กวาดมายังฉินอีหลิน แล้วเดินจากไปพร้อมกับหัวเราะ

ลีโม่อวี่ กอดอกพร้อมกับมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

เขายังจํารสชาติเมื่อคืนของผู้หญิงคนนี้ได้ดี แววตานุ่มนวล ผิว พรรณละเอียด เอวที่นุ่มนิ่ม ขายาวๆ ท่วงท่าที่รวดเร็วและเสียง ร้องครางลั่น

พอคิดแล้วโม่อวี่ก็ขมวดคิ้ว คิดถึงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นบนเตียงเมื่อ

คืน

จากที่ไม่มีอะไรกับผู้หญิงบริสุทธิ์ คิดไม่ถึงว่าคืนนี้เขาคิดผิด

แล้ว

“พวกเราไปจากตรงนี้ดีกว่า ออกไปหาที่คุยกัน” เพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองอึดอัดไปมากกว่านี้ และก็เพื่อที่จะลบภาพที่ตนเป็นเหมือนกับสินค้าที่ถูกคนเลือกซื้อได้ตามอำเภอใจ ฉัน หลิน เลยหันตัวเดินเข้าไปในบาร์

ลี่โม่อกับ ฉินอีหลิน เดินไปถึงร้านกาแฟร้านหนึ่งที่ห่างจาก บาร์เสน่ห์หา ไม่ไกลมากนัก

ฉินหลิน มองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม ดวงตาเปิดกว้าง

จิตใจล่องลอยไปแบบไม่รู้ตัว “ที่คุณอุตส่าห์ยอมจ่ายเงินสองเท่า ก็เพื่อให้ผมมานั่งกินกาแฟ

เป็นเพื่อนคุณเหรอ?”

ลีโม่อวี่ ยืดหลังพิงพนักพิงเก้าอี้ สายตามองหญิงสาวที่กำลัง เหม่อลอยตรงหน้า ริมฝีปากมีเสน่ห์น่าดึงดูด พร้อมกับยกกาแฟ ขึ้นมาจากบนโต๊ะ

ฉินอีหลิน ที่ถูก ลีโม่อวี่ เรียกตื่นจากภวังค์ ก็ใช้มือหยิกตัวเอง แรงๆทันที ทำให้ผิวหนังรู้สึกเจ็บเพื่อเรียกสติกลับคืนมา แล้วเงย หน้าขึ้นมองผู้ชายตรงหน้า

“ฉันต้องการให้นายมาอยู่กินกับฉัน ขอเวลานายแค่หนึ่งปี เท่านั้น หลังจากหย่ากันแล้ว ฉันจะจ่ายให้นายห้าแสน เพื่อ เป็นการชดเชย แน่นอนว่าหลังจากแต่งงานกันแล้ว ฉันจะไม่ ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของนาย แต่ฉันขอแค่อย่างเดียว นายห้าม มาทําบาร์โฮสอีก!”

หลังจากที่ โอวี่ ฟังผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามพูดจบก็มองมาที่ฉัน อีหลิน ด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
ฉันอีหลิน ที่รอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่ออยู่นั้น พอเห็นรอย ยิ้มที่ดูแล้วทำให้สับสนงงงวย ก็ทำให้สติหลุดลอยไป สูญเสีย การควบคุม

บวกเข้ากับเส้นผมยาวๆ ที่ปิดบังรอยแผลเป็นเอาไว้…

ฉินหลิน มองลงไปเรื่อยๆ ลมหายใจติดขัด พอเริ่มตระหนัก ได้ว่าตัวเองเสียมารยาทเกินไป ก็เอามือจับแก้มที่ร้อนผ่าว แม้แต่ ใบหูก็เริ่มแดงขึ้นมา

ปีศาจชัดๆ!

หล่อนอดไม่ได้ที่จะสบถอยู่ในใจ แค่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำให้ผู้ หญิงรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจได้ขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ยุติธรรมจริงๆ

พอจิตใจเริ่มกลับสู่ปกติฉินหลินก็พบว่าผู้ชายตรงหน้ายังคง

ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดปากพูดอะไร

เป็นการแสดงออกที่เหมือนกับว่าถ้าเธอพูดฉันกำลังฟังอยู่ จริงๆแล้วในใจก็ยังคงไม่สงบ เดาไม่ออกเลยจริงๆว่าสรุปแล้ว ผู้ชายคนนี้เห็นด้วยหรือว่าไม่เห็นด้วย

คิ้วขมวดเล็กน้อย นิ้วก็เคาะแก้วที่อยู่ในมืออย่างเป็นจังหวะ

ฉินหลิน กัดริมฝีปากด้วยความเคยชิน ขมวดคิ้ว แล้วพูดขึ้น เบาๆ “คุณคิดว่าเงินมันยังไม่มากพอใช่ไหม?”