บทที่ 4 ท้องแล้ว

คำพูดของกวินเป็นคำพูดเดียวก็ทำให้ฝันสลาย

น้ำหวานตกใจ, แล้วนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ไพรินทร์ ทรมาหาเรื่องแล้วคิดจริงกับคำพูดของกวิน

ช่วงเวลาที่เหลือนี้กวินกลับบ้านบ้างไม่กลับบ้างแต่ ยังไงก็ต้องมีสักวันที่กลับมาแล้วมาจัดการเรื่องราวพวก

นี้

ไม่รู้ว่าไปฟังข้อแนะนำจากหมอที่โง่เง่าจากไหน มาเมื่อมีไรกันทุกรอบเสร็จกวินมักให้หล่อนนอนอยู่บน เตียงอย่างอัปยศและยกขาขึ้นบอกว่าแบบนี้จะมีผลดี ต่อการมีครรภ์

ตกลงว่าต้องเกลียดผู้หญิงคนนี้ขนาดไหนถึงจะ ต้องทำแบบนี้?

ในที่สุดหลังหนึ่งเดือนต่อมาน้ำหวานก็ได้มีครรภ์ หล่อนกับกวินทั้งสองคนได้โล่งใจไปทีหล่อนรู้สึกดีใจ เล็กน้อยที่หล่อนยังสามารถรักเขาอย่างห่างๆอยู่เคียง ข้างเขาแต่เขากลับรู้สึกดีใจที่ไม่ต้องทำเรื่องอย่างว่าอีก

กานต์ดีใจมากและให้คนรับใช้ในบ้านดูแลหล่อน

ดีๆ

นํ้าหวาน งใจลูบเจ้าท้องน้อยรู้สึกอุ่นใจขึ้นมา ทันที ในที่สุดฟ้าก็เห็นใจสักที!
“คุณปู่คะแม่หนูเป็นไงบ้างหนูอยากไปโรง พยาบาลเยี่ยมแม่หนู! “น้ำหวานนั่งอยู่บนโซฟาเอ่ยเปิด ถามเสียงเบาๆ

กานต์ขมวดคิ้ว, ได้วางน้ำชาบนมือลง “น้ำหวาน เอ่ยหนูเป็นห่วงแม่หนูคุณปู่เข้าใจแต่ว่าตอนนี้หนูกำลัง ตั้งท้องคุณหมอตักเตือนไว้แล้วนะช่วง3เดือนแรกต้อง ระวังเป็นอย่างมากหนูดูก่อน พวกเราผ่าน3เดือนแรกนี้ ก่อนแล้วค่อยไปเยี่ยมได้มั้ย?

กานต์พูดในอารมณ์ต่อลองกันแต่จริงแล้วคำพูด เล่านั้นแค่พยายามจะปฏิเสธจากคำขอ

น้ำหวานไม่โต้ตอบลุกขึ้นแล้วโค้งตัวเล็กน้อยอ้าง ว่าเหนื่อยล้าจะขอขึ้นไปพัก!

นํ้าหวานเพิ่งจากไปไม่กี่ก้าวกานต์ก็ถอนหายใจ มองไปที่กวิน “เห็นรึยัง?ถ้าหากวันนั้นเธอตัดความ สัมพันธ์เธอกับชิงชิงผู้หญิงสำส่อนนั่นตอนนี้หล่อนจะ ไปพบเธอแล้วเธอจะเอาอะไรให้หล่อนพบ?”

“คุณปู่ ฉันยังจะต้องทนอีกนานแค่ไหน? “กวิน ก้าวขาอันเรียวยาวสองมือวางไขว่อยู่บนตัก

“ใกล้แล้ว,ช่วงเวลานี้ถ้าเธอไม่อยากอยู่บ้านก็ไป อยู่กับไพรินทร์ทร์ตรงนู้นสำหรับน้ำหวานรอ3เดือนผ่าน ไปเธอพาหล่อนไปพบเจอกับชิงชิง!”กานต์คิดอย่างเขี้ยวลากดิน

“ชิงชิงเมื่อไหร่จะจบสักที”พูดถึงสุดารัตน์กวินก็ อดไม่ได้ที่จะกัดฟันทน!

“รอนำหวานได้เจอแล้วเธอก็สามารถทำไร ก็ได้”กวินแอบยิ้มมุมปากในสายตาคงต้องมีอะไรแน่ๆ

กวินโดนความแค้นบังตาแล้วยังโดนการแต่งงาน แบบไม่เต็มใจ ฉะนั้น กานต์มีหลุดหลายจุดแต่เขากลับ ไม่รู้ไรเลยสักที

เมื่อน้ำหวานกลับถึงห้องก็คิดถึงภาพที่ชิงชิงอยู่โรง พยาบาลนั่งพิงอยู่กับหัวเตียงใช้โทรศัพท์ในการดูเสื้อ ให้เด็กน้อยที่ยังไม่เกิด

เพิ่งเลือกได้ไม่กี่ตัวไพรินทร์ทร์ก็ได้ส่งข้อความ มานั้นคือใบข้อมูลการตรวจครรภ์ชื่อคนไข้คือไพรินทร์ ทร์!

น้ำหวานกัดริมฝีปากอย่างแรงจนได้กลิ่นคาว

เลือด!

“น้ำหวานต่อจากนี้เราก็มาดูกันว่าใครจะเป็นคน คลอดลูกของกวินก่อน อั้มก็เนอะพูดไปพูดมา ฉันเตือน จะได้ไม่ต้องมารู้สึก เธอเธอไม่ต้องคลอดลูกหรอก จะ ตายทั้งเป็นทีหลัง! “ไพรินทร์ทร์รีบส่งข้อความไปให้น้ำหวานอีก

น้ำหวานเกลียดไพรินทร์ทร์เพราะว่ากวินถ้าหาก มาคิดอย่างละเอียดหล่อนก็คงเกลียดเป็นทศวรรษ แหละแต่ว่าหลังๆมาหล่อนคิดได้

แล้วยังรู้สึกซึ้งใจอย่างน้อยการอยู่ในชีวิตที่จอม ปลอมแต่ผู้หญิงคนนี้ สิ่งที่เธอพูดก็เป็นแต่คำจริงๆที่ออก มาจากใจ!

น้ำหวานจับโทรศัพท์แล้วเกิดการตัวสั่นอยากจะวิ่ง ลงไปข้างล่างถามกวินทำไมระหว่างที่ทำให้หล่อนท้อง ยังต้องไปทำให้ไพรินทร์ทร์ท้องด้วย!!

แต่ว่าความคิดแบบนี้อยู่ได้ในแค่ความคิดหล่อน หล่อนรู้ว่า ตัวเองหล่อนไม่มีสิทธ์