ตอนที่ 5.

ไปรญากลับมาถึงบ้านซึ่งเป็นห้องเช่าในอพาร์ทเม้นต์แห่งหนึ่ง หญิงสาวอาศัยอยู่กับมารดาชาวไทยส่วนบิดาเป็นใครนั้นเธอไม่ เคยรู้ ปัทมาแม่ของไปรญาเลี้ยงดูลูกสาวมาเพียงลำพังด้วยการ ทำงานรับจ้างเป็นแม่บ้าน จนกระทั่งเมื่อปลายปีที่แล้วได้ถูกรถ ชนจนทำให้ขาหักเดินไม่ได้อยู่หลายเดือน เงินทองที่มีอยู่ก็เริ่ม ร่อยหรอไม่พอใช้ไปรญาจึงต้องมาทำงานพิเศษในบาร์ช่วง กลางคืนหลังเลิกเรียน เพื่อหาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายในการรักษา มารดาและจ่ายค่าเล่าเรียน ตอนมาสมัครงาน โทนี่ บราว เสนอ ให้เธอทำงานเป็นโคโยตี้เพราะเห็นว่ารูปร่างหน้าตาของไปรญา สวย แต่หญิงสาวเลือกทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในครัวแทน แม้จะ ได้เงินน้อยกว่าและต้องทํางานหนักมากก็ตาม

“หนูกลับมาแล้วค่ะแม่

ไปรญาเปิดประตูเข้ามาในห้อง พร้อมตะโกนทักทายมารดา เหมือนเช่นทุกวัน แม่ของเธอจะไม่ยอมนอนจนกว่าเธอจะกลับมา และมักเตรียมอาหารไว้ให้ ระหว่างรอก็ถักไหมพรมทำงานฝีมือ ไปด้วย เป็นอีกหนึ่งรายได้ที่สามารถทำได้

“แม่อยู่ไหนคะ อยู่ในห้องหรือเปล่าคะ”

ไปรญาเดินเข้ามาในห้องมองหามารดา ซึ่งปกติจะนั่งรออยู่ หน้าทีวี แต่วันนี้ไม่มีร่างคุ้นตาอยู่ที่เดิม เลยเดินเข้าไปในห้อง นอนเพราะคิดว่ามารดาอาจจะนอนพักอยู่ แต่บนเตียงก็ไม่มีร่องรอยการนอน จึงเดินไปหาในห้องน้ำที่เปิดประตูแง้มไว้ก่อนจะ

กรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อพบร่างของผู้เป็นแม่นอนแน่นิ่งบน

พื้นห้องน้ำ ศีรษะมีเลือดไหลออกมาแดงฉาน

“กรี๊ด แม่คะ แม่เป็นอะไร!

หญิงสาวรีบเข้าไปประคองมารดา เขย่าเรียกให้ตื่นแต่อีกฝ่าย นอนหลับตาแน่นิ่งไม่ไหวติง หัวใจคนเป็นลูกหล่นไปกองกับพื้น รีบโทรศัพท์เรียกรถพยาบาลทันที

ไปรญาตามมารดามาที่โรงพยาบาล นั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน จนหมอออกมา

“อาการของแม่คุณต้องได้รับการผ่าตัดอย่างเร่งด่วน เพราะ ศีรษะมีเลือดคั่งจากการล้มฟาดพื้นอย่างรุนแรง

“ค่ะหมอ ทํายังไงก็ได้ ช่วยรักษาแม่ของฉันให้ปลอดภัยก็พอ

ช่วยแม่ของฉันด้วยนะคะหมอ”

ไปรญาอ้อนวอนนายแพทย์ผู้รักษา เธอมีแม่เพียงคนเดียวหาก เสียท่านไปคงไม่เหลือใครแล้วในโลกนี้

“ค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดค่อนข้างสูง หากคุณยินยอมให้ผ่าตัด เราจะทําการผ่าตัดทันที”

แน่นอนว่าการผ่าตัดมีความเสี่ยงสูงค่ารักษาย่อมแพงไปด้วย ไปร ญาพยักหน้ารับ เธอคงต้องทำทุกอย่างเพื่อหาค่ารักษามา จ่าย เพื่อแลกกับชีวิตมารดา หญิงสาวนั่งคิดหาหนทางเพื่อจะ หาเงินก้อนนี้อยู่นาน ความคิดหนึ่งวาบเข้ามาในสมอง ริมฝีปากอิ่มแย้มกว้างอย่างดีใจเมื่อมองเห็นหนทาง

ไปรญาเดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยความอ่อนล้า ก่อนจะ โบกแท็กซี่ไปยังที่ทำงานเพื่อเข้าพบเจ้าของบาร์

“คุณโทนี่คะ ฉันจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อเป็นค่า ผ่าตัด ให้แม่ ฉันขอเบิกเงินค่าจ้างล่วงหน้าได้ไหมคะ แล้วฉันจะ ทํางานชดใช้ให้

ไปรญาเข้าไปพบโทนี่ บราว เพื่อขอเบิกเงินค่าจ้างล่วงหน้ามา

จ่ายค่าผ่าตัดให้มารดา

“เธอเพิ่งทำงานกับเราได้แค่หกเดือน ตามกฎต้องทำงาน อย่างน้อยหนึ่งปีถึงจะมีสิทธิ์เบิกเงินหรือกู้ยืมเงินได้” โทนี่บอก พนักงานของตน

“ได้โปรดเถอะค่ะ แม่ฉันต้องผ่าตัด หากไม่มีเงินก้อนนี้ไปจ่าย

แม่ฉันอาจจะตาย ช่วยฉันได้ไหมคะ”

ไปรญาอ้อนวอนขอความเห็นใจ เธอมองไม่เห็นทางใดที่จะ หาเงินมารักษาแม่ นอกจากขอกู้ยืมจากที่ทำงาน

“ฉันช่วยได้แค่บางส่วน หากเธอต้องการเงินมากๆ ฉันแนะนำ ให้เธอเปลี่ยนตำแหน่งจากแม่บ้านไปเป็นโคโยตี้สักเดือน ราย ได้ของสาวโคโยตี้เดือนหนึ่งมากกว่าเธอทำงานแม่บ้านทั้งปีอีก นะ ถ้ายิ่งมีคนชอบมากเธอจะได้ค่าทิป ค่าครั้งเยอะจนเธอคาดไม่ ถึงเชียวแหละ สวยๆ แบบเธอคนคงติดกันเกรียว”

คำแนะนำของเจ้าของบาร์ทำให้ไปรญาคิดหนัก เธอรู้ดีว่าอาชีพโคโยตี้ทํารายได้มากมายแค่ไหน จําเป็นต้องใช้เงิน งานแม่บ้านพอพอใช้จ่ายใน สถานการณ์ปกติ แต่ในยามเธอจำเป็นหาบีบหลังชนฝาหากไม่คงไม่ทางใดเงินได้มากพอ

ตกลงค่ะ ฉันรักษาฉันจะเลิก

ไปรญาตัดสินใจเลือกชีวิตแม่มากกว่าศักดิ์ศรีของตัวเอง งานตัวเองไม่ชอบสักระยะเพื่อหาหากเก็บเงินมากจ่ายรักษาเธอจะเลิกงานทันที

ความเชื่อคนเราได้มากแค่ไหน หลงเข้ามาในวังวนแล้ว ก็ยากจะถอนตัวไปได้ง่ายๆ

อาชีพโคโยตี้เป็นความท้าทายของรญาเมื่อต้องไปเรียน เต้นกับครูสอนของบาร์ ด้วยความตั้งใจและสมองสาวสามารถเต้นได้พลิ้วเวลาไม่นาน สามารถขึ้นเวทีแรก ได้ในเวลาเจ็ด

ครูคะปลายตื่นเต้นจังเลยค่ะ

หญิงสาวมือครูสอนเต้น ขณะกำลังขึ้นเวทีครั้งแรกใน ฐานะบาร์ ทำบ้านเธอแอบสาวโคโยตี้เต้นกัน ต้องมาเต้นเองกลับใจสั่นไปหมด