บทที่ 9 อย่าเอามือที่สกปรกของเธอมาแตะต้องฉัน

คําพูดที่เหยียดหยาม ทำให้อรอุมาโกรธมาก แต่ก็ ยังพยายามอธิบาย “ไม่ใช่นะ คุณกาจ คุณต้องเชื่อฉัน นะ ฉันรักคุณ ฉันจะไปมีอะไรกับคนอื่นได้ไง….”

“เก็บความรักที่น่าตลกของเธอเอาไว้ซะ”

กาจพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย จากนั้นก็ดึงแขน วุฒิไว้ แล้วรากวุฒิลงจากเตียง

วุฒิล้มลงกับพื้น หัวไปชนกับมุมโต๊ะพอดี เดิมทีก็ ไม่ได้สติอยู่แล้ว ก็เลยเป็นลมไป

กาจมองด้วยสายตาเย็นชา หันหัว จ้องไปทางอร ถามขึ้น “เพราะว่าฉันเย็นชากับเธอใช่ไหม เธอถึง อุมา ทนความเหงาไม่ได้ เลยมาหาวุฒิ แล้วทำไมตอนที่วุฒิ จีบเธอ ทำไมไม่ตอบตกลงกับเขาซะ หรือว่าเธอทำไป เพราะเงิน เลยไม่ยอมปล่อยตำแหน่งเมียของฉันสักที”

“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่…” อรอุมารีบคว้าแขนของกาจ ไว้ อยากอธิบาย แต่กลับถูกกาจดันตัวออก “อย่าใช้มือ ที่สกปรกของเธอ มาแตะต้องตัวฉัน”

สายตาที่มองอรอุมา เหมือนกำลังมองดูผู้หญิงที่ นอกใจสามีไม่มีข้อดียังไงยังงั้น

อรอุมาเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน แต่เวลานี้ เสียงเด็ก น้อยที่นอนอยู่ก็ดังขึ้นอีกที “อุแว๊ะ อุแว๊ะ…..
เสียงร้อง ทำให้อรอุมาบีบรัดที่หัวใจ เธอกัดฟันทน

ใส่กระดูมเสื้อ อยากไปอุ้มดูลูก กาจกลับอุ้มลูกขึ้นจาก เตียงนอนเด็ก

อรอุมาคิดว่า นี่เป็นสัญชาตญาณของความเป็นพ่อ ไม่อยากให้ลูกร้องไห้

แต่คิดไม่ถึง ว่ากาจไม่เพียงไม่กล่อมลูก กลับก้ม ตัวลงดึงเส้นผมที่นอนอยู่บนพื้นของวุฒิมาเส้นหนึ่ง แล้ว เดินไปทางประตู ส่งเด็กให้หัวหน้าพยาบาลคนหนึ่ง แล้ว พูดขึ้นว่า “อุ้มไปเจาะเลือด ตรวจดีเอ็นเอ ดูว่าเด็กคน นี้เป็นลูกของฉันรึเปล่า

หัวหน้าพยาบาลมึนงง “ท่าน ท่านกาจ”

“ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ” น้ำเสียงกาจน่ากลัวมาก “มัว ยืนงงอยู่ทำไม รีบพาไปตรวจดีเอ็นเอ”

“ค่ะค่ะ….” หัวหน้าพยาบาลทำตาโตตกใจ แต่ก็ ไม่กล้าขัดคำสั่งของกาจ มือหนึ่งอุ้มลูกไว้ มือหนึ่งกำ เส้นผมเส้นหนึ่งไว้ ฝีเท้าที่ก้าวออกวิ่งไปอย่างไม่เป็น ระเบียบ

คนที่มุงอยู่หน้าประตู ก็ถูกกาจไล่ไปหมด เสียง ประตูปิดดังโคลม! ในห้องที่เงียบสะงัดเปรียบเหมือน ขาดอากาศหายใจ ทำไมถึงได้เย็นยะเยือกเช่นนี้อากาศแผ่วบางเหลือเกิน

สายตาที่ไร้ความหวังของอรอุมา หายใจแรงๆ หลายครั้ง ยังไม่ช่วยให้เสียงเต้นแรงของหัวใจสงบลง มาบ้างเลย

กาจไม่เชื่อเธอ เขาสงสัยในตัวเธอ เขาสงสัยว่าลูก

ไม่ใช่ของเขา

ความไว้ใจที่กาจมีให้อรอุมา ดั่งเส้นด้ายที่เปราะ บาง แค่ดึงก็ขาด

อรอุมากำผ้าปูเตียงไว้แน่น เธอกัดริมฝีปากจนมี เลือดออก กลิ่นคาวของเลือดเต็มไปในปากของเธอ เธอ พยายามที่จะกล่อมตัวเอง ไม่ต้องกลัว พอผลตรวจออก มา กาจก็จะเชื่อเธอเอง เพราะยังไงลูกก็เป็นของกาจอยู่ แล้ว ความเข้าใจผิด ก็จะหมดหายไป

แต่ว่า ผลตรวจดีเอ็นเอ ออกมา ตบหน้าเธออย่าง แรง อรอุมามึนงงไปหมดแล้ว

เธอจับผลตรวจขึ้นมาด้วยมือที่สั่นไม่หยุด เสียง ไม่เป็นเสียงพูดขึ้นว่า “ไม่นะ คุณกาจ ต้องมีอะไรผิด พลาดแน่นอน ผลตรวจฉบับนี้ ลงชื่อผิดพลาดแน่นอน คุณจะไม่ใช่พ่อของเด็กได้ยังไง เด็กคนนี้เป็นลูกของ คุณแน่นอน”
“พอแล้ว ฉันไม่อยากได้ยินคำแก้ตัวของเธอใดๆ อรอุมา เราหย่ากันเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ ได้สิ้น อีกแม้วินาทีเดียว”

กาจนำเอกสารการหย่าวางไว้ที่เข่าของอรอุมา พร้อมเอาปากกาออกมา ยัดใส่มือเธอ พูดขึ้นว่า “เซ็น