บทที่ 5 ให้ไปรับแขกจากนั้นก็ฆ่าทิ้ง

คุณแม่ชาญชัยได้ยินข่าวที่พิมแท้งลูก

โรคหัวใจกำเริบยังดีที่ส่งไปโรงพยาบาลทันทีหมอ ช่วยเหลือกลับมาได้

“ทำมั้ยจู่ๆถึงแท้งลูกได้ ? ไปทำอะไรมา ! ” แม่ ชาญชัยที่นอนป่วยอยู่ได้ซักถามพิม

“เธอแต่งเข้ามาตระกูลเรา กินดี อยู่ดี มีคนคอย ดูแล แค่ลูกในท้องเธอยังรักษาไว้ไม่ได้

เธอยังมีประโยชน์อะไร ?! ออกไป ..ออกไป..อย่า มาให้เจอหน้าอีก

เห็นหน้าเธอแล้วฉันเครียด ! ”

พิมหน้ามืดตาลายจะเป็นลม เธอก็อยากให้เด็กคลอดออกมาอย่าง สมบูรณ์ แต่ฟ้าก็เล่นตลก

« ฉัน…”

เธออัดอันตันใจและใจสลายอยากอธิบาย แต่ก็รู้ ว่าไม่มีประโยชน์
ชาญชัยพูดขัดขึ้นมา : ไม่ได้ยินที่คุณแม่พูดเห รอ ? ไสหัวออกไป !

เธออยู่ตรงนี้ยิ่งทำให้คุณแม่โกรธ ! ”

เธอหันไปเห็นสีหน้าเขาแล้วอดใจไว้ที่จะไม่พูดเดิน กลับห้องไป

โดนโยนความผิดกับเรื่องที่ตัวเองไม่ก่อขึ้น หัวใจ เธอแตกสลาย

เช้าวันต่อมาเธอนอนอยู่ในห้องผู้ป่วยจู่ๆได้ยิน เสียงถีบประตูออก..ปลั้ง…..!!

เสียงตะโกนโวยวายดังลั่นจนเธอสะดุ้งตื่นจากฝัน ยังไม่ทันลืมตาก็ถูกชาญชัยลากตัวเธอลง

จากเตียงลงมา

นางแพศยา ! ” เรื่องของคุณผมทนแล้วทนอีก แต่คุณกลับลงมือโหดกับแม่ผม !

ท่านก็แค่เป็นห่วงต่อว่าคุณไม่กี่คำ !

คุณถึงกับแค้นในใจแอบไปถอดเครื่องช่วยหายใจ ท่านตอนกลางดึกเลยเหรอ !
คุณมันสมควรตาย ! ผมไม่น่าใจอ่อนที่เก็บคุณไว้ !

เขาดึงผมเธอไว้แน่นลากยาวไปคนที่เดินผ่านไป มาในโรงพยาบาลต่างก็มอง

“ชาญ..#.ชาญชัย ! ”

เธอรู้สึกเหมือนคอจะขาดเธอขัดขืนสุดฤทธิ์ ! ฉัน ไม่ได้ทำอะไรเลย!

ฉันหลับอยู่ตลอดไม่รู้เรื่องอะไรเลย ! ”

ชาญชัยยิ่งออกแรงลากเธอขึ้นชั้นสอง : “ เก็บคำ โกหกของเธอไว้ !

ผมเช็คกล้องวงจรปิดมาแล้ว !”

คนที่ปรากฏในภาพเป็นหญิงสาวที่ผมยาวใส่เสื้อผ้

ป่วยของ

โรงพยาบาลได้ทำลายความเห็นใจอันน้อยนิดที่ เขามีต่อเธอลง

ผู้หญิงคนนี้สมควรอย่างยิ่งที่ได้ส่งไปลงนรก ! ไม่ ได้ผุดไม่ได้เกิด! ”
“ ไม่ใช่ฉัน ! คุณได้ยินมั้ย ! ว่าไม่ใช่ฉัน ! ! ! ” เธอร้องอย่างโหยหวนแต่ชาญชัยไม่ฟันเลย ริชาเดินมาทั้งน้าตา

“พิม ! คราวนี้เธอทำเกินไปจริงๆ ที่ผ่านมาเธอจะ ทำกับฉันยังไงก็ได้

ฉันก็จะไม่เอาผิดเธอ …….แต่ทำไมเธอถึงโหด

ร้ายลงมือฆ่าคุณแม่ได้ ?

นิสัยท่านอาจจะไม่ดี แต่ก็ยอมให้เธอแต่งงานกับ ชาญชัยนะ!

เธอหันไปมองริชาที่กำลังร้องไห้แต่แววตาดุร้าย

แอบแฝงดีใจ

“เป็นเธอ ! เธอเป็นคนทำอีกใช่มั้ย !

เธอยื่นมือไป เข้าไม่ถึงตัวริชาได้แต่ใช้เล็บขีดข่วน

ที่พื้น

ข้างนอกมีรถเตรียมพร้อม

ชาญชัยลากตัวเธอทิ้งเข้าไปในรถสั่งลูกน้อง : ส่งตัวเธอไปที่ซ่อง ! (บริการขายตัว)
นอนจากเวลากินและเวลานอนให้รับแขกไม่หยุด! ครบ1,000คนแล้วตัดเทาตัดแขนโยนทิ้งทะเลได้ เลย ! ”

ถึงแม้ทำโทษขนาดนี้ก็ไม่สามารถบรรเทาความ แค้นของเขาได้ !

เขาอยากจะฆ่าเธอให้ตายเลยด้วยซ้ำแต่มันง่าย เกินไปสําหรับเธอ

เธอไม่คู่ควร !

การตัดสินของเขาทำให้เธอตกนรกทั้งเป็นเธอ อยากโดดจากรถแต่ก็ถูกบอดี้การ์ดคุมตัวไว้

“คุณชาญชัย ! คุณมันตาบอดแล้วเหรอ ?! ไม่ใช่ ฉัน ! ฉันสาบาน ! เธอพูดและวอนขอชาญชัยแต่ก็ไม่ได้ผล

คุณกลับไปดูอีกรอบต้องเป็นริชาแน่ ! ”

ประตูรถถูกปิดตั้งแต่นี้เขาจะไม่ฟันอะไรเธออีก”