บทที่ 1 หย่ากัน

ในห้องที่มืดมน ขาทั้งสองข้างของเธอถูกคนใช้ แรงอ้าออก

ความเร่าร้อนที่ฝ่ามือสัมผัสมาทำให้จอมขวัญสั่น

ไปทั้งตัว

“ภูชิต คุณเบาหน่อย”

“หุบปาก!” เสียงออกคำสั่งที่เย็นชาของผู้ชาย ก้องขึ้นมา ร่างกายที่กำยำ

ได้สอดใส่เข้าไปที่ร่างเธออย่างแรง ไม่มีรอยจูบ ไม่มีความรัก

ไม่มีการปลูกเร้าอารมณ์ก่อน…….ความเจ็บปวด ที่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว

ทำให้จอมขวัญที่เม้มปากไว้ร้องออกมาด้วยความ

เจ็บ

เจ็บมาก……เหมือนร่างกายจู่ๆถูกฉีกขาดจนพริบ ตาเดียวเหงื่อก็ไหลพรากออกมา

มือทั้งสองของเธอก็กอดไปที่คอของภูชิตอย่าง

ไม่รู้ตัว

“ภูชิต…เจ็บมาก….. เธอร้องขอด้วยน้ำเสียงทุ้มตา แต่งงานมาสามปี

นี่คือครั้งแรกที่เขากลับมาที่บ้าน….. “เฮอะ! นี่ ไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากได้หรือ?”

ผู้ชายส่งเสียงอุทานดูถูกออกมาคำนึง ร่างกาย นิ่งไปครู่นึง

จากนั้นก็ท่าทีก็ยิ่งรุนแรงและหนักขึ้น จอมขวัญ เจ็บจนไม่มีเวลาสนใจคำพูดของเขา

เธออยากผลักเขาออกแต่ก็ทนไว้ และได้แต่กัดริม ฝีปากแบกรับการช่วงชิงของเขา

ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ

เธอรอวันนี้มาตั้งหลายปีแล้วไม่ใช่หรือ? เจ็บแค่นี้ จะเป็นอะไร?

จนในอากาศมีกลิ่นคาวอ่อนๆไหลออกมาจาก

ร่างกายเธอ

จากนั้นผู้ชายก็ลุกขึ้นจากเตียง

ห้องนอน

และออกจาก

ตอนที่ภูชิตเข้ามาอีกครั้งเขาก็เปิดโคมไฟดวงใหญ่

ที่ห้องนอนขึ้นมา
แสงแยงตา แบบไม่ทันตั้งตัว ทําให้เธอต้องรีบ เอามือบังแสงไว้

ตอนที่เธอเริ่มชินและลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เสียงที่ เย็นชาของผู้ชายก้องขึ้นมา

“เราหย่ากันเถอะ ” เสี้ยววินาทีนั้น ร่างกายจอม ขวัญแข็งทื่อ

เหมือนเลือดทั้งร่างกายแข็งตั ว และมองไปที่ภูชิติ

ย่างไม่น่าเชื่อ

“ภูชิต คุณว่าอะไรนะ?

“สิ่งที่คุณอยากได้ ผมก็ให้คุณแล้ว ตอนนี้ริชชี่ ท้องแล้ว ผมจะต้องรับผิดชอบเธอ

สีหน้าแววตาของเขาแฝงไปด้วยความเหนื่อยล้า ขมวดคิ้วและหันมามองเธอ

สายตาที่เย็นชาเหลือบไปดูที่ตำแหน่งชั้นเก็บของ

หัวเตียง

“ทานยาซะ เสร็จแล้วก็เซ็นต์ชื่อ ” พี่ริชชี่ท้อง

หรือ? เป็นลูกของเขาหรือ?

จอมขวัญหันไปมองอย่างตื่นตระหนก
“ใบหย่า ” ตัวอักสรตัวใหญ่ๆหลายตัวนี้ ทำให้เธอ เห็นแล้วรู้สึกช็อค

ข้างๆ เป็นน้ำเปล่าแก้วนึงและยาสีชมพูอ่อนๆเม็ด

เมื้อก็ใจที่ยังเต็มไปด้วยความเร่าร้อน

พริบตาเดียวเหมือนถูกมีดที่แหลมคมทิ่มที่ตรงอก เจ็บจนเหมือนจะขาดอากาศหายใจ

จากสวรรค์ตกลงไปที่นรก ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง การเหยียดหยาม

การไม่เชื่อใจ คอยอยู่เคียงข้างกับความเจ็บปวด

ของเธอ

จอมขวัญน้ำตาซึมและถามว่า “ภูชิต เพราะ อะไร?”ฉันเป็นภรรยาของคุณ

แต่ทำไมคุณต้องให้พี่สาวท้องลูกของคุณ? นี่พวก คุณกำลังทำเรื่องผิดศีลธรรมนะ!”

ภูชิตยกมุมปากขึ้นอย่างโหดร้าย เอามือจับที่คาง เธอ และพูดเหยียดหยาม

“จอมขวัญ ถ้าไม่ใช่คุณไปใส่ร้ายและทำร้ายริชชี่ทำให้เธอถูกข่มขืน

คุณคิดว่าผมจะแต่งงานกับคุณหรือ? ตั้งแต่วันที่ คุณแต่งงานเข้ามาที่บ้านนี้

คุณก็น่าจะรู้นะว่าจุดจบคุณจะเป็นอย่างไร!

เห็นสีหน้าเขาที่เต็มไปด้วยความเกลียงชังและ รังเกียจ จอมขวัญยิ้มอย่างขมขื่น

“ภูชิต ทำไมคุณต้องโหดร้ายกับฉันแบบนี้?

“ถ้าเทียบกับแผนการที่สกปรกของคุณ ผมทำ แค่นี้ถือว่าตอบแทนคุณคืนเฉยๆ!”

แววตาภูชิตที่เต็มไปด้วยความดุร้าย เขากัดฟัน

พูดจบ

จากนั้นก็ผลักเธออย่างออกอย่างแรง “ทานยาซะ”

“คุณคิดว่าฉันอยากแต่งงานกับคุณมากหรือ?

ตอนนั้นถ้าไม่ใช่ทางครอบครัวคุณมาสู่ขอ

ฉันยอมแต่งกับขอทานก็จะไม่ยอมแต่งกับคุณ หรอก!” จอมขวัญพูดอย่างโมโห
จากนั้นก็หยิบยาและกลืนลงไป “อ่านเสร็จก็เซ็น ชื่อซะ พรุ่งนี้ผมจะให้คนมาเอา”

ภูชิตทิ้งคำพูดที่เย็นชาไว้ จากนั้นก็เดินจากไป อย่างรวดเร็ว

หลังจากได้ยินเสียงล็อคประตูจากข้างนอกดังขึ้น

จอมขวัญเปิดผ้าห่มและออกลุกจากเตียง จาก นั้นก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ

หลังจากอาเจียนอย่างทรมาน มองดูยาที่เธอ คว้านออกมาจากลำคอ

ใบหน้าที่ขาวซีดมีรอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา สวยจน ทำให้คนไม่กล้ามองเธอตรงๆ