บทที่ 3 ไม่อยากขายแล้ว

เธอกำลังหลับสบายอยู่ มีมือมาลูบไล้ที่เรือนร่าง

เธอ เธอลืมตาขึ้นมา

และหลบออกจากมือเขาแล้วพูด:“ไกรภพ ความ สัมพันธ์เราจบกันแค่นี้เถอะ เราเลิกกันเถอะ”

ไกรภพได้ยินคำพูดของเธอแล้วสีหน้าไม่ได้

เปลี่ยนแปลงเลย:“เลิกกัน?

ผู้หญิงที่มาขายบริการก็กล้าพูดคำนี้ มันช่างตลกจริง”

“อ๋อ งั้นตอนนี้ฉันไม่อยากขายแล้ว การค้าขายเรา จบสิ้น” เธอหันตาไปที่อื่น

ไม่รู้เพราะถูกทำร้ายจิตใจมามากเกินไปหรือเปล่า

ถึงได้มีภูมิคุ้มกันจากคำพูดของเขา

ถ้าเป็นเธอในสิบปีก่อน แม้แต่ขายบริการยังฟังไม่ ได้ “สิบปี ระหว่างเราก็ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”

“แม่ฉันยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ฟื้นขึ้นมา สิบ ปี?” ไกรภพหัวเราะ:“ถึงจะผ่านไปยี่สิบปี

สิ่งที่เธอติดค้างฉัน ฉันไม่สั่งให้หยุด เธอไม่มี สิทธ์ถอยออกกลางทาง”
เธอร้องเสียงดัง: “ฉันไม่ได้ผลักแม่คุณลงไป เขา ไม่ระวังแล้วล้มลงไปเอง

เธอจะให้ฉันพูดกี่ครั้งเธอถึงจะเชื่อ?”

“พูดกี่ครั้งฉันก็ไม่เชื่อ “การโผล่มาของชไมพร ทำให้แม่ฉันเป็นอัมพาต ลูกของเมียน้อย ฆาตกร

ชาตินี้อย่าคิดว่าจะชดใช้ได้หมด!”

เธอตัวสั่น: “ไม่ คุณห้ามว่าแม่ฉันแบบนี้.……..” แม่เธอไม่ใช่เมียน้อย

แม่เธอเป็นคนอ่อนโยนมาก

เธอไม่มีพ่อตั้งแต่

ตอนเธออายุสิบสองแม่ได้พาเธอมาที่บ้านของไกร คุณลุงธนินท์ดีกับเธอมาก

ตอนนั้นคุณลุงบอกว่าเธอไม่มีพ่อ

ฉันเป็นพ่อเธอก็ได้

เธอคิดว่านี่คือจุดเริ่มต้นของความสุข แต่ไม่รู้ว่า

นี่คือจุดเริ่มต้นของความโชคร้าย

แม่ของไกรภพมองชไมพรเป็นเสี้ยนหนามในใจ ข้างนอกลือกันทั่ว
ว่าเธอเป็นลูกเมียน้อยของธนินท์ พรรับไม่ได้จนโดดตึกฆ่าตัวตาย

สุดท้าย ไม

จากนั้นไกร เอาเรื่องที่แม่เขาตกลงมาจากตึกโยน ความผิดใส่เธอ เธอเป็นคนบาป

เธอเป็นลูกเมียน้อย เธอเป็นฆาตกร ผิด! ตอนที่อายุสิบหก

เธอถูกไดรภพขังไว้ในห้องเก็บของ ที่ที่ไม่ใช่คน อยู่ เขาพลากเอาความบริสุทธ์ของเธอจากที่นี่

เขาพูด

มาชดใช้”

“ไม่ต้องพูด คุณอยากทำอะไรก็เชิญเลย!”

ผลักเธอไปที่ผนัง

และมีอะไรกับเธออย่างรุนแรง

“เธออยากไปที่ไหน พรอว็องส์ เมืองแห่งความรัก เธอคู่ควรพูดคำว่ารักหรือ?”

“คุณรู้ได้ยังไง….” เธออึ้งจนตาค้าง เธออาศัย ตอนที่เขาไปทำงานต่างจังหวัดแล้วไปขอวีซ่า

ตั๋วเครื่องบินก็ใช้บัตรเครดิตของคนอื่นจอง

“กรรมที่แม่เธอสร้างไว้ เธอต้องเป็นคนอย่างนี้ยังปิดบังเขาไม่ได้อีก

เขาเอาพาสปอร์ตทิ้งมาตรงหน้าเธอ:“คำขอวีซ่า ของเธอ ฉันยกเลิกไปแล้ว อยู่บ้านดีๆ

ฉันอารมณ์ดีเมื่อไหร่จะปล่อยเธอออกไปเที่ยวเอง

ลาสเวกัส

สถานที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนี้เหมาะกับเธอที่สุด”

การพนัน มั่วกาม อัชญกรรม ในสายตาของเขา ถึงจะเป็นสถานที่ๆเหมาะกับเธอ

เธอกัดฟันและอดทนอย่างหมดหนทาง ฟ้าใส

อย่าร้องไห้

น้ำตาเธอมีแต่จะทำให้ผู้ชายคนนี้หัวเราะเยาะ