บทที่012 นักบูรพาวัตถุโบราณ

เงินเทียนเทียนนั่งอยู่บนโซฟา สักพักก็พ่อบ้านเดินเข้ามา

“คุณหนูเจียง คุณผู้ชายเรียกพบคุณหนูครับ เมื่อได้ยินชื่อจี้จึงเชินเงินเทียนเทียนก็ตกใจจนตัวสั่นขึ้นมา

แต่พอนึกถึงเงื่อนไขที่เธอได้ตกลงกับเจียงหงซึ่งแล้ว เธอจึงลุก ขึ้นแล้วเดินไปหาจี้จึงเป็น

ภายในห้องหนังสือกว้าง จึงเป็นซึ่งยืนอยู่ที่ริมหน้าต่างห้อง

ด้านนอกหน้าต่างเป็นภูเขาทอดยาว ป่าไม้อันกว้างใหญ่ ทิวทัศน์อันกว้างใหญ่นั้นแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของจี้จึง เชิน

เขาได้ยินเสียงเป็นเทียนเทียนเปิดประตูเข้ามาเลยหันหลังมาดู จากนั้นสายตาของเขาก็เปล่งประกายขึ้น

เป็นเทียนเทียนหลบสายตาแล้วยืนนิ่งอยู่กับที่

จี้จึงเชินหัวเราะเบาๆ

“ดูๆ แล้วพ่อแม่ของคุณก็อบรมคุณได้ไม่เลวนิ”

เงินเทียนเทียนกำหมัดแน่น

“คุณจี้เรียกพบฉันมีอะไรเหรอ?”

จี้จึงเชินมองเธออย่างสงสัย ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาในมือหมัดแน่น สีหน้าซีดเซียว

“คุณกลัวผมเหรอ?”

“เปล่า”เวินเทียนเทียนรีบตอบ

จี้จึงเป็นขมวดคิ้วขึ้น ยื่นมือไปจับหน้าเธอเงยขึ้นมา

“มองหน้าผม ”

เงินเทียนเทียนท่าตาเลิ่กลัก สุดท้ายก็ต้องไปที่ใบหน้าของจึง

เซิน

จี้จึงเชินขยับตัวเข้าไปใกล้ แม้ว่าเขารู้อยู่แก่ใจว่าผู้หญิงคนนี้ กำลังแสดงละครตบตาเขาอยู่

นัยน์ตาเขาเปล่งประกายราวมีดวงดาวอยู่ในนั้น

จี้จึงเป็นขยับเข้าไปใกล้ๆ

“คุณจี้!”เวินเทียนเทียนพูดแทรก

จี้จึงเชินหยุดชะงักลง ร่างทั้งสองใกล้ชิดกันมาก ริมฝีปากทั้ง สองสัมผัสกัน จนกระทั่งเขาได้กลิ่นหายๆ หอมๆ ของเงินเทียน

เทียน

เขาเป็นอะไรไป?

จี้จึงเชินขมวดคิ้วขึ้น แล้วรีบผลักตัวเป็นเทียนเทียนออก เขาหันหลังให้เป็นเทียนเทียน

“ออกไป! ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ
เขาเป็นคนที่อยากเจอเธอเอง และอยู่ๆ ไม่อยากเจอซะอย่าง

นั้น

แต่ไม่เห็นหน้าเธอก็ดีเหมือนกัน

เงินเทียนเทียนเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ลังเล

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซึ่งเป็นรู้สึกว่าเงียบๆ เขาเลยหันหลังกลับไป มอง กลับพบว่าเธอออกไปแล้ว

ไปแล้วเหรอ?

จี้จึงเชินเกิดความโมโหขึ้นภายในใจ

แค่บอกให้ออกไปก็ออกไปแล้วเหรอ?

ผู้หญิงคนนี้เชื่อฟังดีจริงๆ !

เขาหรี่ตาลง จากนั้นก็เอามือกดสัญญาณโทรศัพท์หาจงหลี “จงหลี เดี๋ยวจะไปบริษัทนะ!”

เงินเทียนเทียนเดินออกมาจากห้องหนังสือ จากนั้นสายตาเธอ ถูกดึงดูดด้วยภาพวาดวัตถุโบราณมากมาย

“นี่ใช่ภาพวาดของเว็บสเตอร์นิ ”

ภาพวาดเหล่านี้ได้ดึงดูสายตาเธอ เธอเดินดูภาพไปตลอดทาง อย่างช้าๆ

ยิ่งทำให้เธอยิ่งตกใจ!

ระเบียงทางเดินมีภาพวาดมากกว่าสิบภาพ ภาพวาดบางภาพก็ถูกประมูลมาจากเมืองนอก ในมูลค่ามากกว่าหมื่นล้าน บาง ภาพก็ดูเหมือนเป็นภาพวาดธรรมดาทั่วไป แต่ภาพวาดทั้งหมด ล้วนเป็นภาพวาดที่ตกทอดมาจากทศวรรษที่แล้วทั้งสิ้น

เงินเทียนเทียนเดินตามทางเรื่อยๆ จนไปถึงห้องรับแขก สายตาของเธอสะดุดหันไปเห็นโต๊ะที่อยู่ในมุมห้อง เธอถลึงตามองด้วยความตกใจ

“นี่คือ…….หินกดกระดาษหงหยวนนิ!”

เธอเดินเข้าไปอย่างใจจดใจจ่อ ก้มลงมองกระดาษสีเขียว มรกตที่วางอยู่บนโต๊ะ

หินกดกระดาษสีเขียวรวมตัวเข้าด้วยกัน มันถูกแกะสลักมา จากหยกทั้งชิ้นโดยมีมังกรสีเขียวอยู่ด้านบน คล้ายกับจะออกมา โลดเล่นได้

เป็นเทียนเทียนหยิบมันขึ้นมาดูอย่างระมัดระวัง เธอชอบศึกษาเกี่ยวกับวัตถุโบราณ เธอมีความฝันอยากจะ เป็นนักบูรพาวัตถุโบราณ