บทที่ 5 คู่แข่งในด้านความรักเจอกัน

3เดือนที่สัญญากันไว้ก็มาถึง

น้ำหวานอุ้มท้องโตแล้วจัดการแต่งตัวให้ดูดีเพื่อ หวังว่าให้สุดารัตน์ให้สภาพที่ดีที่สุด

กานต์ก็ไม่เปลี่ยนแปลงใบหน้าที่ยิ้มแย้มเรียกให้ คนขับรถไปส่งหล่อน

ใบหน้าเล็กกำลังจะพูดขอบคุณก็ได้ยินเสียงมา จากด้านหลัง “คุณปู่ ฉันไปส่งน้ำหวานเอง อึมคิดแล้ว คิดเองหลายเดือนนี้ฉันไม่ได้ไปเจอคุณแม่ ถ้าเรื่องนี้ให้ คนรู้เข้าคงไม่ดีต่อบริษัทเรา!”

กวินพูดจบ กานต์กับน้ำหวานยืนนิ่ง

“อืมอันนั้น กวิน ไม่ต้องแล้ว ฉันไปเองก็ได้แล้ว! “น้ำหวานกลัวว่าถ้ากวินไปถึงโรงพยาบาลจะพูดอะไร ไม่เข้าหู ก็เลยปฏิเสธเพื่อไม่ให้เขาไปด้วย

“เมียจ๋า ทำไมเหรอจ๊ะ? ไม่อยากให้ฉันไปหาคุณ แม่แสดงความกตัญญูหน่อยเหรอ?”สาวิกแอบยิ้มมุม ปากแล้วจัดการดึงแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อย

น้ำหวานโดนแซะกลับแต่ก็ไม่พูดอะไรกานต์เดิน เข้าหากวินพร้อมกระซิบว่า วันนี้เธอไม่ต้องหาเรื่องไรมา ให้ฉัน ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!
กานต์พูดจบก็มองไปที่นำหวาน “น่อวๆ เธอปล่อย ให้เขาไปด้วยเถอะ วางใจได้ ปูเตือนเขาแล้ว!”

น้ำหวานก็ปฏิเสธไม่ได้รีบเดินตามหลังกวินไป

ขึ้นรถ กวินเงียบตลอดทางแต่กลับขับรถไปเส้น ทางที่ไม่ใช่ไปโรงพยาบาล

“เธอจะพาฉันไปไหน? “น้ำหวานรีบก๋าเข็มขัด นิรภัย และสีหน้าระมัดระวัง

“เหอะ ฉันจะพาเธอไปที่ไหนได้อีก?ถึงแม้ฉันจะไม่ ชอบเธอเท่าไหร่ แต่เธอก็ยังท้องลูกฉันอยู่ไม่ใช่? เธอจะ รีบไปทำไม?”กวินพูดจบ ก็เลี้ยวรถเข้าไปที่เล็กๆแห่ง หนึ่ง

ไพรินทร์ทร์คุมเสื้อผ้าตัวหนาๆยืนรอที่ใต้ตึก เมื่อ เห็นหน้าหล่อนใบหน้าก็พร้อมจะมีเรื่องแล้วล่ะ

กวินลงรถไปกอดไหล่ไพรินทร์ทร์พร้อมประคอง อย่างนิ่มนวล “บอกให้เธอรอบนตึกไม่ใช่หรอ?ลงมา ทำไม?ตรงนี้หนาวเดี่ยวเป็นหวัดจะทำยังไง?”

ดูคนสองนี้หวานไปหวานมา น้ำหวานเลื่อนกระจก ต่ำเล็กนิดๆพูดพร้อมอยากหัวเราะ ตรงนี้มีลมสะที่ไหน?

หล่อนนิ่งไปสักแป๊บกวินโอบไพรินทร์ทร์มาตรงหน้าหล่อน “เธอลงรถไปนั่งด้านหลัง วันนี้เซี่ยๆจะไป โรงพยาบาลตรวจร่างกาย!

หลายรอบที่โดนสั่งสอนและตอบว่า ทำให้น้ำหวาน รู้นิสัยของกวิน ยิ่งวันนี้จุดมุ่งหมายของหล่อนคือไป เยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล ก็เลยไม่อยากมีปากเสียงไรด้วย

น้ำหวานลงรถพร้อมเดินสวนไหล่กับไพรินทร์ทร์

ไพรินทร์ทร์กระตุกยิ้ม “นำหวาน ขอโทษนะจ๊ะ ฉันนัดกับโรงพยาบาลว่าจะไปตรวจวันนี้ คิดไม่ถึง….……..

“เธอจะไปขอโทษหล่อนทำไม ขึ้นรถ! “ระหว่าง กวินโอบไพรินทร์ทร์มือก็ไปโดนนำหวานเล็กน้อย ระมัดระวังโอบอุ้มไพรินทร์ทร์ขึ้นรถอย่างดี

น้ำหวานที่หลังอยู่ด้านหลัง นอนงีบอยู่ข้างกระจก ไพรินทร์ทร์ที่อยู่ด้านหน้าได้ไปจับมือของกวินพร้อมพูด คำหวานๆหยอดตลอดเวลา

“กวิน คุณหมอบอกว่าตอนนี้เด็กได้3เดือนเต็มแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ว! “ไพรินทร์ทร์พูดด้วยเสียงต่ำสุด แต่ ในรถกว้างมาก น้ำหวานก็ยังไม่ได้ขึ้นขนาดหูหนวก ตา ปอด ก็ต้องได้ยินเป็นธรรมดา

“ทำไม? อยากได้หรอ?”กวินแอบยิ้มอ่อน ในคำ พูดเต็มไปด้วยอารมณ์
“นิสัยอ่ะ เค้ายังไม่ได้พูดเลยว่าอยากได้ ทุกรอบ ก็เป็นเธอนั้นแหละที่รีบร้อน! “ไพรินทร์ทร์พูดพร้อม เอากำปั้นไปทุบตรงไหล่ของกวินพร้อมหลี่ตาไปหาน้ำ หวาน

กวินพร้อมหันไปมองสายตาที่ไพรินทร์ทร์กำลัง มองไปก็หันไปเจอน้ำหวานที่กำลังงีบหลับอยู่ ได้เหยียบ เบรคอย่างแรง แล้วจับหน้าไพรินทร์ทร์พร้อมจูบลงไป

นำหวานที่ตื่นเพราะการเบรกรถ เปิดตาก็เห็น เหมือนฉากภาพยนตร์ เห็นคนสองคนด้านหน้าที่จูบ อย่างดูดดื่ม อีกนิดเดียวก็เกือบจะได้ขึ้นแสดงฉากอย่าง ว่า