ผู้หญิงขัดดอก

บทที่1



บทที่1

ณ ประเทศอังกฤษ ห้องสี่เหลี่ยมที่ประดับด้วยเครื่องใช้สมัย ใหม่ บ่งบอกถึงฐานะและความเป็นอยู่ของเจ้าของห้องได้ดี และ ห้องนี้น้อยคนนักที่จะได้ย่างกรายเข้ามา นอกจากสาวสวยที่เขา ควง และเต็มใจขึ้นเตียงโดยไม่มีข้อผูกมัดใดๆเท่านั้น และใช่ว่า เจ้าของห้องจะมั่วจนไม่เลือกว่าผู้หญิงที่เขาควงมาจะผ่านศึกมา มากแค่ไหนก็รับหมด มันไม่ใช่นิสัย ชายหนุ่มอย่างเขา ผู้หญิงที่ เขาควงทุกคนจะต้องมีที่มาที่ไป โดยเฉพาะผู้หญิงที่กำลังปรน เปรอไฟสวาทที่กำลังลุกโหมอยู่ในขณะนี้

สาวผมทองร่างอวบอั๋น ทรวดทรงไหวสะท้าน ยามขยับโยก ย้ายอยู่บนร่างแกร่ง ทำให้กายหนุ่มร้อนรุ่มเหมือนไฟสุม โดยรอ ลุ้นว่าเมื่อไหร่สาวร่างอวบจะพาตนไปถึงแอ่งน้ำ เพื่อดับไฟราคะ ที่กำลังโหมเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า ยามเธอขยับโยกขึ้นและ กระแทกเข้าหาความเป็นชายที่ชูชันรอการตอบรับอย่างไม่ลดละ โดยมือเรียวที่ไม่เคยหยิบจับงานหนัก ทำหน้าที่กอบกุมสิ่งที่ไหว สะท้านขึ้นลงตามแรงจังหวะที่เจ้าของกระแทกลงมา ร่างหนา ตอบรับโดยการครางเสียงต่ำๆ อย่างพอใจ ลากเลื้อยไมือหนา กอบกุมบั้นท้ายกดขยำจนเกิดรอย ผิวเนื้อเนียนเรียบถูกฟอนเป็น กดขยำไปด้วยแรงกระหาย ก่อนจะเลื่อนมือเรียวหนากอบกุม หน้าอกที่ใหญ่จนล้นมืออีกครั้ง

“โอ้ว…คุณใหญ่”
เสียงครางกระเส่าตอบรับสัมผัส ไม่ต่างกับชายหนุ่มที่เงยหน้า ขึ้นมองเพดาน สายตาพร่าพราว ครางต่ำๆ เป็นการตอบรับใน การตอบสนองกับสิ่งที่หญิงสาวกระทำอยู่

ร่างอวบกำลังพาตัวเองไปถึงจุดหมายที่พร่างพราวรออยู่ ตรงหน้า กระแทกเข้าไปสุดแรงสองสามครั้งก่อนจะถึงที่หมาย ตามสิ่งที่ต้องการ ช่องทางที่แคบและแนบแน่นบีบตอดรัดแก่น กายแกร่ง ร่างกายของเขากำลังปวดร้าวด้วยแรงตอดรัดของสาว ด้านบน

ธาดา หรือคุณใหญ่ที่สาวๆเรียกกัน พลิกร่างที่กำลังอ่อน ปวกเปียกนอนที่ของเขา หยิบสิ่งป้องกันที่เขาวางไว้ในลิ้นชัก หัวเตียงเสมอ ก่อนจะฉีกซองและสวมมันเข้าไป

ในเมื่อเขายังไปไม่ถึงที่หมาย เกมนี้เขาจะเป็นคนเริ่มต่อ ขยับ ตัวเองเป็นฝ่ายควบคุมอีกครั้ง เพื่อที่จะไปถึงที่หมาย ตามผู้หญิง ที่นอนแผ่หลาอย่างหมดแรง เหงื่อผุดพรายทุกอณูบนร่างกาย อวบงามของคนเจ้าเนื้อ แต่แน่นไปด้วยเนื้อหนังที่ผ่านการดูแล เป็นอย่างดี กายแกร่งที่ยังพองโตถูกจับไว้มั่น จ่อตรงช่องทางคับ แคบ ก่อนจะถูกส่งเข้าไปเต็มแรงครั้งเดียวจนมิด

“อ่า…คุณใหญ่” เสียงพร่าเอ่ยรับ กับการถูกทักทายครั้ง

ใหม่

“ไม่ดีเลยทาร่า ที่ชิงไปก่อน” ต่อว่าสาวผมทองเสียงแหบพร่า อย่างไม่จริงจังนัก

“ผมต่อจนกว่าจะจบนะครับ” ยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมขยับเข้าออกช้าๆ เพื่อไม่ให้ใจร้ายกับอีกคนจนเกินไป

“คุณ ใหญ่…อือ…อ่า…” เสียงแหบพร่าสะอึกสะอื้นเรียกหา พร้อมกับเสียงครางต่ำๆ ที่ดังผสานกันอย่างต่อเนื่อง โดยมี จังหวะของเนื้อกระทบเนื้อดังผสานเป็นทำนองผสานกันอย่าง ลงตัว ความซาบซ่านปนเสียวเริ่มต้นอีกครั้ง โดยครั้งนี้คนที่มี ร่างกายแกร่งเป็นคนคุมเกมทั้งหมด

“คุณใหญ่จะกลับเมืองไทยจริงๆ หรือคะ” สาวผมทองใบ หน้าอวบอิ่มเอ่ยถาม เมื่อจัดการสวมเสื้อผ้าให้กับตัวเอง เรียบร้อยแล้ว

ชายหนุ่มเลิกคิ้ว มือที่กำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตหยุดชะงัก “รู้ ด้วยหรือครับ ว่าผมจะกลับเมืองไทย” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้า แปลกใจ เพราะเขาไม่ได้เอ่ยเรื่องนี้กับใครนอกจาก…ผู้ร่วมหุ้น

“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น เมรีเป็นคนบอกทาร่าเองค่ะ” สาว สวยเอ่ยบอกเหมือนรู้ใจชายหนุ่มดี ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“ผมลืมไปว่าคุณเป็นเพื่อนสนิทกับเมย์” เขาเอ่ยเมื่อนึกขึ้น

ได้

เมย์เป็นสาวสวยอีกคนที่ตามติดเขาอย่างไม่ลดละ แต่เพราะ หล่อนเป็นลูกสาวเพื่อนร่วมหุ้นส่วนในเครือที่ตั้งรากฐานอยู่ อังกฤษนานพอๆ กับที่เขา และทาร่าหญิงสาวที่เขาชอบพอ พา ขึ้นมานอนด้วย ก็เป็นเพื่อนรักกันกับเมย์ ทำให้เขารู้ประวัติของผู้ หญิงคนนี้ได้ไม่ยาก และเมื่อหล่อนเสนอตัวเข้ามาให้เขาได้ปลด ปล่อยความต้องการทางธรรมชาติ ของกันและกัน โดยไม่มีข้อผูกมัดใดๆ จึงคบหาหล่อนไว้…

“เมย์บอกทาร่าค่ะ ว่าจะไปเที่ยวเมืองไทยกับคุณด้วย จริง หรือเปล่าคะ?” สาวสวยเอ่ยถามสีหน้าอยากรู้

แม้จะไม่ได้หวังอะไรในคำถามนั้น แต่ก็อยากรู้ว่าเพื่อนรัก อย่างเมรีจะโกหกตัวเองหรือเปล่า เพราะเท่าที่รู้เพื่อนของตนก็ ชอบชายหนุ่มเช่นเดียวกัน แต่ก็เก็บความรู้สึกแปลกใจเอาไว้ว่า เพราะเหตุใดชายหนุ่มจึงยอมเลือกที่จะมีอะไรกับเธอ แทนจะเป็น เพื่อนสาว ที่ดูจะสนิทสนมกันดีกว่าเธอด้วยซ้ำ

“หรือครับ ผมเองก็เพิ่งจะรู้จากทาร่านี่แหละ

รู้สึกไม่ชอบใจ หากเมรีหรือเมย์ จะตามเขาไปจริงๆ แต่ถึง อย่างไรเขาคงปล่อยให้หล่อน ตามติดเขาไปตลอดรอดฝั่งไม่ ได้…


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ