บทที่ 3 ท้ายที่สุดแล้วเธอก็หักหลังเขา

แอมแปร์พยายามตั้งสติ กลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหล ออกจากนัยน์ตาของเธอ แล้วสูดหายใจลึก ๆ และใน ที่สุดเธอก็ถามคำถามที่เธอคิดว่ามันน่าจะเป็นประโยคที่ โง่ที่สุดในประวัติศาสตร์เลยก็ว่าได้

“พวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่เนี่ย? !”

สิ้นสุดคำถาม เขาหัวเราะ และพูดว่า ผู้ชายและ ผู้หญิงอยู่ด้วยกันบนห้องนอนสองต่อสอง ในสภาพที่ เสื้อผ้ายับยู่ยี่แบบนี้ เธอคิดว่าเค่ทำอะไรได้อีกละ!

แอมแปร์ คุณนี่มันช่างโง่ โง่เกินเยียวยาจริงๆนะ!

มาร์คเอาเสื้อสูตรของเขาห่าร่มร่างโป๊ะของหยาด ฟ้า แล้วเงยหน้าขึ้นมองแอมแปร์ด้วยสีหน้าที่ดูถูก เหยียดหยาม เยาะเย้ย พร้อมพูดขึ้นมาว่า.. “ทำไม คุณขาดเงินอีกแล้วหรือ ” ?

แอมแปร์กัดริมฝีปากของเธอแน่น สิ้นหวัง ละอาย และมองดูหยาดฟ้าที่คลอเคลียอยู่กับสามีของเธออย่าง ไม่ละอาย แอมแปร์ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากพูดออกไปได้ เลยว่า เธอจะมาขอเงินจากมาร์ค

หลังจากรอให้แอมแปร์เอยปากพูดออกมานานเกิน ไป มาร์คเลยออกคำสั่งอย่างเย็นชากับเธอว่า “ถอด ออกถ้าคุณต้องการเงิน!”
แอมแปร์เบิกตากว้าง ตกใจกับคําพูดของเขา เธอ แทบไม่อยากเชื่อว่าเขาจะให้เธอถอดเสื้อผ้าต่อหน้า หยาดฟ้า!

ทำไมชายผู้เคยรักเธอสุดหัวใจ เขาถึงกล้าดูถูก เธอได้ถึงเพียงนี้!

“มาร์คค้า คุณนี่แย่จริงๆเลยค่ะ คุณเคยบอกว่าจะ ดีกับหยาดแค่คนเดียวนี่คะ หยาดไม่ยอมให้คุณไปถูก เนื้อต้องตัวหญิงอื่นอ่ะ หยาดไม่ยอมจริงๆด้วยนะคะ!”

หยาดฟ้าค่อยๆไล่ริมฝีปากอันบอบบางของเธอบน ใบหน้าของมาร์คจนไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปากของเขา

เมื่อเห็นฉากที่น่าขยะแขยงที่หยาดฟ้า ทำต่อหน้า เธอ แอมแปร์ทนไม่ไหวอีกแล้ว เธอพุ่งเข้าไปกระชาก หยาดฟ้าสุดแรง จนเธอกระเด็นออกจากอ้อมกอดมาร์ค อย่างเร็ว

” ไสหัวออกไปจากห้องนี้ซะ! เธอบังอาจมากนะ ที่มายั่วสามีของฉันถึงห้องนอน!”

เมื่อแอมแปร์คิดถึงความตายที่น่าสลดใจของพ่อ เธอ ความเกลียดชังก็เพิ่มขึ้น ณ เวลานั้น แอมแปร์อยาก จะเข้าไปฆ่าผู้หญิงที่ไม่มียางอายคนนั้นให้รู้แล้วรู้รอด ไปเลย “นางหยาดฟ้า แกฆ่าพ่อชั้น ชั้นจะฆ่าแกและแก้ แค้นให้พ่อชั้น!”
“เจี๊ยะ”

มาร์คตบหน้าแอมแปร์สุดแรง แรงตบนั้นทำให้ แอมแปร์ล้มกองกับพื้นทันที

มาร์คค่อยๆพยุงหยาดฟ้าขึ้นมาไว้บนอ้อมกอดของ “ หยาดฟ้า คุณเป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บที่ไหน เขา

สายตาของเขาที่มองไปที่หยาดฟ้านั้นเต็มไปด้วย ความอ่อนโยน แต่สายตาที่มองแอมแปร์ มีเพียงความ เย็นชา ว่างเปล่าอยู่เท่านั้น “แอมแปร์ คุณกล้าทำร้าย หยาดฟ้าอีกแม้แต่นิดเดียว ชั้นจะให้เธอทรมานยิ่งกว่า ตายเสียอีก!” ”

แอมแปร์กัดฟันแน่น ใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกน ออกมา เสียงที่ออกมานั้นทั้งแหบทั้งแห้ง“ หยาดฟ้า โกหกคุณ! ที่ฉันต้องเลิกกับคุณเมื่อห้าปีก่อนก็เพราะ เธอ เธอขู่บังคับฉัน! เธอใช้ชีวิตของพ่อฉันมาขู่ฉัน แล้ว เธอยังฆ่าพ่อของฉันด้วย! มาร์ค … ”

“แอมแปร์ ทุกคำที่คุณพูดออกมา ไม่มีสักคำเลย ที่ผมจะเชื่อได้เลย!!

ก่อนที่แอมแปร์จะพูดจบ มาร์คก็ได้พูดขัดจังหวะ เธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันรู้แค่ว่าหยาดฟ้าแต่งงานกับ พ่อเธอเพราะพ่อเธอบังคับเค้า และก็เป็นเธอที่อยู่กับฉันตลอดระยะเวลาห้าปีนี้แล้วคุณล่ะ แอมแปร์ คุณไปอยู่ ที่ไหนมาในช่วงห้าปีนี้ ”

“อ้อ!” มาร์คตะโกนด้วยเสียงอันดุดันสุดขีด “คุณ คงไปหมกตัวอยู่กับผู้ชายป่าเถื่อนคนนั้นสินะ?!”

“ฉันไม่ได้!” แอมแปร์อยากจะบอกเขาเหลือเกิน ว่าเธอติดคุกตลอดห้าปี แต่มาร์คคงไม่เชื่อเธอเหมือน เคย

อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาเต็มใจที่จะตรวจสอบสักนิด เขาสามารถค้นพบว่าเธอได้รับความอยุติธรรมมาก ขนาดไหนในห้าปีที่ผ่านมา แต่เขาคงไม่ทำแบบนี้ เพราะ เขาไม่เชื่อความจริงอะไรจากเธออีกแล้ว เขาเชื่อแค่ หยาดฟ้าคนดีของเขา

“มาร์ค ฉันต้องการ … ”

หยาดฟ้ารีบโผ่เข้าหามาร์ค และยั่วยวน นัวเนียเขา ด้วยท่าทางออดอ้อนต่างๆนาๆ

แอมแปร์ทนดูภาพบาดหูบาดตา สิ่งที่น่าขยะแขยง ที่เกิดขึ้นทตรงหน้าเธอไม่ไหว เธอรีบหันหน้าหนี และ เดินออกจากห้องนั้นทันที

ครั้งหนึ่งเขาพูดว่า แอมแปร์ ตลอดชีวิตของผม ผม ต้องการคุณเพียงคนเดียวและเราจะคู่กันแบบนี้ตลอดไป ไม่ต้องการใครอีก

แต่ตอนนี้เขากลับโอบกอดหยาดฟ้าไว้ในอ้อมแขน ของเขา ปกป้องเธอจากสิ่งอันตรายต่างๆ

มาร์ค ท้ายที่สุดแล้ว คุณก็ทรยศต่อคำปฏิญาณ

ของคุณเองและยังหักหลังชั้น “