บทที่ 3 รู้ความจริง

สองแม่ลูกกำลังพูดคุยอยู่ในห้องอย่างมีความสุข ได้ยินเสียง ตุ้บ! ประตูก็ถูกเปิดออก

ทั้งสองคนตกใจ หันมามองก็เห็นฐิสาในใบหน้าที่ โกรธยืนอยู่ตรงประตู “ทำไมเธอต้องทำกับฉันแบบนี้ ทำไมต้องทำร้าย

ฉัน”

ฐิสาพูดเสียงดังก้อง

ทอรุ้งกลับไม่มีความหวาดกลัวสักนิด ค่อยๆยิ้ม พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้

“พี่ ฉันทำร้ายพี่อย่างไร นี่ฉันกำลังช่วยพี่นะ ไม่งั้น พี่จะเป็นลูกสะใภ้ของครอบครัวเคนได้อย่างไร อยู่กับ ครอบครัวเคนคนที่เสพสมเงินทองลาภยศเงินทองก็คือ พี่ คู่รักที่เล่นมาแต่วัยเยาว์ได้ถูกฉกไป คนที่ตกอับเป็น ฉันนี่ ฉันต่างหากเป็นผู้เคราะห์ร้าย

ฐิสาโกรธจนตัวสั่น

“ทอรุ้ง เธอรักเคนไม่ใช่หรอ เธออยู่ด้วยกันกับเขา มาแปดปี รู้จักกันมาแปดปี ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ล่ะ”

ฐิสาคิดไม่ออก คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก
ทอรุ้งกลับไม่แสดงอาการอะไรออกมาเช่นเดิม

“พี่นี่โง่จังเลย ครอบครัวเราล้มละลายแล้ว ถ้าฉัน แต่งงานออกไปมันจะมีข้อดีอะไรสำหรับฉันล่ะ ถ้าฉันจะ เป็นลูกสะใภ้ก็จะไม่เป็นลูกสะใภ้ที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้”

ในสายตาของทอรุ้งบ่งบอกถึงแววตาที่โกรธ

“นี่เธอ”

ฐิสาชี้หน้าทอรุ้ง หล่อนคิดว่าน้องสาวของตัวเอง นั้นเป็นสาวที่สวยฉลาด กลับคิดไม่ถึงว่าน้องสาวของตัว เองจะเป็นแบบนี้

“ดังนั้น เธอเลยขายพี่สาวแท้ๆของเธอกิน ใช้ ความรักของตัวเองให้เป็นประโยชน์อย่างนั้นหรอ”

ทอรุ้งยิ้มอย่างเย็นชา

“ถ้าใช่แล้วจะทำไมละ ครอบครัวเราก็กลับมา ตั้งตัวได้อีกครั้ง ในที่นี้พี่เองก็มีส่วนช่วยด้วย ตอนแรก ครอบครัวเคนให้ค่าสินสอดแปดล้านแปดแสนแปดหมื่น เคนรู้สึกขอโทษฉันลับหลังเลยให้ครอบครัวเราอีกสิบ ล้านและยังให้ฉันอีกสามหมื่นหยวน บ้านพวกเราพึงพา สิ่งนี้ล่ะที่กลับมาฟื้นตัวอีกครั้ง”
“แต่ว่าไม่มีใครขอบคุณพี่หรอก ทุกคนพูดว่าพี่น่ะ เป็นหญิงโสเภณีแผนสูง พี่ถือเพรชถือพลอยพวกนั้นมา มันก็เป็นได้แค่สิ่งที่น่าละอายใจก็เท่านั้นเอง ทุกคนรู้สึก แค่ว่าพี่เป็นสะใภ้ครอบครัวเคน ถึงสามารถเอาเพชร พลอยออกมาได้นิดๆหน่อยๆก็แค่นั้น แต่คุณงามความดี ทั้งหมดอยู่ที่ฉัน ฮาๆๆๆ

เสียงหัวเราะของทอรุ้งช่างแสบแก้วหูนัก แล้วเสียง นั้นก็ค่อยๆทิ่มแทงใจของฐิสาอย่างลึกๆ

แต่ไหนแต่ไรมาหล่อนไม่เคยคิดว่าน้องสาวตัวเอง จะเป็นอย่างนี้

ฐิสามองไปที่คุณทิพย์ทันที

“แม่ นี่แม่ไม่สนใจเลยหรอ ทอรุ้งทำแบบนี้แม่ไม่ สนใจเลยหรอ ”

สายตาของคุณทิพย์นั้นเต็มไปด้วยความดูถูก

“ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรที่ท่าไม่ถูก พอได้ยินคำนี้ ฐิสารู้สึกจุกอกมาก

นี่คือแม่แท้ๆของตัวเองเหรอ

พวกหล่อนสองคนเป็นฝาแฝดกัน เพราะว่าทอรุ้งตอนเด็กนั้นทั้งฉลาดและหน้าตาก็สละสลวยพูดจา ไพเราะพ่อและแม่ก็ชอบเป็นธรรมดา

พ่อแม่มีความลำเอียง แต่นั้นก็เป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่

ได้

“แม่ ตอนหนูเด็กแม่ลำเอียงก็ไม่เป็นไร แต่ว่าเรื่อง ที่ถูกผิดตรงหน้านี้ อย่างน้อยแม่ก็น่าจะรักษาความเป็น ธรรมนะ ทอรุ้งเธอทำร้ายหนู แม่จะนั่งมองโดยไม่สนใจ เลยหรอ

ฐิสากัดฟันกรอด เพ่งมองคุณทิพย์อย่างแน่วแน่

คุณทิพย์กลับยกชาที่อยู่บนโต๊ะขึ้นจิบอย่างเย็นใจ

“ฉันจะบอกให้นะฐิสา วันนี้ฉันจะบอกเธอให้ก็ได้ ว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของฉัน”

“ว่าไงนะ”

ฐิสาเบิ่งตา มองคุณทิพย์ด้วยสายตาที่ไม่อยาก

เชื่อ

“พ่อเธอคนนี้น่ะเป็นคนเจ้าชู้ ในบ้านมีภรรยาอยู่ แล้ว พอไปอยู่ข้างนอกก็ยังจะมีคนรักอีก ฉันกับแม่ เธอเกือบจะท้องพร้อมกัน แต่แม่ของเธอใจไม่สู้ ตอนที่ คลอดเธอออกมาก็ตาย ก็พอดีพ่อเธอเลยใช้โอกาสนี้มารับฉันให้ไปอยู่บ้านด้วยกัน ฉันเห็นเธอน่าสงสารเกิด มาแล้วแม่แท้ๆยังจะมาตาย ก็เลยเลี้ยงมาพร้อมๆกัน พ่อ เธอไม่อยากถูกคนครหา เลยบอกพวกเธอตรงๆว่าคือพี่ น้องฝาแฝดกัน

ฐิสาเหมือนถูกฟ้าผ่า

ตัวเองนั้นเรียกหญิงที่อยู่ตรงหน้าว่าแม่มา20กว่า ปี คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้จะเป็นแค่คนรักของ พ่อที่คบกันมาจากข้างนอกเป็นคนเลี้ยงดูหล่อนมา

มิหนำซ้ำไม่ใช่แม่ของตัวเอง

คุณทิพย์เพ่งมองฐิสาไปมาครั้งหนึ่ง

“จะว่าเธอโง่ เธอก็โง่ถึงจริงๆ ไม่ได้ดูสาระรูปตัว เองเลย เธอมีส่วนไหนดีกว่าทอรุ้งลูกสาวของฉัน”

ทอรุ้งยืนอยู่ข้างก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา

ฐิสาโกรธอย่างที่สุด เดินเข้าพรวดพราดเข้ามาจับ ปกคอเสื้อของคุณทิพย์

“ทำกับหนูอย่างนี้ได้อย่างไง ทำได้ยังไง”

ทอรุ้งเดินเข้ามาตรงหน้า ผลักฐิสาออก
ฐิสาไม่ได้กินข้าวเช้าเลยไม่มีแรง พอผลักเธอ เธอ ก็ล้มไปที่พื้น เธอคลำท้องของตัวเองอย่างรู้สึกตัว

“จะโทษก็โทษตัวเธอเองที่โง่ ยังจะมาโทษคนอื่น

อีก”

ฐิสาลุกขึ้นจากพื้นอย่างระมัดระวัง เพราะกังวลลูก ของตัวเองจะได้รับความกระทบกระเทือน หล่อนรู้ว่าตัว เองไม่สามารถยื้อต่อไปได้

“ได้ ฉันไปหาพ่อ ฉันจะบอกทุกอย่างกับพ่อ

“เธอไปหาก็ไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าพ่อเธอสนใจ เธอจริงๆ ตอนนั้นเขาคงไม่เอาฉันมาอยู่บ้านในขณะที่ แม่ของเธอเพิ่งตายหรอก ยิ่งกว่านั้นเรื่องทั้งหมดนี้พ่อ เธอก็รู้”

ฐิสากัดริมฝีปากตัวเอง เลือดสดๆนั้นไหลเข้าปาก หล่อนโดยๆไม่รู้ตัว

“พ่อฉันรู้มาตลอดเลยหรอ”

“แน่นอนล่ะ เขาถึงไม่สนใจไงว่าลูกสาวตัวเอง แต่งงานกับใคร สนใจแค่ว่าครอบครัวเราจะกลับมาตั้ง ตัวได้อีกครั้งหรือเปล่า พ่อเธอกำลังยุ่งเรื่องการเตรียม ตัวนำกิจการเข้าสู่ตลาด ถ้าเธออยากถูกด่าก็ไปสิ
ฐิสาจากไปด้วยความโศกเศร้า

ทอรุ้งกับคุณทิพย์มองฐิสาจากไปด้วยความเศร้า โศก กลับยิ่งดีใจมากขึ้นกว่าเดิม บนใบหน้าของสองแม่ ลูกเต็มไปด้วยความสุขใจ

แต่ไม่นาน รอยยิ้มของคุณทิพย์บนใบหน้าก็หาย

ไป

“ทอรุ้ง ถ้าลูกอยากแย่งเคนกลับมาก็รีบทำเวลา นะ ถ้าเกิดฐิสามันตั้งท้องขึ้นมาจะทำอย่างไร”

ทอรุ้งพอได้ยินคำนี้กลับยิ้ม

“แม่วางใจเถอะ มันท้องนั้นแหละถึงจะดี

“ว่าไงนะ จะบ้าหรือเปล่า ถ้ามันท้องเด็กในท้องก็ ต้องเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของครอบครัวเคน นั้นก็แปลว่า ไม่สามารถหย่ากันได้นะลูก ถ้าเกิดฐิสามันใจสู้คลอด ลูกออกมา นั่นยิ่งไม่ได้ใหญ่ แม้ว่าจะหย่ากัน แต่ถ้าลูก แต่งงานไปชีวิต…

ทอรุ้งมองแม่ตัวเองที่แสดงใบหน้ารีบร้อน ก็รีบพูด

ขัดขึ้นมา

“วางใจเถอะแม่ ฉันจัดการให้พี่แก้ววางยาในอา หารของฐิสาทุกครั้งที่เคนเข้าไป พี่แก้วก็จะให้มันดื่มซุปร้อน ซุปนั้นฉันหาคนมาจ่ายใบสั่งยาให้”

ทอรุ้งเข้าไปใกล้หูของแม่ “มันคือยาคุมกำเนิด”

คุณทิพย์ตกใจ

“ยาคุมกำเนิด”

“ใช่แล้ว ไม่งั้นสองปีมานี้มันคงตั้งครรภ์ไปนาน แล้วล่ะ ที่ผ่านมาดื่มซุปคุมกำเนิดมาสองปี ร่างกายดื่ม จนเสีย แม้ว่าจะตั้งครรภ์ก็ต้องแท้ง และถึงแม้ว่ามันจะ คลอดออกมาได้ เด็กก็ต้องออกมาพิการ พอถึงเวลานั้น ได้แค่ทำให้ครอบครัวเคนก็จะเกลียดมัน

ทอรุ้งแสดงสีหน้าโหดเหี้ยม

คุณทิพย์ก็ค่อยๆวางใจ

“อย่างนี้ก็ดีน่ะสิ แต่ว่าทอรุ้งแม่ยังมีเรื่องที่เข้าใจ อยู่เรื่องหนึ่ง ตอนแรกทำไมถึงเอาฐิสาไปนอนกับเคนล่ะ ทำไมจะต้องทำถึงขนาดนั้น”