บทที่ 6 ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
ที่ห้องผ่าตัดของโรงพยาบาล
ฐิสานอนบนเตียงคนไข้ หน้าซีดเหมือนกับกระดาษ หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ ความเจ็บปวดกระจายไปทั่ว ตามร่างกายหล่อน แล้วก็ค่อยเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึก
สองตาหล่อนมองฝ้าเพดานอย่างล่องลอย เหมือน ถูกคนมาเอาวิญญาณไป
ลูกของหล่อนไม่มีแล้ว
พระเจ้าทำไมยังคงแกล้งหล่อนอยู่อีกล่ะ
เช้าวันนี้ได้รู้ว่าเด็กคนนี้ยังอยู่ แต่เวลาที่หล่อน อยากจะสู้เพื่อเด็กคนนี้ เด็กคนนี้กลับไม่อยู่แล้ว
หล่อนหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด น้ำตาคลออยู่ รอบหางตาและรินไหลออกมา
ฟ้าช่วยเช็ดน้ำตาให้
“อย่าร้องไห้เลย นี่แท้งลูกก็ยังต้องอยู่ไฟนะ เธอ เป็นอย่างนี้จะเป็นโรคเรื้อรังเอาได้ง่ายๆนะ”
“ฟ้า ฉันทำบาปทำกรรมอะไรไว้ พระเจ้าถึง ลงโทษฉันอย่างนี้ ”
เสียงของฐิสานั้นแผ่วเบาเหมือนลมมาก็ปลิวไป ฟ้าถอนหายใจ
“อย่าเสียใจไปเลยเด็กหลุดไปแล้วนั่นแหละเรื่องดี ไอ้เคนเฮงซวยคนนั้นไม่คู่ควรให้เธอมามีลูกให้เขา”
ริมฝีปากของฐิสามีรอยยิ้มที่ขื่นขม
“ฐิสา ยังไงเด็กก็ไม่มีแล้วเธอไม่ต้องคิดอะไรเยอะ พอดีกับแม่สามีเธอยังไม่รู้ก็ถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วน เคน ฐิสาเธอหย่ากับเขาดีไหม อย่าทรมานตัวเองแบบนี้ อีกเลย”
ฐิสายังคงร้องไห้โดยไม่ส่งเสียง
“ฟ้า ฉันไม่มีแม่แล้ว ไม่มีคนเลี้ยงดูแล้ว ไม่มีน้อง สาวฝาแฝด เด็กคนนี้ก็หลุดไปอีก ฉันไม่เหลืออะไรอีก แล้ว”
น้ำตาของฐิสาเหมือนไข่มุกที่ขาดเป็นสายไหลไม่
ฟ้ากลั้นน้ำตาตัวเองไว้
“แต่เธอยังมีชีวิตอยู่นะ ถ้าเธอตายลง คนที่ วางแผนการก็ยิ่งดีใจน่ะสิ ฐิสาเราไม่ต้องไปแย่งไปชิงแต่เราต้องใช้ชีวิตต่อไป โอเคไหม”
“ฉันอยู่ต่อไปมันจะมีความหมายอะไร
ฐิสาหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด
“เธออย่าพูดอย่างนั้นสิ ฐิสาฟังฉันนะ กลับไปคุย กับเคนพูดกับเขาดีๆและถ้าเขายังจะเป็นคนดีแบบนี้อยู่ อีกงั้นก็เลิกกับเขาเถอะ โอเคไหม ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็น ด้วย ฉันจะช่วยเธอนำเรื่องขึ้นศาลเอง ถ้าไม่ไหวจริงๆ เธอก็เดินออกมา ออกจากสถานที่ที่ทำให้เธอเสียใจ”
“ฉันเหนื่อยแล้ว อยากนอนพัก
ฟ้ารู้ว่าฐิสาไม่อยากฟังคำพวกนี้
“งั้นเธอนอนเถอะ พักผ่อนเยอะๆ”
ฟ้ากังวลว่าฐิสาจะคิดสั้น เลยไม่ยอมละไปไกล แม้แต่ก้าวเดียว
สามวันต่อมา
ฟ้าก็มาส่งฐิสาที่บ้านด้วยตนเอง
“ฐิสา สองสามวันนี้ฉันจะไม่ไปไหน จะอยู่เป็น เพื่อนเธอ เธออยากกินอะไร”
ใบหน้าของ สายังคงซีดอยู่เหมือนเดิม ริมฝีปากก็ ไม่มีเลือดขึ้น
“ฟ้า ฉันทำให้เธอเสียเวลามาหลายวันแล้วไหนจะ ยังค่านอนโรงพยาบาล ค่ายา รวมไปถึงค่าผ่าตัดอีก ฉัน จะหาทางคืนเธอนะ”
“พูดอะไรโง่ๆล่ะ กับฉันเธอจะเกรงใจอะไรกัน”
ฟ้าเตรียมจะพูด แต่แล้วก็ได้รับโทรศัพท์ที่โทรมา จากโรงพยาบาล
“ผอ.ค่ะ ตอนนี้หนูไปไม่ได้จริงๆค่ะ อีกอย่างหนูก็ ……งั้นก็ได้ค่ะ” ลาหยุดแล้ว รบกวนท่านผอ……
วางสายลง ฟ้าสีหน้าไม่สู้ดี
“ฟ้า เธอไปทำงานเถอะ ฉันไม่เป็นไร
“โรงพยาบาลตอนนี้ผู้ช่วยไม่พอ ไม่อนุญาตให้ลา พัก สองสามวันนี้รอให้ฉันทำงานเสร็จจะรีบมาอยู่เป็น เพื่อนเธอนะ เธออย่าคิดสั้นเด็ดขาด”
สาฝืนยิ้ม
“วางใจเถอะ”
ฟ้าจะวางใจลงได้อย่างไร หลายวันที่ผ่านมานี้ สา แทบจะไม่พูดอะไรเลย สองตาไม่มีเรี่ยวแรง เหมือนจะ พูดแค่ว่าฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว และไหนจะคำพูดที่ว่า ฉันอยู่ต่อไปจะมีความหมายอะไรอีกล่ะ
เพราะว่าโรงพยาบาลมีคำสั่ง ฟ้าต้องไป ก่อนจะ ออกไปก็กำชับพี่แก้วกับมะปรางว่าพวกหล่อนต้องดูแล ฐิสาให้ดีๆ
มะปรางต้มซุปอยู่ในครัว ถอนหายใจอย่างไม่หยุด
“คุณหนูน่าสงสารจริงๆ
พี่แก้วล้างจานอยู่อีกฝั่งหนึ่ง สีหน้านั้นมีความผิด
ปรกติ
“พี่แก้ว พี่ว่าคุณหนูอายุก็ยังน้อย ทำไมถึงแท้ง กระทันหันล่ะ”
พี่แก้วมือสั่น จานหล่นใส่อ่าง น้ำกระเด็นขึ้นมา เยอะมากจนทำคนสองคนนั้นเปียกไปทั่วตัว
“อุ้ย ขอโทษๆ”
“พี่ ระวังหน่อยสิ”
“โอเคๆ” พี่แก้วเก็บจานขึ้นมา ในสายตานั้นลุกลี้ลุกลนจนไม่สามารถปกปิดได้
มะปรางถอนหายใจอีก
“พี่ นี่จะว่าไปก็แปลกอีก คุณเคนก็ขยันนะ แม้ว่า บางครั้งครึ่งเดือนไม่มาเลย แต่บางทีถ้าจะมาก็มาติดๆ กันหลายวัน สองปีมานี้คุณหนูไม่ท้องเลย นี่ก็ไม่ง่ายที่ จะท้อง พอรู้อีกทีแท้งเสียแล้ว คุณหนูดูเหมือนร่างกาย แข็งแรงมากนะ อายุก็ยังน้อย”
“ทะ ท้อง จะแน่ใจได้อย่างไง คุณหนูอาจจะไม่ สบายก็ได้”
“ฉันถามคุณหนูแล้ว เธอตรวจร่างกายหลายรอบ มากบอกว่าไม่มีปัญหาอะไร จะมีก็แต่แค่ประจำเดือนมา ไม่ปกติ แต่ว่าประจำเดือนมาไม่ปกติก็ไม่ใช่ว่าจะเป็น หมัน บนโลกนี้มีสักกี่คนที่ประจำเดือนจะมาปกติขนาด นั้น”
พี่แก้วเก็บชามกับตะเกียบเข้าที่เรียบร้อย
“เธอรีบไปต้มซุปสิ ฉันจะไปดูคุณหนู”
“โอเค” มะปรางตอบรับและไม่ได้สังเกตพี่แก้ว
พูดเสร็จ พี่แก้วเดินออกไปจากห้องครัวอย่างรีบร้อน
ฐิสาทำไมไม่สามารถท้องได้ ฐิสาทำไมถึงแท้ง
คงไม่มีใครรู้ดีไปกว่าพี่แก้ว
กรุ๊ปบริษัทไมด้า
ห้องทํางานประธาน
เคนจับที่ระหว่างคิ้วของตัวเองอย่างเบาๆและใต้ตา ของเขานั้นเป็นสีดำคล้ำ
คืนนั้น ตอนแรกเขาคิดจะไปหาฐิสาเพื่อพูดคุย แต่ ได้รับสายด่วนของทางบริษัทว่าถูกแฮกเกอร์โจมตี หุ้น ผันผวน กรุ๊ปบริษัทครอบครัวเคนได้รับผลกระทบ ยังดี ที่เขากู้สถานการณ์คืนมาได้ ใช้เวลาราวสามวันราคา หุ้นก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์คงที่
เลขามาเคาะห้องแล้วเดินเข้าไป
“ท่านประธานค่ะ ปัญหาทุกอย่างแก้ไขเรียบร้อย แล้ว ท่านเหนื่อยมาหลายวัน ต้องการหยุดพักผ่อนไหม ค่ะ”
เคนเงยหัวขึ้น
เขายังต้องกลับไปหาสา
“ตั้งแต่พรุ่งนี้เอาแพลนการเดินทางของวันจันทร์ เลื่อนออกไปให้หมด”
เลขาชะงัก
“ท่านประธานมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำหรอค่ะ”
“ใช่”
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเรื่องของเขาและฐิสาอีก
แล้ว
สามวันนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะยุ่งกับงาน แต่ตอนที่ยุ่งๆ นั้นก็ทำให้สมองเขาตื่นตัวมากยิ่งขึ้น
เขายังคงรักหล่อนเหมือนเมื่อก่อนไม่เคยเปลี่ยน
ดังนั้น เขาตัดสินใจจะเปิดใจคุยกับฐิสา ถึงแม้ว่า หล่อนจะวางยาเขาจริงๆแล้วมันจะเป็นไง เพียงแค่วันนี้ หล่อนทุ่มหัวใจให้เขา เขาก็ไม่ถือสาเรื่องที่ผ่านมา
“ได้ค่ะ ท่านประธาน เดี๋ยวฉันจะไปจัดการให้เดี่ยว
“ผมจะกลับบ้านพักผ่อน ถ้ามีธุระด่วนก็โทรหาผม ถ้าไม่รีบร้อนอะไรก็รอผมเข้าบริษัทแล้วค่อยว่ากัน
พูดจบเคนก็ลุกขึ้น
“ได้ค่ะ”
เคนปิดคอม เอาเสื้อคุมที่ปากประตูกำลังเตรียมตัว จะออกไป ทันใดนั้นเองปากประตูก็ปรากฎคนคนหนึ่ง
“เคน” ทอรุ้งตะโกนอย่างประหม่า
“ทอรุ้ง”
เคนขมวดคิ้ว “เธอมาที่นี่ได้ไง”
ตอนแรก เขาแกล้งอยู่กับทอรุ้งเพื่อจะได้แต่งงา นกับฐิสา เขาเองก็ยังละอายใจต่อทอรุ้งอยู่บ้าง
ดังนั้น เมื่อได้แต่งกับฐิสา เขาก็เอาเงินส่วนตัวให้ กับทอรุ้งสิบล้านบาทเป็นการชดเชย
หลังจากแต่งงาน พวกเขาก็ไปมาหาสู่กันน้อยลง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ