บทที่ 5 ความแตกต่าง

บทที่ยอร์ชได้รู้ว่าผู้ป่วยได้ผ่านขีดอันตรายแล้ว เขาก๋ามือไว้นานได้ปล่อยวางสักที สมองเขายังคงมี ภาพดวงตาตอนเขาโดดตึกลง เทียบกับความน่ากลัวขอ งบี เขาเหมือนสามารถปล่อยวางสักที

โดดลงจาก นสิบ โมยังมีชีวิตรอด ชีวิตเขาชั่งแน่น

จริง!

บีสุบหัวตัวเองไปในอ้อมกอดเขา “ ยอร์ช โชคดี นะค้าที่)นกับเขาเป็นสายเลือดเดียวกันอยู่ ไม่งั้นเขาจะ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาจะดันฉันลงไป”

พูดไปด้วยทั้งทำสีหน้าไปด้วย “ ได้ยินมาว่าเป็น เพราะเขาต้องกรีดเลือดมาให้ฉัน ยอร์ช ถ้าครั้งหน้าฉัน ต้องการเติมเลือดคุณเอาจากที่อื่นเถอะค่ะ ! ยังไงเขาก็ เป็นน้องสาวฉัน”

ยอร์ชลูบหลังเขาเบาๆ เมื่อกี้เขาเป็นอะไรกันแน่ เจ็บใจเพราะผู้หญิงที่เลวร้ายคนนั่นหรือ? กรีดเลือดให้ น้องสาวแท้ๆก็ต้องเอาเป็นเอาตาย

ดวงตานอร์ชคมย่างกะบมีด “ ครั้งหน้ายังเป็นแบบ นี้อีก ก็ให้ผู้หญิงคนนั้นไปตายซะ ตายแล้วก็สมควรแล้ว หละ”

ห้องผู้ป่วย ไอซียู
โมรู้สึกกระดูกตัวเองแตกไปทุกอัน ข้างหูมีแต่เสียง หยอดยา

เปลือกตาเขาหนักเหมือนมีพันโล เขาใช้แรง มากกว่าจะลืมขึ้น

“คนไข้ตื่นแล้ว ผ่านขีดอันตรายสักทีแล้ว!”

เขายังมีชีวิตอยู่?

ทำไมเขายังมีชีวิตอยู่ นี่เป็นการทำโทษจาก สวรรค์หรอ? โทษให้เขาตาบอด รักผิดคน แต่ถึงจะเป็น เช่นนี้ ทำไมต้องมาแค้นลงกับลูกเขา

ลูกเขาตายแล้ว คนเลวอย่างบีทำไหมยังมีชีวิตอยู่ โมเหมือนคนบ้าย้อนคิด อน่กไปฆ่ามันทิ้ง แต่ร่างกาย เขากลับไม่มีเรี่ยวแรง

น้ำตาไหลลงผ่านหางตา เขาได้แค่หลับตา นอน หลับแล้วก็จะไปทางแห่งความสุข ซีซีของเขาจะมาหา เจาที่ในแน่นนอน

โมค่อยๆหลับไปแบบมึนๆ เสียงขาดๆต่อๆอยู่ข้างหู

“ ได้ยินมาว่า วันนั้นคุณยอร์ชได้สั่งต้องช่วยคุณ โมให้รอด วันนั้นคุณยอร์ชหล่อมากเลยอะ”
“ฉันว่าคุณยอร์ชเลือดเย็นสุดๆ คนธรรมดาแบบ เราอย่าไปยุ่งเลยดีกว่า”

“ยังไงอะ!”

“คุณยังไม่รู้หรอ วันนั้นที่คุณยอร์ชอยากช่วยคุณ โมไว้เพราะคุณบีทั้งนั้น

“ได้ข่าวว่าคุณบีเหมือนจะท้อง แต่สุขภาพไม่ค่อย แข็งแรง คุณยอร์ชกลัววันที่ครอดจะเป็นอะไรขึ้นมา เลยอยากให้คุณโมอยู่เพื่อกรีดเลือดให้

“นามสกุลเดียวกัน ทำไมมันต่างกันมากจัง”

“เฮ้อ นี่ก็คงจะเป็นความแตกต่างของการรักและ ไม่รักแล้วสินะ”

ใช่สิ! มันเป็นความแตกต่างของการรักและไม่รัก คนนอกยังเข้าใจเลย แล้วทำไมเขายังต้องรักอย่างเจ็บ ช้าอยู่

หลอดลมโมเหมือนมีเลือดกำลังเดิน หลายปีที่ผ่าน มาทุกการตัดสินใจของเพื่อยอร์ชมาโดยตลอด ครั้งนี้ เขาจะเพื่อตัวเองได้ไหม

“ช่วยฉันปอกแอบเปิ้ลลูกนึงได้ไหมค้า!” โมจุจุพูด ขึ้น ทำเอาพยาบาลตกใจ ลืมไปเลยว่าตอนนี้คนไข้ยังกินอะไรไม่ได้

เพราะเรื่องราวมีดครั้งก่อน ในห้องเขาไม่มีอุปกรณ์ คมแหลมอยู่แล้ว บทที่พยาบาลนำมีดมาจากข้างนอก เขารีบแย่งมาตอนเขาไม่ได้ตั้งตัว

ยอร์ชไม่รู้ทำไม จุจุไม่สบายใจขึ้นมา ไม่รู้เมื่อ ไหร่ก็มาถึงห้องพักโม เห็นเขาเอามีดปอกผลไม้วางบน ชีพจรตัวเอง ใข้แรงบาดลงไป เลือดไหลอย่างกับน้ำ

สีหน้าเขาตกใจมาก ร้องดังขึ้น “ ผมบอกละไง ห้องเขาห้ามของคมแหลมมาไว้ไงครับ?”

‘โม คุณวางมีดลงเดี๋ยวนี้นะ!”