บทที่ 6 อรอุมา เราหย่ากันเถอะ

อรอุมาทําตาโต “อะไรนะ คุ้มค่าเหรอ

“ฮ่าๆๆ เธอยังคิดไม่ออกอีกเหรอ ที่ฉันโดนแทง เพราะฉันจ้างคนร้ายมาตั้งใจให้เขาแทงฉันเอง”

อุราพูดออกมาอย่างไม่แค ซ้ำยังหัวเราะออกมา เสียงดังชอบใจ”ใจจริงฉันอยากให้เธอตายในห้อง ผ่าตัดเลย แต่ไม่คิดว่าเธอจะดวงแข็งขนาดนี้ ยังมีวุฒิ ที่ช่วยเธอหาเลือดอีก แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น กาจก็เข้าใจ ว่าเธอเป็นคนว่าจ้างให้คนมาแทงฉันอยู่ดี ตอนนี้กาจ เกลียดเธอมาก ไม่แน่นะ อีกวันสองวัน อาจมาขอหย่า กับเธอก็ได้ ฮ่าๆๆ””

อรอุมาตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน และมองอุราด้วยความ คาดไม่ถึง “เธอ ทำแบบนี้ได้ไง แท้จริงแล้วคนร้ายพวก นั้นเป็นคนที่เธอว่าจ้างมาเอง เธอยังมาโยนความผิดให้ ฉันอีก แต่เธอกลับมองเห็นแต่ผลประโยชน์ตัวเอง ถึง ขั้นจะเอาชีวิตฉันด้วย เธอยังมีความเป็นคนอยู่ไหม

“ฮ่าๆ เธอไม่เคยได้ยินเหรอถ้าคนเราไม่เห็นแก่ ตัวแล้วโลกนี้คงแตกสลายไปแล้ว ” อุราพึมพำด้วยน้ำ เสียงเย็นชา แล้วพูดขึ้นว่า “ตำแหน่งภรรยาของกาจ เดิมมันควรที่จะเป็นของฉันอยู่แล้ว ใครให้เธอไม่ยอม ปล่อยกาจเสียที หากเธอรู้ตัวเร็วกว่านี้สักหน่อย ยอม เอ่ยปากขอหย่ากับกาจเอง ฉันคงไม่ต้องลงมือเองเพื่อ ทำกำจัดเธอ อีกอย่างชีวิตเธอมันไม่มีค่าอยู่แล้ว ตาย ไปก็ไม่เสียดาย อย่างมากถ้าเธอตายไปฉันจะไปเผากระดาษเงินให้เธอที่หลุมศพทุกวันแล้วกัน”

“เธอ ” อรอุมาโกรธแค้นถึงสุดขั้วหัวใจ ความ โกรธแค้นที่ไม่เคยมีมาก่อนกำลังก่อตัวที่เบื้องลึกของ หัวใจเธอ เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ใช้แรงที่มีอยู่ตบ ลงไปที่ใบหน้าอุรา

ใบหน้าของอุราแดงก่ำด้วยลายนิ้วมือของอรอุมา เธอกลับไม่โกรธ แต่กลับจับแก้มตัวเองไว้ แล้วหัวเราะ ออกมาแบบสะใจ แล้วพูดขึ้นว่า “พี่อรอุมา พี่รู้ใช่ไหมว่า จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พี่ตบฉันแล้ว”

อุราเดินออกไป เหลือแต่เพียงคำพูดที่ทำให้ต้อง

คิด

แต่อรอุมาก็คิดได้ในเร็วควัน กับความหมายที่อุรา ต้องการสื่อออกมา

ไม่ถึงสิบนาที กาจกอดอุราที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น เข้ามาในห้อง “อรอุมา เธอกล้าตบอุราได้ยังไง ใครให้ สิทธิ์เธอตบอุรา”

อรอุมามองไปทางอุราที่ซบอยู่ในอกของกาจ มุม ปากที่เผยขึ้น เต็มไปด้วยความได้ใจและเย้อหยัน

แท้จริงแล้วนี่ก็คือแผนของอุราอีกแล้วนั่นเอง
อรอุมาเผยหน้าขึ้นพูด”กาจ เธออย่าโดนอุรา หลอกนะ เธอตั้งใจให้ฉันตบเธอ ยังมีอีก คนร้ายที่แทง เธอนั้น เป็นคนที่เธอว่าจ้างเอง ทั้งหมดเป็นแผนของอุรา ทั้งนั้น”

“พอแล้ว จ้างคนร้ายมาฆ่าคนยังไม่พออีกเหรอ ตอนนี้ยังโยนความผิดให้คนอื่นอีก” กาจบีบคางของอร อุมาด้วยความแค้น พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาขึ้นว่า “อร อุมา ฉันทนเธอพอแล้ว ฉันจะหย่ากับเธอ”

อะไรนะ

อรอุมาเหมือนวิญญาณออกจากร่างกาย ไม่อยาก เชื่อคำพูดที่ได้ยิน แม้แต่หายใจ เธอยังลืม

“ไม่ต้องตกใจ เธอฟังไม่ผิด ฉันต้องการหย่ากับ เธอ” กาจพูดซ้ำขึ้นอีกรอบ แล้วพูดต่อว่า “ครั้งนี้ แม้แต่ คุณตาก็บังคับฉันไม่ได้”

ตั้งนาน กว่าอรอุมาจะตั้งสติได้ รีบไปคว้ามือขอ งกาจไว้แล้วพูดขึ้นอย่างหวาดกลัวว่า “กาจ ไม่นะ อย่า หย่ากับฉันเลยนะ ลูกของเราเพิ่งจะลืมตาดูโลก เธอ ต้องการความรักที่สมบูรณ์จากพ่อและแม่นะ”

“ฮึ อรอุมา เธอคิดว่า ฉันจะให้ผู้หญิงที่โหดร้าย อย่างเธอมาเลี้ยงดูลูกฉันเหรอ”
กาจพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา สะบัดมืออรอุมาอย่าง สุดแรง จับแน่น ราวกับจะทำให้กระดูกของเธอแตกหัก “เดิมที ฉันไม่ต้องการเด็กคนนี้ แต่ตอนนี้ อุราเสียมดลูก ไปไม่สามารถมีลูกได้อีก ดังนั้น เด็กคนนี้ จะกลายเป็น ลูกของฉันกับอุรา ฉันจะไม่มีวันให้เธอเข้าใกล้ลูกของ ฉันอีกแม้แต่ก้าวเดียว’ ”

ร่างกายของอุราสั่นอย่างแรง น้ำตาไหลออกมา แบบไม่ทันตั้งตัว “กาจ ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้ นั่นเป็นลูกของฉันนะ ฉันอุ้มท้องมาสิบเดือน เธอเอาลูก ไปให้อุราเลี้ยงได้ยังไง ไม่ ฉันจะไม่หย่า ถึงตายฉันก็ไม่ ยอมหย่า “