บทที่ 7 ต้องแข็งแรงทั้งสองคน

* ฟ้าใสรู้สึกมึนๆ รู้สึกปวดไปทั้งตัว ช่างทรมาน

จริงๆ

ทำไมคนเราต้องอยู่อย่างลำบากขนาดนี้! เมื่อไหร่ เธอถึงจะได้อยู่อย่างสงบสุขสักที?

เธอเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น ได้ยินคำเตือนจากหมอ เหมือนเธอใกล้ตายแล้ว

คำว่าตายคำนี้ไม่น่ากลัวสำหรับเธอ ตั้งแต่เธอ ป่วยโรคร้ายแรง เธอก็ปล่อยวางได้แล้ว

ตายไปก็ดี เธอจะได้ถูกปลดปล่อยเสียที

แต่เสียดายที่เธอยังไม่สามารถทำความฝันของแม่

ให้สำเร็จ

คุณหมอจ้องมองที่ตัวเลขของจอวัดชีพจรต่ำลง เรื่อยๆ: “อาการคนไข้แย่มาก คุณไดรภพ

ถ้าถึงคราวจำเป็น จะเก็บเด็กไว้หรือแม่ไว้ครับ?”

แค่หกล้มเอง มีไรน่าตื่นตระหนก ผมจะให้ ปลอดภัยทั้งสอง”

“คนไข้ไม่มีใจที่จะมีชีวิตต่อแล้ว เลยไม่มีวิธีช่วย ผมแนะนำว่าเราควรพยายามเอาลูกไว้
หลังจากฟังที่หมอพูดแล้ว ไดรภพเขมวดคิ้ว ผู้ หญิงคนนี้ถึงกับไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว!

เธอกล้าดียังไง! ชาตินี้สิ่งที่เธอค้างเขา ถ้าเขาไม่ อนุญาติถึงเธอจะตายก็ไม่ได้!

“เปิดประตูห้องผ่าตัด!” “ตอนนี้กำลังผ่าตัดอยู่ เข้าไปไม่ได้นะครับ คุณไดรภพ”

ไกรภพไม่ฟังที่คุณหมอห้ามและบุกเข้าห้องผ่าตัด อย่างใจร้อน ห้าใสนอนอยู่บนเตียงสีขาว

เหมือนตุ๊กตาที่ไม่มีชีวิต หน้าที่เรียวเล็กเหมือนไข่ ซีดมาก “ฟ้าใส ฉันไม่อนุญาติให้เธอตาย

เสียงของไกรภพเอาแต่ใจและแข็งกล้าเหมือนไม่ อาจปฎิเสธได้ เธอไม่รู้เป็นเพราะอะไร

แอบได้ใจนิดๆ ชาตินี้เธอไม่อาจหลบพ้นการ ควบคุมของผู้ชายคนนี้ได้ ชีวิตที่ต่ำต้อยของเธอ

ไม่เคยอยู่ในสายตาของเขา แต่ชีวิตนี้ จะเป็นหรือ จะตายไกรภพกำหนดไม่ได้

ครั้งนี้เธอจะเป็นคนกำหนดเอง เครื่องวัดชีพจรดังขึ้นมาตุ๊ดๆๆๆๆ
“คนไข้หัวใจหยุดเต้นแล้ว”

คุณหมอตกใจ ไกรภผลักหมอและพยาบาลออก แล้วเดินไปที่เตียงคนไข้

ท่ามกลางตื่นตระหนกของคนรอบข้าง ไกรภพดึง คอเสื้อเธอขึ้นมา :“นี่เธอได้ใจมากใช่ไหม

ไม่ฟังแม้กระทั่งคำพูดของฉัน” ฟ้าใสนิ่งเฉยไม่ กระดิกตัว หน้าซีดเหมือนคนตาย

ไกรภพก้มลงและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขา กระซิบมาที่ข้างหู:หุบเขาทางใต้”

เสียงหัวใจเธอดึงขึ้นมา “เธอฉลาดมาก ให้คนแอบ เอาอัฐิของแพศยานั่นไป

แต่เธอเอาไปซ่อนที่กุบเขาทางใต้ ที่นั่นเป็น

ธุรกิจของตระกูลเรา

เธอนึกไม่ถึงใช่ไหม! “เสียงหัวใจของคนไข้

เต้นขึ้นมาอีกครั้ง”ไกรภพทำเสียงยิ้ม

และคลายมือออก ร่างที่บอบบางของฟ้าใสก็ เหมือนว่าวที่เชือกขาดไป

ร่างของเธอล้มลงไปที่เตียง พยาบาลดึงเสื้อคุณหมอ:“คุณหมอ คนไข้ร้องไห้ค่ะ”สีหน้าของผู้ชายคน นั้นน่ากลัวมาก ไม่รู้พูดจาน่ากลัวอะไรออกมา

คุณหมอตกใจผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าหลับอยู่แท้ แต่ร่างกายแผ่ความเศร้าออกมา “ไม่

เธอแค่สลบไป นี่เป็นแค่น้ำตาไหลจากอาการเจ็บ ปวดทางร่างกาย

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ อย่างสาหัสแค่ไหน

จิตใจเธอต้องถูกทำร้ายมา