บทที่ 5 ตั้งท้อง

“ท่านประทาน

วันนี้คุณอารมณ์ดีจังเลยนะ?

“ทวีจำได้ครสวที่แล้วบริษัททำการค้าครั้งนั้นได้ กำไรสุทธิมาห้าหมื่นล้าน

ก็ไม่เห็นเขารู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด แต่วันนี้เขา เหมือนเห็นผี เขาจ้องทวีและพูดว่า:

“นายรู้ไหม เมื่อวานลิซ่ามาเห็นสมุดโน๊ตของผู้ หญิงคนนั้น เธอแอบชอบฉันตั้งแต่ตอนที่เพิ่งย้ายเข้ามา อยู่บ้านฉันเว้ย”

“เรื่อแค่นี้ มีไรน่าตกใจจ๊ะ”ทวีเห็นสีหน้าที่ตื่น ตระหนกของเขา

แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย:“นี่นายอย่าบอกนะว่า

นายไม่รู้ฟ้าใสแอบชอบนายอ่ะ?

คนที่มีตาแค่มองก็รู้แล้ว!

ถ้าไม่ใช่เพราะรัก ใครจะมาทนนิสัยของไกรภพ ได้เหมือนฟ้าใส

เขากระพริบตาไปแป๊บนึงแล้วไม่พูดอะไร ฟ้าใสนั่งอยู่บนเก้าอี้ของโรงพยาบาล

นั่งมองผลการตรวจครรภ์อย่างเหม่อลอย”ลูกคนนี้ ฉันคลอดออกมาได้ไหม”

“ไม่ได้ ร่างกายคุณรับไม่ไหว ถ้าเก็บเด็กไว้ คุณอาจจะอยู่ไม่ถึงตอนคลอดด้วยซ้ำ”

ร่างกายเธอตอนนี้ถูกอยู่โดยอาศัยทานยา ท้องก็ต้องหยุดทานยา

ถ้าตั้ง

ถึงเวลาร่างกายก็จะทรุดหนักอย่างรวดเร็ว “คุณ หมอโทนี่ รบกวนคุณช่วยฉันทำแท้งทีเถอะ”

ฟ้าใสก้มหน้ามอง เธอไม่กลัวถ้าเก็บลูกไว้จะ ทำให้เธอป่วยหนักและอายุไขสั้นลง

ในโลกนี้เธอก็อยู่เดียวดายคนเดียวอยู่แล้ว คืนเห็นแค่ในห้องที่มืดมน

ทุก

ต้องทนกัดฟันจนน้ำตาไหลพลากที่หมอน ความ เจ็บปวดอย่างนี้ ใครจะรู้ดีเท่าเธอ

ไกรภพเกลียดแม่เธอ เลยเอาความแค้นมาลงที่ เธอ เธออยากให้ลูกเกิดมา

แต่ก็ยอมไม่ได้ที่จะให้ลูกออกมาแล้วมาทนความ เจ็บปวดแบบนี้แทนเธอได้อย่างไร

ฟ้าใสนอนอยู่ที่ห้องผ่าตัด

มีอเธอจับผ้าปูไว้แน่นคุณหมอบอกให้เธอทำใจสบายๆ

แต่เธอก็หวาดกลัว ต่างจากที่มีสติเหมือนเมื่อกี้ คิดถึงเด็กที่อ้วนๆกลมๆ น่ารักขนาดนั้น

เธออยากเอาลูกไว้มาก จู่ๆเสียงถีบประตูดังพลัก ขึ้นมา ประตูห้องผ่าตัดถูกถีบออก

แขนใหญ่ๆจับที่คอเสื้อเธอไว้แล้วดึงเธอขึ้นมา ฟ้า ใสลืมตาขึ้นมาจ้องมองสายตาที่โมโหของไกรภพ

“เธอกล้าปิดบังฉันมาทำแท้งหรือ! ลงมาเดี๋วนี้ กลับกับฉันเดี๋ยวนี้”

ผู้หญิงคนนี้เขียนว่ารักเธอในสมุดโน๊ต แต่กลับจะ ฆ่าลูกของเขาอย่างเลือดเย็น

ผู้หญิงที่สวยก็เหมือนต้นเหตุของหายนะ พูดจา เชื่อถือไม่ได้ ฟ้าใสจับเตียงไว้ไม่ปล่อย

และพูดอย่างแข็งข้อ:“คุณจะแต่งงานกับคุณลิซ่า เราก็ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน

เด็กคนนี้คลอดออกมาก็ไม่ดีกับทุกฝ่าย

“แม่เธอเป็นฆาตกร ในตัวเธอมีเลือดชั่วของเขา ถึงได้เลือดเย็นอย่างนี้ ฉันดูเธอผิดจริงๆ
ไกรภพพูดอย่างหัวเราะ “เด็กในท้องเป็นของฉัน ฉันบอกให้เธอคลอดออกมา

ไม่มีผลกระทบกับงานแต่งของฉันและลิซ่า”

ฟ้าใสได้ยินไกรภพจะให้เก็บลูกไว้ เหมือนหินที่อยู่ ในอกถูกยกออก

แต่คำที่สองทิ่มแทงใจเธอมาก งานแต่งของเขา ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

แล้วเด็กคลอดออกมาจะทำอย่างไร ฐานะของ ลูก………….”

“เธอคงไม่คิดว่าจะอาศัยลูกทำให้เธอเป็นผู้ดีขึ้นมานะ?

เธอเป็นลูกฆาตกรเหมาะสมจะมาเป็นคุณนายของ ตระตูลฉันกรือ? ”

ไดรภพจับแขนเธอไว้และตักเตือน:“ ผู้หญิงที่ เหมือนพจมาน ทำลายครอบครัวคนอื่น

ตายแล้วยังได้หลับสบายอยู่ที่สุสาน เธอควรจะถูก ขุดออกมาทิ้งไว้กลางป่า เธอว่าถูกไหม? ”

นี่เขากำลังข่มขู่เธอ!

เธอหลบสายตาเขาแล้วปล่อยมือออก แม่เป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร

พาเธอใช้ชีวิตเร่ร่อน ไม่มีวันไหนที่ชีวิตอยู่อย่าง สงบ ก่อนตายยังถูกประนามว่าเป็นเมียน้อย

เธอไม่ยอมให้แม่ตายแล้วยังต้องมารับชะตากรรมแบบนี้