ตอนที่ 4 ว่าที่สามี มานี่

ตอนที่ 4 “ว่าที่สามี มานี่ซิ !”

Tonight คือบาร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองเจียง

เมื่อเลิกเรียน วรินทรถูกคนขับรถขับมาส่งที่บาร์แห่งนี้ ได้ยิน ว่าดารินทร์ หันมณี ว่าที่ภรรยาของเธอโทรมาที่บ้านพูลสวัสดิ์ว่า อยากจะพบเธอ

พอนึกถึงชีวิตของแม่เธอยังอยู่ในมือของสองแม่ลูกนั้น วรินทร บังคับตัวเองมา แค่หวังว่า จะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นก็พอ

เมื่อเข้าไปในบาร์ เสียงดนตรีดังก้องจนหูแทบหนวก วรินทร ขมวดคิ้วอุดหูเดินผ่านชายหญิงที่เต้นอยู่ตรงกลางฟลอร์ จนมา ถึงตรงหน้าดารินทร์ ที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

ขณะนั้นดารินทร์แต่งตัวเซ็กซี่ แต่งหน้าเข้ม ระหว่างนิ้วคีบเลดี้

บุหรี่

กลิ่นของผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ ทำให้คนอื่นไม่มีทางคิดได้ว่า เธอ กับคนป่วยในข่าวลือมีความเกี่ยวข้องกันได้

วรินทรขมวดคิ้ว เธอไม่ชอบที่นี่เลยจริงๆ

มีคนแต่งตัวโอ้อวดหลายคนนั่งอยู่ข้างๆ ดารินทร์ คนเหล่านี้ น่าจะเป็นเพื่อนของเธอ วรินทรคิดในใจ

“คุณ…คุณดารินทร์ สวัสดีครับ ผมคือวรินทร” วรินทรโค้งคำนับแล้วพูดทักทายด้วยเสียงเบา

อยู่ข้างนอก เธอเป็นลูกนอกสมรสที่อ่อนแอขี้ขลาด

ดารินทร์มองเธอ ริมฝีปากแสยะยิ้มด้วยความรังเกียจ “นาย คือวรินทร คนที่จะมาเป็นเขยแต่งเข้าบ้านหันมณีเหรอ ?”

วรินทรแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ผงกหัว

“ได้ยินมาว่านายเป็นลูกชายนอกสมรสของบ้านพูลสวัสดิ์ ?” น้ำเสียงเยือกเย็นที่ดูถูกเหยียดหยามดังขึ้นมาอีก

วรินทรเข้าใจได้ทันที ดารินทร์ หันมณีคนนี้ตั้งใจเรียกเธอ เพื่ออัปยศอดสูเธอ

“หน้าตาก็พอใช้ได้ แต่ทำไมรูปร่างอ่อนแอขนาดนี้ล่ะ ” ดาริ นทร์ ยกแก้วเหล้าขึ้น หมุนรอบตัววรินทรและพินิจพิเคราะห์

สายตานั้นเหมือนมองสัตว์ประหลาดอยู่ เธอหยุด แววตา เย็นชา “บ้านพูลสวัสดิ์ของนายนิไม่มีความจริงใจเลยสักนิด หา ลูกนอกสมรสที่ไก่อ่อนขนาดนี้มาแต่งเข้าบ้านฉัน คิดว่าบ้านหัน มณีเป็นอะไร !”

พูดจบก็ยกมือสาดเหล้าไปหน้าวรินทร

เรื่องที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้วรินทรตกตะลึง และรอบๆ มีตบมือและหัวเราะดังขึ้น

วรินทรยืนตะลึงอยู่กับที่ เหล้าบนปรอยผมหยดลงที่ละหยดๆ หยดลงไปที่หัวรองเท้า และหยดลงไปหัวใจของเธอด้วย
เธอโกรธมาก จนอยากจะคว้าแก้วเหล้าบนโต๊ะโยนยังหน้าตา รินทร์ ให้เธอได้ลิ้มลองรสชาติของการที่โดนคนอัปยศอดสู แต่คําเตือนของครองขวัญยังวนเวียนอยู่ในสมองเธอ

ถ้าเธอรุกรานดารินทร์ ค่ารักษาพยาบาลของแม่เธอต้องถูก ติดแน่ๆ

ดวงตาของวรินทรแดง ค่อยๆปล่อยมือที่กำแน่น ใช้แขน เสื้อเช็ดหน้า แล้วพูดด้วยเสียงต้อยต่ำเหมือนเดิม “คุณหันมณีพูด จากนี้ผมจะออกกำลังกายให้มากขึ้น

มองเห็นวรินทร ขลาดขนาดนี้ ดารินทร์ยิ่งไม่ชอบเธอ

“ช่างเป็นลูกชายนอกสมรสจริง จะทำได้อะไรเล่า

“ดารินทร์ โกรธคนแบบนี้ไปทำไม ถ้าตัวเองโกรธจนป่วยมันก็ แย่แล้วสิ ” เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆปลอบเธอ “บนโลกนี้ก็ไม่ใช่ใครก็ แมนเหมือนกับคุณชายทาวัดหรอก เห้ย.. ไม่รู้จริงๆว่าคุณยาย เธอคิดยังไง”

เมื่อพูดถึงทาวัต สีหน้าดารินทร์ดูดีขึ้น เธอหันกลับไปมองด้าน หลัง บริเวณที่มีบอนไซนั่น ตรงนั้นคือบริเวณสำหรับคนพิเศษ คนหนึ่ง นั่นก็คือทาวัด

คืนนี้ที่เธอมา Tonight นอกจากจะอัปยศอดสูวรินทรแล้ว ยังมีอีกเรื่องหนึ่งก็คือเธอได้ข่าวมาว่าทาวัดจะมา Tonight คืนนี้

ขณะนี้ด้านหลังของพุ่มไม้นั้น ดวงตาดำราวกับหินออบซิเดีย นกําลังจ้องวรินทรอยู่
เด็กชายมีความอดทนแตกต่างกับในรูปภาพมาก ทาวัดเล่น แก้วเหล้าไป พลางคิดในใจ

เมื่อเขาสืบเจอว่าคนในรูปนั้นคือวรินทร ลูกนอกสมรสของ บ้านพูลสวัสดิ์ ยังเป็นน้องชายของคู่หมั้นเขา เขากลับรู้สึกเรื่อง นี้สนุกขึ้น

บ้านพูลสวัสดิ์ไม่มีความอดทนจริงๆ เขาเพิ่งได้ยอมรับเรื่อง งานหมั้น ก็อดใจไม่ได้ที่จะวางยาเขา อยากจะส่งครองขวัญขึ้น เตียงนอนของเขา

น่าเสียดาย คืนนั้นครองขวัญไม่ประสบความสำเร็จ ผู้หญิง ที่นอนกับเขาก็หายไปเหมือนระเหย

ทาวตหรี่ตาลง คงมีแต่วรินทรละมั้ง ถึงไปสืบหาความจริงได้ พอเห็นทาวตจ้องมองแต่วรินทร ดารินทร์รู้สึกโกรธมาก สัก พัก เธอมีแผนขึ้นมา เธอกนิ้วเรียกวรินทร “ว่าที่สามี นายมาน

” วรินทรเดินเข้าไปหาอย่างเชื่อฟัง

ดารินทร์ ส่งสายตา เพื่อนผู้ชายที่อยู่รอบเธอยืนขึ้นล้อมรอบว นทรไว้

วรินทรตกใจอยู่พักหนึ่ง “คุณหันมณี นี่คุณ.. ?”

ดารินทร์ ตอบอย่างมีเหตุผล “ว่ากันว่า ใส่เสื้อแล้วดูผอม พอ ถอดเสื้อจะมีน้ำมีนวล ฉันกำลังคิดว่าฉันอาจจะเข้าใจเธอผิด งั้น นายถอดเสื้อผ้าออกให้ฉันดูหน่อยสว่านายมีมีน้ำมีนวลไหม