บทที่ 5

เรื่องที่หนึ่ง – โอ้…ยาหยี 5

…แล้วเมื่อไม่ผ่อนคลายหรอกเหรอ…

คําถามหนึ่งดังสวน ในความคิด…ผ่อนคลาย ผ่อนคลายเสีย จนเนื้อตัวเบาสบายเชียวแหละ เพียงแต่ยาหยี่รู้สึกว่ามันผิด มัน เหมือนหล่อนกำลังนอกใจธีรเดช

…ไป…ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด…นั่นคือสิ่งที่ยาหยีคิดออก ในเวลานี้ หล่อนรีบแต่งตัว คิดว่าออกจากห้องไพรเวทนี้แล้วถ้า ไม่เจอเพื่อนสาว ก็จะไม่อยู่รอ แต่พอก้าวออกจากห้องน้ำ…เจอ หมอนวดหนุ่มยืนจัดข้าวของตรงตู้ติดผนังช่วงหัวเตียง ยาหยี ก้าวขาไม่ออก แถมไม่รู้จะวางสีหน้าอย่างไร จะเดินออกไปเลยก็ ดูไร้มารยาท ระหว่างที่หล่อนยืนเก้กังนั่นเอง อีกฝ่ายก็หันมาและ เดินตรงมาหา

“คุณผู้หญิงครับ” เขาเรียกหล่อนด้วยคำเรียกขานดังเดิม ไม่ใช่ด้วยชื่อเช่นเมื่อครู่ “ผมต้องขอประทานโทษที่ล่วงเกินไป เมื่อครู่ ผมรู้ว่าคุณผู้หญิงรู้สึกไม่ดี แต่เชื่อผมเถอะว่า คุณไม่ได้ ทำอะไรผิด ที่สำคัญคุณไม่ได้นอกใจสามี นี่อาจจะเป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้ายที่คุณจะมาที่นี่ ผมไม่อยากให้คุณเก็บความรู้สึก แย่ๆ กลับไป อย่างน้อย…ก็คิดถึงช่วงที่คุณมีความสุขนะครับ”

“เอ่อ…….ฉัน…” ยาหยีเหมือนนึกคำพูดไม่ออก สิ่งที่เขาพูด มาคือสิ่งที่หล่อนคิดและรู้สึก
ใช่! ยาหยีรู้สึกเหมือนกำลังทรยศและนอกใจสามี ขณะที่เขา ทํางานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว แต่หล่อนกลับมาหาความสุขใส่ตัว

“ปัญหาเรื่องบนเตียงไม่ใช่ปัญหาเล็กๆ นะครับ ถ้าคุณผู้หญิง เปิดใจคุยกับสามีได้ ก็ทำเถอะ” หมอนวดหนุ่มหล่อแนะนำอย่าง จริงใจ

“แต่…ฉันไม่รู้จะพูดยังไงน่ะสิ” ความอึดอัดคับข้องเหมือนจะ ปลิวหายเมื่อมีคนชวนคุยในเรื่องที่ทุกข์ใจ

“สามีภรรยากัน ก็พูดไปตรงๆ สิครับ ถ้าเขา…เอ่อ…ไม่ทำการ บ้าน ก็ถือว่าบกพร่องในหน้าที่สามี”

“ฉันพูดไม่ได้หรอก เขาจะว่าฉันสิว่าวันๆ คิดแต่เรื่องเซ็กส์”

“คิดเรื่องเซ็กส์ไม่ผิดหรอกครับ คนที่ไม่คิดเรื่องนี้เลยต่างหาก ที่ผิดปกติ” ยาหยียิ้มจืดๆ รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยที่อย่างน้อยห ล่อนก็ไม่ได้ผิดปกติ…เพราะช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา หล่อน คิดถึงเรื่องนี้บ่อยทีเดียว

“ขอบคุณนะ ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ผิดปกติ”

“เซ็กส์มันคือปัจจัยที่หกของมนุษย์ครับ

คำพูดของอาร์ตกระทบใจของยาหยอย่างจัง…หล่อนไม่เคย คิดถึงเซ็กส์ในแง่ของปัจจัยที่ขาดไม่ได้ เซ็กส์สำหรับหล่อน เหมือนเรื่องต้องห้าม แม้จะต้องการและโหยหาแทบขาดใจ แต่ก็ ไม่ควรเอ่ยปาก….ขอ

เซ็กส์เป็นเรื่องสุดท้ายที่หล่อนจะพูดถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง…กับสามีตัวเอง

ให้เลือก…หญิงสาวเลือกที่จะพูดถึงเซ็กส์กับเพื่อนสนิทอย่าง นลินมากกว่า เพราะความที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน และมั่นใจว่า เพื่อนจะไม่มีค่าตัวตนของหล่อนจากเรื่องบนเตียง

“ฉันคงต้องไปแล้วล่ะ” ยาหยีเอ่ยลา อาร์ตยิ้มให้พลางหยิบ อะไรสักอย่างออกมาจากลิ้นชักตู้แล้วเดินมายื่นให้ตรงหน้า…มัน คือ….นามบัตร ที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ของสปาแห่งนี้

“เอาไปแล้วคุณจะโยนมันทิ้งไปก็ได้ แต่ถ้าคุณเก็บมันไว้…ไม่ แน่ วันหนึ่งเมื่อคุณโหยหาเซ็กส์ คุณอาจจะได้ใช้มัน หรือ…ถ้าแค่ อยากให้นวดผ่อนคลาย…ผมก็ยินดีบริการ

ยาหรับมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ยัดแผ่นกระดาษเล็กๆ นั่นลง กระเป๋าได้ก็รีบออกมาจากห้องไพรเวททันที

รุ่งขึ้นนลินีโทรศัพท์มาหาแต่เช้าก่อนจะเข้ามาหาที่บ้าน มาถึง คำถามแรกของคนเป็นเพื่อนก็ทำให้ยาหยีตีสีหนาไม่ถูกเอาที เดียว

“ว่าไงจ้ะ ตกลงเมื่อวานนายอาร์ตบริการถึงใจไหม”

“แกนะ! พาฉันไปที่นั่นทำไม!!

“อ้าว! ก็แกบอกเองว่าผัวไม่ยอมทำการบ้านหลายเดือน ฉันก็ เลยแนะนำสถานที่ปลดปล่อยอารมณ์เปลี่ยวให้…ไม่ดีเหรอ?”

ยาหยีส่ายหน้า….ก่อนจะสวนกลับ
“ฉันถามแกเพื่อจะปรึกษาว่าจะหาวิธีเอาใจตัวยังไง ไม่ใช่ นอกใจผัว!”

“นอกใจ?” นลินย้อนถาม “ถ้าแกคิดว่าที่ฉันเข้าสปานั่นเพื่อไป นอกใจผัวตัวเอง แกคิดผิดแล้วหยี สำหรับฉันมันเป็นการ ประคองชีวิตคู่ของฉันกับพิพัฒน์ให้ยืดออกไปนานๆ แกคิดว่า เรื่องเซ็กส์เนี่ยมันทำให้คนเลิกกันไม่ได้เหรอ ฉันจะบอกให้ว่า หลายคู่เลิกลากันไปก็เพราะเรื่องเซ็กส์เป็นสาเหตุหลักก็ตั้งเยอะ ฉันรักพีพัฒน์แต่ฉันก็เป็นคนที่มีอารมณ์มีความต้องการ ถ้าพี่ พัฒน์ให้ฉันไม่ได้ ฉันต้องทนเหรอวะ หรือแกจะทน…ก็เห็นอยู่ว่า แกเองก็ทนไม่ได้ คนมันอยากกิน…มันหิว ให้ทำยังไงวะ มันก็ ต้องกินป่าว”

“เออ…แต่แกไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ ที่ไป…เอ่อ..

“มีอะไรกับผู้ชายคนอื่นน่ะเหรอ ตอนแรกก็รู้สึก แต่ตอนนี้ไม่ ว่ะ ก็คิดเสียว่าเข้าสปาไปผ่อนคลายแก ฉันก็ไม่ได้รักพี่พัฒน์ น้อยลง ตรงกันข้าม…พอไม่ต้องมานั่งคิดว่าที่พิพัฒน์ไม่ทำการ บ้าน เป็นเพราะฉันมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า หรือว่าเขารักฉันน้อย ลงหรือเปล่า ฉันก็แฮปปี้มีความสุข…แล้วพอคนมันมีความสุข ไอ้ สิ่งที่ขาดๆ หายๆ มันก็กลับมาเอง

“แกหมายความว่า ทุกวันนี้พี่พัฒน์นอนกับแกเหรอ” นลินีพยัก หน้ารับ “แล้วแกก็ยังเข้าสปานั่นอีก?”

“อือ…ก็บางทีพีพัฒน์เขาก็ให้ในสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้ไง พี่ พัฒน์เขาหัวโบราณ เวลาเอากัน…เขาก็มีสเต็ปของเขา ชอบเล่นท่าเดิมๆ นานๆ เข้ามันก็เบื่อ แต่ฉันก็พูดอะไรไม่ได้ ถามว่าฉันมี ความสุขไหมเวลามีอะไรกับพี่พัฒน์ มันก็มีนะ ฉันก็ถึงไคลแม็กซ์ ทุกครั้ง แต่…บางอารมณ์มันก็อยากได้อะไรแบบ…ดิบๆ นิ่นๆ บ้างไงแก…ฉันก็ไปหาเอาที่สปานั่นแหละ เอาล่ะ…ฉันไม่บังคับ หรอก ถ้าแกไม่อยากไปที่นั่นอีก ฉันก็จะไม่เข้าชวนแกไป ถือว่า ไปมาแล้วรู้แล้วว่ามันเป็นยังไง

ยาหยีได้แต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาอยู่ตั้งพัก ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำ เสียงเหมือนคนที่คิดไม่ตก

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“เออ…แล้ววันนั้น…” คนเป็นเพื่อนเบาเสียงลง ดวงตาเป็น ประกายเมื่อจะเอ่ยประโยคถัดไป “แกกับนายอาร์ต…

“ถ้าแกหมายถึง…แบบนั้น เปล่า…ยังหรอก ข…เขา…แค่…นวด” คำพูดติดขัดไม่เป็นประโยคของยาหยี ทำให้คนฟังอมยิ้ม

“แต่ก็ไม่ได้นวดเฉยๆ ละสิ เขาทำอะไรให้แกวะ…บอกฉัน หน่อยสิ นะๆ”

“เอ่อ…ข..เขา…เขา…ก็ช่วย…

“ช่วยแก…ปากหรือว่านิ้วล่ะ แล้วแกเสร็จไหม?” คำถามตัว อย่างอยากรู้อยากเห็นทำให้ยาหยีทั้งฉุนทั้ง

“แกนี่!”

“อ้าว! ก็มันอยากรู้นี่นา แล้วตกลงว่าไง…เสร็จไหม?” ยาหยีพยักหน้ารับเขินๆ “ชอบไหม?”

คำถามสุดท้ายของคนเป็นเพื่อนยิ่งทำให้ยาหยีหน้าแดงก่ำถึง

ใบหู

“มัน…มันก็ดี ฉัน…ฉันไม่ได้เสร็จแบบนั้นตั้งนาน” ฟังคำตอบ ของยาหยีแล้ว นลินีก็หัวเราะลั่นอย่างชอบใจ

“เห็นไหม…ฉันบอกแล้วว่ามันดี อย่างน้อยแกได้ปลดปล่อย รู้สึกสบายตัวขึ้นไหมล่ะ แล้วเป็นอย่างที่ฉันบอกไหม พอเลิก หงุดหงิดงุ่นง่าน ใจมันก็เลิกคิดโน่นนี่ บางทีมันก็ไม่ได้มีอะไร ไง แต่พอใจมันคิด…ก็ยากที่จะทำให้มันหยุด

“ก็…” ยาหยีกลอกตาไปมาเหมือนคิดตามที่เพื่อนพูดก่อนจะ พยักหน้ารับ…ช้าๆ “ก็จริงนะ…วันนี้ฉันรู้สึกโล่งขึ้น เมื่อเช้าตอน ไปทํางาน ฉันก็ไม่ได้หงุดหงิดทำหน้าเซ็งเป็ดใส่เหมือนหลายๆ วันก่อนวันนี้ก็ยังมาหอมแก้มฉันเลย เขาบอกไม่ได้เห็นฉันยิ้ม นานแล้ว”

“เห็นไหม? เหมือนที่ฉันบอกไหม?”

ยาหยีคิดตาม…มันก็จริงอย่างที่นนี้ว่า