บทที่ 1 ทําไมต้องเป็นเธอ

– – – ณ แก๊งค์อินทรีย์แดง (ห้องประชุม)

ในตอนนี้แก๊งค์อินทรีย์แดงได้ตัวของลูกสาวหัว หน้าแก๊งค์หงส์ดำไปไว้ในครอบครอง แต่ผู้หญิงคนนี้ ไม่เคยมีใครเห็นหน้ามาก่อนแม้แต่หัวหน้าแก๊งค์หงส์ดำ หรือพ่อที่แท้จริงขิงผู้หญิงคนนี้เอง เพราะแม่ของเธอหนี ออกจากแก๊งค์ตั้งแต่เธอยังอุ้มท้อง

“จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าโฉมหน้าที่แท้จริงของคุณญา ดาลูกสาวหัวหน้าแก๊งค์หงส์ดำเป็นยังไง”

“ก็พอจะมีวิธีอยู่นะครับคุณสายฟ้า”

“คิดอะไรได้ ไหนลองพูดมา”

“เราควรให้คุณญาดาปลอมตัวเป็นคนรับใช้ แล้ว เราก็หาผู้หญิงที่ไม่มีใครเคยเห็นหน้ามาก่อน ปลอมเป็น เธอ” ตะวันลูกน้องคนสนิทของสายฟ้าเสนอความเห็น ระหว่างที่คุยปรึกษากันระหว่างชายทั้งสามคน ผู้ชาย คนนี้เป็นทั้งลูกน้องมือขวา เพื่อนคนสนิทของเขา โดย เป็นหนึ่งในนักฆ่าของแก๊งค์อินทรีย์แดง

“เห็นด้วยกับไอ้ตะวันมันนะ เพราะตอนนี้ก็มีไม่ กี่คนที่เคยเห็นหน้าของเธอ แล้วเรื่องที่เราเจอเธอก็ ดูเหมือนข่าวจะแพร่ไปเร็วมากเหมือนกัน ต้องรอดู ปฏิกิริยาของแก๊งค์หงส์ดำกับแก๊งค์เหยี่ยวเงินต่อไป” ภูผา ลูกน้องคนสนิทอีกคนเสริมความคิดเห็นของเขาพร้อมกับเห็นด้วยกับความคิดของเพื่อนอย่างเต็มที่ ภูผาเป็นทั้งมือซ้ายของสายฟ้าและเพื่อนคนสนิท ซึ่ง เขาคนนี้เป็นนักฆ่าเช่นเดียวกันกับตะวัน

“ความคิดไม่เลว ว่าแต่จะไปหาผู้หญิงที่เรา สามารถไว้ใจได้จากที่ไหน” “ก็ผู้หญิงที่คุณสายฟ้าเคยช่วยเธอไง เธอน่าจะ

เต็มใจช่วยเรานะ” ตะวันเสนอความเห็นออกมาพลาง

มองไปที่ภูผาที่ฟังแล้วก็ตกใจ

“อื้ม ดีมาก”

สายฟ้าฟังข้อเสนอของตะวันก่อนเห็นพ้องต้อง กัน แต่ที่แน่ๆมีชายคนหนึ่งในห้องมีสีหน้าที่แสดงออก ชัดเจนว่าไม่พอใจ แต่มันยิ่งทำให้ชายทั้งสองคนหันมอง หน้าอย่างรู้กัน

“เรื่องนี้คงต้องให้ภูผาจัดการ แกคงติดต่อได้ไม่ ยากใช่มั้ย” ตะวันหันไปบอกกับเพื่อนของเขาอีก ครั้ง ก่อนที่ชายทั้งสองจะแอบลอบยิ้ม เพราะเห็นภูผา แสดงออกชัดเจนถึงความรู้สึกที่มีต่อบุคคลที่สาม

“ไอ้ตะวัน!! แกก็ไปเองดิ คุณหนูรามิตาเค้าไม่ว่า อะไรแกหรอก” ภูผาเอ่ยถึงบุคคลที่สาม นั่นคือรามิตา ซึ่งเป็นลูกสาวของหัวหน้าแก๊งค์นกยูงทอง ที่ถูกส่งตัว มาให้กับทางแกงค์อินทรีย์แดงเมื่อประมาณสิบปีที่แล้วและผู้ที่ทำหน้าที่ดูแลเธอตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นี่ก็คือ ตะวัน

“ถ้าเรื่องที่ให้รับผิดชอบแค่นี้ยังจัดการไม่ได้ ก็ พิจารณาตัวเองซะ” สายฟ้าพูดขู่หลังจากเห็นท่าทีคน สนิทของเขาจะไม่ยอมง่ายๆ

“แล้วทําไมต้องเป็นเธอ…”

“เอาตามนั้น ไปคืนนี้แหละอย่าให้ใครรู้ล่ะ ฝาก ด้วยนะ” ก่อนที่สายฟ้าและตะวันจะมองหน้าอย่างรู้กัน อีกครั้งหนึ่ง

“ครับ เจ้านายยยยยยยยย

ภูผารับคำสั่งก่อนหันไปมองตะวันอย่างไม่สบ อารมณ์ ทำไมต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นด้วยนะ แค่นึกถึง หน้าก็ไม่อยากจะร่วมวงสนทนาด้วยแล้ว ใช้เวลาไม่ นานมากนักภูผาก็สามารถพาหญิงสาวมาพบสายฟ้าได้ ตามคําสั่ง

“ที่ฉันมาก็เพราะคุณสายฟ้าหรอกนะ”

“เหอะ!!…ฉันคงอยากทำงานร่วมกับเธอ ใจจะขา ดละมั้ง” เสียงของหญิงชายคู่หนึ่งกำลังปะทะคารมกัน อยู่พร้อมๆกับที่เดินเข้ามารอพบสายฟ้าภายในห้อง แต่ ก็ยังไม่วายทะเลาะกันไม่หยด
“ไอ้ผา!!”

ตะวันปรามเพื่อนก่อนพยายามแยกหญิงชายคู่นี้ ออกจากกันให้เร็วที่สุด เพราะเจอหน้ากันทีไรเป็นต้อง ทะเลาะกันทุกที เสียงทะเลาะของทั้งสองดังออกไป ก่อนจะถูกสงบศึกด้วยสายฟ้าที่เดินเข้ามาทีหลัง

“มินตรา เธอรู้หน้าที่แล้วใช่มั้ย”

“ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกค่ะ เพราะลูกน้องของคุณ สายฟ้าพูดไม่รู้เรื่อง” มินตราหรือมินพูดพร้อมกับหันไป มองชายร่างสูงอย่างไม่สบอารมณ์ พอๆกับที่เขามอง เธอมา

“นี่!!…พูดจาหาเรื่องกันแบบนี้ เดี๋ยวจะปิดปาก ด้วยปากซะเลยดีมั้ย” ภูผา คนสนิทของสายฟ้าหันมอง ค้อนหลังจากที่เธอโทษว่าเป็นความผิดของเขาด้วยน้ำ เสียงและสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างมาก

ผู้หญิงคนนี้เอาแต่คอยหาเรื่องเขาตลอดตั้งแต่ไป พบกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ แต่เขาคนนี้ก็ใช่ย่อยเช่นกัน ไม้เบื่อไม่เมากันตั้งแต่เจอกัน เห็นแบบนี้พอเจอผู้หญิง แบบนี้เข้าไปถึงกับไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเหมือนกัน

“หยาบคาย”

“ภผา!!” เสียงเอ็ดเล็กน้อยของสายฟ้าที่แทรกขึ้นมาทำให้ชายคนนี้ต้องหยุดการกระทำลง

“ตะวัน แกช่วยอธิบายให้มินตราเข้าใจด้วย เหนื่อยใจกับคู่นี้จริงๆ” สายฟ้าหันไปพูดกับคนสนิทอีก คน ก่อนหันมองหน้าชายหญิงทั้งสองอย่างเหนื่อยใจที่ ยังจ้องหน้ากันจนตาแทบทะลักออกมา

– หนึ่งเดือนต่อมา – –

หนึ่งเดือนผ่านไป มินตราหรือมินยังคงอยู่ในนาม ของคุณหนูญาดา แม้จะอยู่ในนามคุณหนูแต่เธอเองก็ คอยดูแลเอาใจใส่ทุกคนโดยเฉพาะญาดาเป็นอย่างดี เธอจึงเป็นที่รักของทุกๆคนในแก๊งค์อินทรีย์แดง

“แม่คะ แมมมมมมมม่ ภูผาจะแกล้งหนู”

ในระหว่างที่สายฟ้า ตะวัน และกันยาหรือแม่ของ ภูผานั้นคุยกันอยู่นั้น หญิงสาวก็วิ่งเข้ามาสวมกอดหญิง วัยกลางคนที่เธอรักเปรียบเหมือนแม่อีกคน พร้อมกับ หลบอยู่ด้านหลังของเธอ

“ภูผา อย่าแกล้งลูกสาวของแม่นะ”

“แม่ครับ ก็เธอ…

“ผา!!” เสียงที่ส่งตรงมาของสายฟ้า ทำให้ชายคนนี้ต้องกยุดการกระทำ
“เออ…รู้แล้วๆ เข้าข้างกันเข้าไป” ชายที่วิ่งตาม มายอมจำนนแต่โดยดี แต่ก็ไม่วายขบฟันแยกเขี้ยวมา ทางด้านหญิงสาวที่ไปอยู่ด้านหลังแม่ของเขา

เยยยยยย…อย่าให้ถึงตาฉันนะ จะจับตีก้นซะ ให้เข็ด กล้ามากที่มาแกล้งปลุกเจ้าโลกของฉันขึ้นมา แล้ววิ่งมาหาแม่กับเจ้านายฉันแบบนี้ เขาต้องระงับทั้ง ความโกรธและแก่นกายที่มันกำลังตั้งชูชันขึ้นมา ก่อน ที่แม่ของเขาและทุกคนในที่นี้จะเห็น จึงรีบหันหลังกลับ เข้าไปในห้องตัวเองอย่างจำยอม

หญิงสาวหลังจากที่เห็นว่าความปลอดภัยมาเยือน จึงยิ้มออกมา หันไปกอดและหอมแก้มขอบคุณให้กับ กันยา หญิงสาววัยกลางคนที่อยู่ข้างๆเธอซึ่งเธอเองก็ รักเหมือนแม่แท้ๆ ส่วนกันยาเองก็รักเธอเหมือนลูก ให้ ความสนิทสนมราวกับเธออยู่ที่นี่มานานนับปี ก่อนที่ กันยาที่มองดูเขาและเธออย่างเอ็นดูนั้นจะยิ้มออกมาได้ ไม่น้อย

“คุณสายฟ้าครับ”

“มีเรื่องอะไร”

“คนของเราแจ้งมาว่า ผู้ชายคนนั้นฟื้นแล้วครับ”