บทที่4 ขอร้องคุณแล้ว

อาการเจ็บที่คอทําให้ ดึงสติกลับมาได้ เขาไม่เคย คิดว่าคนอ่อนแออย่างโมจะกล้าทําเรื่องแบบนี้ได้

หมอและพยาบาลมามองกันเป็นกลุ่มใหญ่ โมสั่งให้ บีค่อยๆถอยไประเบียง “เรียกยอร์ชมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

คนแยกออกให้ทางเข้ากับยอร์ช ยอร์ชเห็นภาพ นี้แล้ว ตาลืมโตขึ้นเลื่อยๆ “ โม คุณบ้าไปแล้วหรอ?

“ปล่อย เดี๋ยวนี้นะ!”

ทั้งที่โมบอกกับตัวเองอย่าไปแคร์เขา แต่พอเห็น เขา ใจเขากลับเจ็บปวดอยู่บ้าง

เขาไม่เคยจะแคร์เขาเลย

เลยเอาเขาเป็นเครื่องกรีดเลือด. จึงได้ไม่สนใจ อะไรตอนซีซีไม่สบายจนเสียชีวิต

“ยอร์ช ใช่ฉันบ้าไปแล้ว ฉันบ้าเลยไปรักคุณ! ฉัน ตัดสินใจไม่รักคุณอีกแล้ว ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้น ฉัน ขอร้องพวกคุณ คืนซีซีให้ฉันทีได้ไหม!”

ยอร์ชจ้องไปสายตาที่หดหู่เขา “ เด็กเวรคน

นึง ตายแล้วก็ตายแล้วสิครับ ถ้าบีมีอะไรขึ้นมา ผมจะ ทําเอาคุณทรมานกว่าตายอีก”

ถึงบีจะถูกกักตัวไว้ แต่เขารับรู้ถึงความรู้อย่างหนึ่งสายตากังวลเขาไม่เพียงอยู่กับเขา ยังอยู่ที่โมด้วย

เขาเริ่มกลัวขึ้นมา เขาไม่อยากให้แผนพังลงแบบนี้

เขาเลยไม่ได้สนใจสถานการณ์นี้อีก ใช้เสียงเบาๆ พูดกับโม คุณจะมาทำเป็นพ่อที่ดีตอนนี้เพื่ออไรค้า ปี นั้นบทที่คุณกับยอร์ชยังผูกมัดกับลูกกัน คุณกลับเลือก ความรัก คุณคิดว่าตอนนั้นเขาจะร้องไห้ทุกคืนไหม”

โมเหมือนคนบ้าไม่ต่าง “ ซีซี แม่ขอโทษลูกนะ คุณ อยู่ตรงนั้นคงจะหนาวมากใช่ไหม! แม่มาอยู่เคียงข้างผม รีบมาอยู่ข้างคุณละนะ”

พูดจบเขากอดบีไปทางระเบียง บีรู้ถึงสิ่งที่เขา กำลังจะทํา รีบดิ้นรนขึ้น

“บี ผมเตือนคุณอีกครั้งนะ คุณปล่อยเขานะ ! หยุด

บ้าได้แล้ว”

บีจุจุก็ยิ้มขึ้นมา ยิ้มจนน้ำตาตกลงมาด้วย “ ดีค่ะ! คุณขอฉันสิค้า! ยอร์ช คุณขอฉันปล่อยเขาฉันก็จะ ปล่อยเขา”

น้ำเสียงเขาเบาลงทันที “ ครับ บีผมขอร้องคุณ คุณปล่อยเขาครับ!”

เขาไม่คิดมากที่จะขอร้องเขาคนที่เขาเกลียดที่สุดเพื่อคนที่เขารัก ตอนนี้เขายังมีอะไรที่คิดไม่ออกอีก

เสียงเขาแหลมดังมาก “ ยอร์ช ฉันแช่งพวกคุณอบ กอดความรักแล้วลงนรกด้วยกันซัก!”

พูดจบเขาดันบีที่อยู่ในอ้อมกอดออกไป ยิ้มแล้ว กางแขนออกปล่อยตัวลงไปดันหลัง

ทันใดนั้น ยอร์ชรีบทุ่มตัวไปรับบีมาอยู่ในอ้อมกอด เขาเห็นการกระทำของโม สีหน้ารีบเปลี่ยนไป เขารีบพุ่ง ไป แต่มือเขากลับจับอะไรไม่ได้เลย

น้ำตาโมไหลผ่านมุมตา ร่างกายตกลงไปล่างอย่าง เร็ว ลมแรงจนเขาตามัว ระหว่างนั้นเขาเหมือนเห็นสีหน้า กังวลการจากลาของยอร์ช แต่สุดท้ายเป็นแค่เขาคิดไป เอง

“ ผู้ป่วยไม่มีการเต้นของหัวใจแล้ว”

“ รีบ เริ่มทำการกระตุกหัวใจ 100 เพิ่มอีก50 เพิ่ม อีก50 ครับ ครับสุดท้าย300!”

ผุ้รับผิดชอบดูการเต้นหัวใจเร่งพูดขึ้น “ รีบ เพิ่ม เครื่องช่วยหายใจค่ะ!”