บทที่ 1 หย่ากันเถอะ

อุณหภูมิค่อยๆลดลงไป

ในห้องนั้นรกรุงรังไปหมด ถุงเท้า กางเกง เสื้อเชิ้ต กระจัดกระจายไปตามพื้น ในส่วนนั้นรวมไปถึงเสื้อในที่ ถูกฉีกออกเป็นสองส่วน

ฐิสานอนเปลือยเปล่าอยู่ หล่อนใช้ผ้าห่มพันตัวเอง อย่างแน่น บนผิวนั้นยังปราฎรอยที่ถูกจับ

เสียงดัง “ตุ้บ” ธนบัตรร้อยหยวนที่รวมกันเป็น ฟ้อนๆได้ถูกเขวี้ยงเข้าใส่หน้าหล่อนหลังจากนั้นก็ กระจัดกระจายไปหล่นอยู่บนเตียง

“นี่รางวัลเธอ”

เสียงของเคนพูดอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า เสียงที่ พูดนี้เต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม

สองปีนี้ ทุกครั้งที่เขานอนกับฐิสาเสร็จก็จะมีการ ตบรางวัลให้อย่างงามและรางวัลนี้ก็คือรายรับเพียงหนึ่ง เดียวของหล่อน

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตาม กฎหมาย แต่เคนยังคงใช้วิธีแบบนี้เพื่อให้ฐิสาขายหน้า

เคนใส่เสื้อผ้าอย่างใจเย็น ก้าวเท้าเตรียมตัวจะ ออกจากห้อง ข้างหลังของเขาได้ส่งเสียงแหบมาเสียงหนึ่ง

“เราหย่ากันเถอะ”

ในที่สุดฐิสาก็ทนไม่ไหวแล้ว

หล่อนไม่อยากใช้ชีวิตอย่างหญิงขายบริการอีกต่อ

เคนส่งเสียง “ฮีม อย่างเยือกเย็น พร้อมหันตัว

กลับมา

“ทำไม! เงินมันน้อยไปหรือไง”

เคนควักกระเป๋าตังออกมาและควักธนบัตรที่อยู่ รวมกัน เดินไปข้างหน้าของฐิสา เอาธนบัตรใหม่เอี่ยม ฟาดลงที่หน้าของหล่อนอย่างเสียงดัง

“ผู้หญิงในไนท์คลับคืนเดียวก็ไม่เกินพันกว่าหยวน เธอดูตัวเธอสิมีสิทธิ์อะไรต้องการเยอะแยะขนาดนี้ บ๊ะ!”

ฐิสามองหน้าชายเย็นชาผู้นี้

“เราหย่ากันเถอะ ฉันคือภรรยาเธอ ไม่ใช่หญิง ขายบริการ เธอทำกับฉันแบบนี้เพื่อให้ฉันอับอายมาเป็น เวลาสองปี จะพอได้รึยัง?”
เคนบีบที่คางของฐิสาด้วยกำลังที่เหมือนจะให้ กระดูกของหล่อนนั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“ไม่พอฐิสา ตอนแรกที่เธอวางยาฉันเธอก็น่าจะคิด ไว้ว่าต้องมีวันนี้ ”

คำพูดของเขาแต่ละคำนั้นเต็มไปด้วยความเกลียด

“เธอจะให้ฉันพูดอีกกี่ครั้งเธอถึงจะเชื่อว่าคนที่ วางยาเธอนั้นไม่ใช่ฉัน”

น้ำเสียงของฐิสานั้นราบเรียบ หล่อนก็บอกไปตั้ง ครั้งแล้วแต่เคนก็ไม่เชื่อ

“เคนถือว่าฉันขอร้องเถอะนะ เราหย่ากันเถอะ เธอ ชอบทอรุ้งไม่ใช่หรอ พวกเธอรู้จักกันแถมเล่นด้วยกันมา ตั้งแต่เด็ก ถ้าเธอไม่แต่งงานกับเขามันน่าเสียดายมาก นะ ก็ถือเสียว่าทำเพื่อทอรุ้งก็แล้วกัน เราหย่ากันเถอะ นะ”

“เพื่อทอรุ้งงั้นหรอ ตอนแรกที่เธอวางแผนเพื่อที่ จะมีอะไรกับฉัน ทำไมเธอไม่คิดถึงน้องฝาแฝดของเธอล่ะ”

เคนยิ้มอย่างเลือดเย็น
“งั้นเธอจะคิดว่าฉันเป็นคนวางแผนก็ได้แต่ฉันจะ ทำไปเพื่ออะไรก็ฉัน……ไม่ได้ชอบเธอ”

ตอนพูดคำนี้ฐิสารีบเอาสายตาเบี่ยงไปอีกทางหนึ่ง

หล่อนแอบชอบเดนมาแปดปีเป็นความลับที่ไม่มี

ใครรู้เลย

เคนรู้สึกว่าใจตัวเองเหมือนถูกอะไรทิ่ม

“แต่ว่าเธอชอบอันนี้ใช่ไหม”

เคนถือเงินแกว่งไปแกว่งมาที่หน้าฐิสา

“ปีนั้นครอบครัวเธอล้มละลาย เธออยู่มหาลัย ที่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเยอะ มิหนำซ้ำงานก็ยังหาไม่ได้ ทันใดชีวิตของเธอก็มาถึงจุดหนักหน่วงคงคิดจะหาที่พึ่ง ล่ะสิ ฐิสาอย่าคิดว่าเธอนั้นคิดอะไรแล้วอยู่ฉันไม่รู้นะ”

ฐิสายิ้มอย่างขื่นขม ในสายตาของคนที่หล่อน รักสุดหัวใจนั้นหล่อนคาดไม่ถึงว่าตัวหล่อนเองจะน่า รังเกียจขนาดนี้

ที่เมืองMไม่มีใครไม่รู้ว่าเคนกับทอรุ้งเป็นเพื่อนเล่น กันมาตั้งแต่เด็กๆ และตั้งแต่เด็กพวกเขาก็ถูกมองว่า เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก เหมือนฟ้าให้เกิดมา คู่กัน
แต่ใครๆก็คิดไม่ถึงว่าในงานวันเกิดของเคน คนที่ เคนมีอะไรด้วยนั้นกลับเป็นฐิสา

หล่อนถูกมองว่าเป็นคนวางยาเคนและฉุดว่าที่สามี ของน้องสาวตัวเอง ดังนั้นที่เมืองMฐิสาจึงมีฉายาเพิ่มว่า โสเภณีแผนสูง

เคนเดินออกไปอย่างเด็ดเดี่ยว

ฐิสากอดตัวเองน้ำตาไหลริน

“ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้”

ชีวิตแบบนี้หล่อนทนมามากพอแล้ว

หล่อนจะหย่าอย่างแน่นอน

วันที่สอง ฐิสานอนเต็มอิ่มแล้วจึงตื่นขึ้นมา ทุก ครั้งที่เคนมีอะไรกับหล่อนนั้นเขาจะทำกับหล่อนอย่าง รุนแรงและป่าเถื่อนโดยไม่นึกถึงความรู้สึกของหล่อน เลยและทุกครั้งที่เขาทำกับหล่อนร่างกายของหล่อน เจ็บจนไม่มีความรู้สึก

ฐิสาลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ เก็บข้าวเก็บของ เรียบร้อยก็ลงมา วันนี้หล่อนจะกลับบ้าน

พอลงมาข้างล่างก็เห็นกุลสตรีผู้หนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาที่ห้องรับแขก กําลังดื่มชาด้วยท่วงท่าที่งดงาม คุณนายมณี แม่สามีของเธอและแม่เลี้ยงของเคน

“แม่มาที่นี่ได้ไงค่ะ”

ฐิสารีบลงมาจากชั้นบนไปยังห้องรับแขก

คุณนายมณีมองค้อน

“ลูกสะใภ้บ้านนี้ช่างใช้ชีวิตราบรื่นเสียจริงๆ ตะวันโด่งแล้วเพิ่งจะตื่น”

ฐิสาก้มหัวด้วยความละอายใจ

“เมื่อวานตอนกลางคืนไม่สบายก็เลยลื่นสายนิด หน่อยค่ะ”

“ไม่สนหรอก ลูกสะใภ้บ้านนี้ไม่ต้องทำอะไรก็ได้ กินๆนอนๆไปวันๆก็ได้ แต่ว่าเรื่องที่ควรจะทำก็ต้องทำ ฉันถามเธอจริงๆ ตอนนี้เธอท้องแล้วหรือยัง?

บทสนาของคุณนายมณีได้เปลี่ยนทิศทางไปและ ซักถามด้วยน้ำเสียงตำหนิทันที

ทุกครั้งที่คุณนายมณีมาที่นี่ก็ถามอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องเร่งให้มีบุตร
“ยังค่ะ”

“ยังอีกหรอ”

คุณนายนั่งลงบนโซฟาพร้อมพูดด้วยเสียงตำหนิ

ขึ้นมา

“นี่เธอยังมีหน้ามาพูดนะ สองปีแล้วยังไม่มีลาดเลา ว่าจะท้องเลยเนี่ยนะ

“คือหนู…”

ไม่รอให้ฐิสาพูดจบ คุณนายมณีก็ปรี่เข้าไปตบที่

หน้า

“เธอยังคิดจะเถียงอีกหรอ เธอมันเป็นแม่ไก่ที่ไม่ สามารถออกไข่ได้ เธอดูตัวเธอสิมีอะไรเทียบกับน้อง สาวของเธอได้บ้างหน้าตาหรอก็ไม่ให้ เรือนร่างหรอก็ ไม่ได้ นิสัยยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้แค่เรื่องตั้งท้องมันยัง ลำบากขนาดนี้เลย

ฐิสากัดริมฝีปากตัวเองและก้มศรีษะตลอดเวลา

“มันก็แปลกอยู่นะ พี่น้องท้องเดียวกัน คนหนึ่งดี เลิศในทุกๆด้าน อีกคนคือไม่ได้เรื่องอะไรเลย ตั้งแต่เล็กจนโตหนูทองดีกว่าเธอทุกอย่าง เธอไม่รู้สึกระจายมั้ง หรอ ฉันรู้สึกอายแทนเธอจริงๆ”

พูดถึงน้องสาวของหล่อนอีกแล้ว

ตั้งแต่เด็กเธอใช้ชีวิตอยู่ภายใต้เงาของทอรุ้ง การ แต่งงานก็เหมือนกัน

ทอรุ้งเป็นนางพญาห่านที่ใครเห็นใครรัก แต่ฉัน กลับเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ที่ใครเห็นก็รังแก

“ในเมื่อรู้สึกว่าเขาดีทุกอย่าง งั้นพวกคุณก็เอาเขา มาเป็นสะใภ้เถอะ” ฐิสากัดฟันพูด

“เธอว่าอะไรนะ พูดอีกรอบสิ”คุณนายชี้นิ้ว นิ้วมือ แทบอยากจะจิกลงไปที่หัวของ

ฐิสา

ฐิสาเงยหน้าขึ้นอย่างกล้าหาญ ยังไงชีวิตแบบนี้ หล่อนก็ทนมามากพอแล้ว

“หนูพูดว่าให้ครอบครัวคุณแม่ไปสู่ขอทอง หนู ต้องการหย่ากับเคน”

คุณนายมณียกมือขึ้นตบหน้าฐิสาอีกรอบหนึ่ง
“เธอกล้าบอกว่าหย่าหรอ ถ้าจะหย่าจริงๆ คงมาให้ เธอออกมาพูดเองหรอก เธอนี่มันร้ายนักน่ะ จริงๆตอน แรกหาผลประโยชน์ให้ตัวเองโดยการมีอะไรกับเคน ตอนนี้ยังกล้าเสนอขอหย่า ”

ฐิสาซ่อนหน้า กัดปากตัวเองจนเลือดออก

“หนูไม่ได้บังคับให้ครอบครัวคุณแม่มาสู่ขอหนู แต่ ว่าครอบครัวคุณแม่มาสู่ขอหนูเอง”

“นี่เธอกล้าต่อปากต่อคำกับฉันหรอ ประภา สีดา สั่งสอนผู้หญิงที่ไม่รู้จักละอายบาปคนนี้ทีสิ”

“ค่ะ คุณนาย”

คนรับใช้ที่ชื่อประภาเข้าไปในห้องหาไม้ขนไก่และ เดินเข้าไปหาฐิสาพร้อมกับโบกไม้เข้าไป

คุณนายมณีนั่งบนโซฟา เอาศรีษะเอนไปอีกทาง หนึ่ง เห็นสาเป็นเช่นนั้นคุณนายมณีรู้สึกไม่สบายใจ

ก็แต่ไหนแต่ไรมาประภากับสีดาไม่เคยยั้งกำลังลง แพ้เพียงครึ่งหนึ่ง แม้ฐิสาจะล้มลงไปบนพื้นแล้วแต่พวก หล่อนก็ยังคงใช้แรงโบกไม้ขนไก่ จนขนไก่นั้นหลุดร่วง ออกมา

“พอแล้วๆ”คุณนายโบกมือ
ประภากับสีดาหยุดตามคําสั่ง

“ฉันจะบอกอะไรให้ถ้าอยากรอดก็ให้รีบท้องโดย เร็ว ไม่อย่างนั้นระวังตัวเธอไว้ให้ดีๆ ”

คุณนายมณีพาสองสาวคนรับใช้กลับ

พี่เลี้ยงที่อยู่ในบ้านคือพี่แก้วและมะปรางรีบมาประ คองฐิสาขึ้นจากพื้น

“ไม่เป็นไรใช่ไหมค่ะคุณหนู

ทุกส่วนของร่างกายเธอนั้นเจ็บปวดแสบร้อนไป หมด ฐิสาถอนหายใจอย่างเบาๆ

หล่อนตัดสินจะหย่า

แค่วันเดียวก็ทนอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว

ฐิสากำลังนั่งกินอาหารเช้าที่โต๊ะ พี่แก้วและ

มะปรางต่างคนต่างใช้แววตาสื่อสารกันไปมา

“มีเรื่องอะไรก็ว่ามาเถอะ”ฐิสาพูดอย่างช้าๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ