บทที่ 4 ให้เธอไปตาย
ตกเย็น เดิมเป็นเวลาคนใช้ต้องมาส่งอาหารให้แต่ กลับเป นริชาที่เข้ามา
เธอหน้าตาสดใส่หัวเราะเสียงดังผิดกับปกติที่อ่อน โยน เรียบร้อย
“รออาหารเย็นอยู่เหรอ ? กับข้าวที่คนใช่ส่งมาฉัน
ทิ้งไปถังขยะแล้ว
พิมหน้านําจ้องเธอด้วยความแค้น : “ เรื่องทั้งหมด นี้เธอตั้งใจใส่ร้ายฉันใช่มั้ย ! ”
“หึงๆ…” ริชาเอ่ยปากพูด “ ใช่ ! ”
“ เธอทําไมต้องทำกับฉันแบบนี้ ! ”
พิมคิดไม่ตกว่าไปทำอะไรให้ริชาโกรธแค้นขนาดนี้ จากที่เคยเป็นเพื่อนรักทำไมวันนี้มาถึงจุดนี้ได้
“ เพราะว่าเธอยืนอยู่ตำแหน่งที่ฉันต้องการไง !! ”
แววตาของริชาที่ซ่วนความแค้นไว้เธอยิ้ม ~” ไม่ กำจัดเธอทิ้งแล้วฉันจะไป
เป็นคุณหญิงแห่งวงศ์ตระกูล(ชัยรุ่งเรือง]ได้อย่างไง ? ”
พิมกัดฟันและอดทน :
“ก่อนจหน้านี้คนเป็นคนเลือกที่จะแต่งงานกับพี่ ชายคุณชาญชัยเอง !
ตอนนี้เจ้าตายไปแล้วคุณกลับจะมาแย่งน้องชาย เขา ! พี่สะใภ้อย่างคุณมันช่างไร้
ยางอายจริงๆ ! ”
“หึ….. ใครให้เขาสองคนต่างด็รักฉัน ?! อย่างได้ใจ เธอพูด
“ ฉันรักชาญชัยก็จริง แต่พี่ชายคนโตถึงจะมีสิทธิ์
สืบทอดมรดก
ฉันเลยต้องยอมที่จะแต่งงานกับพี่ชายเขา และ
แต่งไม่ถึงปีก็ตาย”อายุสั้นจริงๆ” แต่ก็ดี
ฉันจะได้แต่งงานกับชาญชัยถูกต้องตาม กฎหมาย , ทั้งสมบัติและความรักก็จะเป็นของฉัน !”
พิมไม่กล้าเชื่อในนิ่งเธอได้ยิน
เธอปกครองไปด้วยความเกลียดชังวิ่งเข้าไปดึงผม
เธอ : เพื่อเรื่องนี้เธอเลยใส่ร้าย
ฉันแล้วทำให้ลูกฉันตาย ?! ”
ไสหัวออกไป ! ”
ริชาเธอใช้แรงเทาถีบพิมออกจากเธอหลายที
“ สถานที่โกดัง คนพวกนั้นทั้งหมดฉันเลือกเอง
กะจะให้คนพวกนั้นต้อนรับคนท้องแบบเธออย่างดี
เธอจะได้แท้งลูกและฉันก็จะเอาวีดีโอพวกนั้นไป
เผยแพร่
พอถึงตอนนั้นตำแหน่งเธอก็จะหลุดไป
‘ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองหัว’!แต่เธอกลับประติ
เสธฉัน ! ”
พอพิมได้ยินแผนการชั่วร้ายที่เธอวางแผนแล้วตัว สั่นหนาวไปทั้งตัวแล้วพูด :
แต่สุดท้ายก็ไม่คิดว่าจะเป็นคุณที่โดนซะเอง กรรมตามสนองจริงๆ !
เธอหุบปากไปเลยนะ! ”
เธอใช้แรงตบเข้าหน้าพิมไปหลายที”กล้าเยาะเย้ยฉันเหรอ ?
แต่ฉันก็สามารถโยนความผิดทุกอย่างให้เธอ
และทำให้ชาญชัยถีบเธอตกจากบันไดด้วย ! ” เธอหัวเราะอีกครั้ง: จะบอกอะไรเธออีกอย่างนะ อันที่จริงเธอไม่จำเป็นต้องตัดมดลูกออก แต่ฉัน เป็นคนสั่งให้หมอทำเอง
เธอดีใจมั้ย? ”
“คุณ ! ” พิมได้ยินตัวสั่งไปทั้งตัวกำมือแน่นชกไป ที่ริชา “ เธอมันฆาตกร !
ฉันจะฉีกหน้ากากเธอออกให้ได้ ! ”
ประตูผู้ป่วยได้เปิดออก ปลั่ง……..ชาญชัยวิ่งเข้า มาตกไปหลายทีแล้วสะบัดมือพิมออกจนล้มฟาดพื้น ปากแตก
“ คุณมันต่ำช้าเลวเซมมากถึงทำกับริชาได้ขนาด
เธอผมยุ่งเหยิงอยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างน่าสงสาร :
“ ฉันแค่เห็นพิมเอากับข้าวทิ้งลงถังขยะ
เลยอยากพูดให้เธอยอมทานข้าว……..ไม่คิดเลย ว่าเธอจะลุกขึ้นมาตกตีฉัน…..”
คนอย่างนั้นสมควรปล่อยให้หิวตายไปเลยก็ดี !
พูดจบเขาก็พาเธอออกไปโดยไม่หันมามองพิมเลย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ