บทที่7: โหดจริงๆ

คำพูดที่เยือกเย็นมาตลอด ฟังแล้วโหดเหี้ยมจน ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความอ่อนโยน

จอมขวัญยืนแบะปากบ่นเสียงเบาอยู่คนเดียว ทำ

เหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเขา และก็ปริ้นใบสั่งจ่ายยาต่อจากนั้นเธอก็ยื่นใบสั่ง

จ่ายยาให้ริชชี่

แต่ไม่ชายตามองภูชิตเลย “ทานยาตามที่สั่งและ คอยมาตรวจครรภ์ตามที่นัดด้วย”

ผิด

น้ำเสียงของเธอเย็นชาเหมือนตอนที่เขาพูดไม่มี พอพูดจบ

มือทั้งสองข้างก็เสียบไปข้างกระเป๋าแล้วเดินจาก ไป ในที่ๆคนมองไม่เห็น

จอมขวัญทำแบะปาก ผู้ชายคนนี้ โหดจริงๆ! ภู ชิตส่งริชชี่กลับมาถึงบ้าน

เขาไม่ได้ลงรถเพียงแค่พูดเบาๆว่า “ริชชี่ คุณ ดูแลร่างกายดีๆด้วยนะ

ริชชี่ไม่กล้าทำสีหน้าไม่พอใจใดๆเธอได้แต่พยักหน้า
ริชชี่รู้แล้วค่ะ

ภูวางใจเถอะ!

มีจอมขวัญคอย

ลูกของเราต้องไม่เป็นไรอย่างแน่นอนค่ะ ”

ไม่เอ่ยชื่อผู้หญิงคนนั้นยังดี

พอได้ยินชื่อเธอแล้ว

จากเดิมสีหน้าที่บึ้งของภูชิตยิ่งเคร่งเครียดเข้าไป อีกจนไม่อยากพูดอะไรต่อ

ริชชี่เปิดประตูและลงจากรถอย่างรู้ใจเขา “ คุณ อย่าลืมทานข้าวนะคะ

“ ครับ ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเบาบาง มองดูรถ คันสีดำขับออกไป

ริชชี่ยกมือขึ้นมาดูยาที่ถืออยู่ แววตาที่เจ้าเล่ห์มี ความชั่วร้ายแว๊บเข้ามา

จอมขวัญ!แกมันแพศยาแม่แกก็แพศยา! ฉันยกภู ชิตให้แกมาสามปี

แกก็ไม่ได้ครอบครองใจเขา ตอนนี้ฉันไม่เพียง

แต่จะแย่งเขากลับคืนมา

ฉันยังจะทำให้แกหมดหนทางคืนดีกับภูชิตอีก!
-จอมขวัญเพิ่งตรวจคนไข้เสร็จ

และเพิ่งกลับมาถึงที่ออฟฟิศเตรียมตัวเปลี่ยน เสื้อผ้าเลิกงาน

เพื่อนร่วมงานรีบเข้ามาเรียกเธออย่างรีบร้อน

“หมอจอมขวัญเกิดเรื่องไม่ดีแล้ว พี่สาวคุณถูก ส่งตัวเข้าไปที่ห้องผ่าตัด

เหมือนอาการจะแย่

จอมขวัญนิ่งไปครู่นึง “พี่ริชชี่? ”

ใช่ค่ะ คุณรีบมาเร็ว!ผู้อำนวยการบอกเรียก แผนกเราไปหมดเลย!

จอมขวัญไม่ทันคิดละเอียดก็รีบวิ่งตามไปที่ห้อง ผ่าตัด ตรงหน้าประตู

เธอเจอภูชิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกแล้ว เขาแต่ง ตัวภูมิฐานและยืนอยู่หน้าห้องผ่าตัด

และเงยหน้าดู “ห้องฉุกเฉิน “สามคำอย่างไม่กระ พริบตา ถึงไม่ได้ตั้งใจไปดู

แต่จอมขวัญก็รู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนกและความกังวลของเขา

ตอนที่เดินผ่านเขา เธอไม่ได้ชายตามองกำลัง จะผลักประตูเข้าไป

ภูชิตดึงที่แขนเธอไว้อย่างแรง “อ๊า! “จอมขวัญ ถูกดึงตัวมาที่ตรงหน้าเขา

รูปร่างที่ผอมบางแทบล้มทั้งยืน ดีตรงที่เขาดึงแขน เธอไว้ตลอด ทำให้เธอไม่ได้ล้มลงไป

“ผู้ปกครองของคนไข้คะ ไม่ทราบว่าคุณจะทำ

อะไรคะ”

จอมขวัญโมโหและสะบัดมือเขาออก สีหน้าภูชิต เต็มไปด้วยความดุร้าย

ดวงตาแดงเถือกคู่นั้นเหมือนกำลังจะพ่นไฟออกมา

“จอมขวัญ คุณแน่มาก! ถึงกับกล้าให้ยาทำแท้ง กับริช อย่างใจกล้าอย่าง

ผมดูคุณนี่ไม่อยากมีชิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม?”

จอมขวัญอึ้งและขมวดคิ้ว ทานยาทำแท้ง? ”

คุณว่าอะไรนะ?เธอ
“คุณยังจะทำเป็นไม่รู้อีกหรือ?ยาที่เธอทานคุณ เป็นคนจัดให้เองไม่ใช่หรือ?”

ภูชิตกัดฟันไว้แน่น ทนเก็บความโมโหไว้

ดวงตาคู่ที่แหลมคมเหมือนแทบอยากจะทิ่มแทง เธอให้ตาย จอมขวัญพอจะเข้าใจแล้ว

ริชชี่ตกเลือดอีก เขาคงคิดว่ายาที่เธอจัดให้ริชชี่

มีปัญหาแน่ๆ!

จอมขวัญขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเขา เธอพูดด้วย น้ำเสียงเย็นชา

“คุณผู้ชายคะ ยาทานมั่วได้ แต่คำพูดพูดมั่วไม่ ได้นะ! ” ถึงแม้ที่นี่ไม่ใช่ศาล

แต่จะพูดอะไรก็ต้องมีหลักฐานนะ!”

พูดจบก็หันหลังเดินเข้าไปที่ห้องผ่าตัด เขามองดู ประตูที่เปิดและปิด

เขาหลับตาลงลึกๆ ตอนที่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แววตาที่เต็มไปด้วยความแค้นเมื่อกี้ถึงค่อยๆ จาง หายไปสุดท้ายกลายเป็นความเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก