บทที่8 คุก

นํ้าหวานโดนลากลงจากเตียงคลอดบุตร กางเกง ยังไม่ทันได้ใส่

ตลอดทางเดิน เลือดก็ไหลตามทางไม่หยุด…..

คนหรือผู้ป่วยที่อยู่แถวทางเดินเต็มไปหมด มองไป ที่ตัวหล่อนทั้งหมด พร้อมกับความรู้สึก

“เห้อ ไม่น่าเลยผู้หญิงดีๆแบบนี้. โดนใส่ร้าย!

“ก็ไม่ใช่หรอ เห็นเขาพูดกันว่ายังเป็นคุณหนูของ ตระกูลฉวี่อีก…..”

“ทีนี้บริษัทของตระกูลฉวี่ก็คงจะตกไปอยู่ในมือ บองคนอื่นแล้วแหละ!”

เสียงคนนู้นนี่พูดจนเข้าหูน้ำหวาน หล่อนก็เข้าใจ เลยทันที หยุดนิ่งแล้วหันไปจ้องกวิน

“กวิน ฉันน้ำหวานจะจำเธอไปตลอดชีวิต คนแบบ เธอไม่ควรได้ความรักจากคนอื่น จุดจบของคนอย่าง เธอสมควรแค่แก่เฒ่าจนเหลือแค่ขี้เถ้ากระดูก!

น้ำหวานพูดจบ ก็ไม่ได้ไปสนใจกวินที่กำลังโกรธ โมโห หันหลังกลับ แล้วเดินจากไปทีละก้าว

ใช้ชีวิตวันแรกในคุก เจ้าหน้าที่ในคุกรู้สึกเธอขยะแขยงสกปรกเลยโยนกางเกงที่สะอาด1ตัว แล้วยัง ให้ผ้าอนามัยเธออีก!

หล่อนคิดว่าอยู่ในคุกก็จะเป็นการใช้ชีวิตที่เงียบ สงบ หล่อนนั่งอยู่ปลายเตียงคิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น ในใจก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด 3คนที่ไม่อยากนอน ห้องเดียวกับหล่อนก็ได้ยืนตรงหน้าหล่อนแล้วพูดว่า “เหมือนว่าเธอเป็นคุณหนูของบริษัทฉวี่? ลองพูดดูสิ้ ทำไมตกต่ำจนมาอยู่ที่แบบนี้ได้!”

น้ำหวานไม่พูดไร แค่หันหลังกลับแล้วเงียบใส่

คนหนึ่งในนั้นได้ยืนมือมากระชากผมของน้ำหวาน แล้วแยะยิ้ม โห่ นิสัยลูกคุณหนูนี่มาเต็มเลยนะ ยังไง มาถึงที่แบบนี้แล้วยังคิดว่าเป็นคุณหนูที่สูงส่งอยู่หรอ?”

ผมโดนกระชากจนทรงเปลี่ยน น้ำหวานไม่ร้อง แค่ จ้องมองแล้วถามว่า “พวกเธอคงจะเป็นคนที่กวินเตรียม การไว้ใช่มั้ย?”

ผู้หญิงที่กระชากผมของน้ำหวานหัวเราะอย่าง ได้ใจ “ก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นนิ ยังรู้อยู่ว่าคุณกวินเป็น คนเตรียมการ งั้นเธอก็เชื่อฟังหน่อยละกัน จะต้องไม่ นํามาก! ”

ผู้หญิงพูดจบ ท่ามกลางความมืดได้แค่สองคน ด้านหลังลางๆ มองจากแสงไฟที่ถูกกระทบเข้ามาในห้อง นําหวานเห็นอย่างชัดเจนสองคนนี ได้จับแท่งเหล็ก คนละอันไว้

น้ำหวานยังไม่ทันรู้ตัว ผู้หญิงสองคนนี้ก็ได้กำแท่ง เหล็กฟาดลงไปที่ขาของหล่อน

ซึก. น้ำหวานกรี๊ดร้องลั่น ขาหักแล้ว

น้ำหวานเจ็บจนหมดสติ พอตื่นมาอีกรอบ ก็ยังอยู่ ที่ห้องๆนี้ แต่แค่แผลได้รับการทำแผลธรรมดาไปก่อน ขยับไม่ได้

ในห้อง ยกเว้นหล่อน ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่เก้าอี้ แล้วสูบบุหรี่. เมื่อเห็นหล่อนฟื้น

“เห่ย ฉันใจดีบอกให้เธออะไรสักอย่าง วันนี้คำสั่ง ของพวกนั้นคือทำให้แขนเธอหัก ! ”

“พวกเธอฆ่าฉันให้ตายเลยไม่ดีกว่าหรอ !! “

น้ำหวานไม่ได้ฟ้องร้องให้เจ้าหน้าที่ หล่อนไม่โง่ ถ้า หากในคุกสนใจเรื่องบ้าง จุดจบของหล่อนคงไม่ใช่แบบ นี้หรอก

พวกนั่น? เหอะ ฉันไม่ใช่พวกเดียวกับพวกเขา ฉัน เป็นคนที่เพิ่งถูกย้ายมาห้องนี้ แล้งบังเอิญได้ยินพวก หล่อนคุยกัน! ” เมื่อพูดจบ หล่อนก็ลุกขึ้นแล้วไปนอนพักบนเตียงของหล่อน

กลางคืนดึกดื่น ทันใดนั้นเองก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโดน ย้ายนอกจากคนที่พักผ่อนอยู่บนเตียงคนนั้น อีกสองคน ก็ได้จับแท่งเหล็กยืนอยู่ตรงหน้าน้ำหวาน “คุณหนูน้ำ หวาน คืนนี้คุณกวินจะเอาแขนของคุณ! “

ผู้หญิงทั้งสองได้หัวเราะ กำลังจะลงมือ เตียงของ ผู้หญิงตรงข้ามก็ได้พูดว่า “ทุกคนก็อยู่ในห้องนี้ด้วยกัน ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย เหลือแขนที่ไว้ใช้กินข้าว สิ หรือว่าพวกเธอสองคนจะเป็นคนป้อนข้าวหล่อน? “

ผู้หญิงพูดจบ เสียง กึก ลั่นห้อง แขนน้ำหวานได้หักลงแล้ว!