บทที่ 9 :ผิดหวังกับพี่ชายคนนี้มากมั้ย
เมื่อไหร่นะ…เมื่อไหร่ที่พี่ชายคนนี้จะรับรักเธอสัก ที เธอบอกกับเขาทุกวันตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ ตั้งแต่ที่เธอ สารภาพไปจนถึงตอนนี้แม้เขาจะปฏิเสธรักของเธอไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกคนมาบอกว่าพี่ชายหนีไปฝรั่งเศสก็ เพราะเธอ เขาไม่ได้ชอบเธอแต่ไม่กล้าบอกกลัวว่าเธอ จะเสียใจ แต่เธอก็ไม่เคยเชื่อใครต้องการฟังหรือรับรู้ จากเขาคนเดียวเท่านั้น
ก่อนหน้านี้ดูเหมือนว่าเธอยิ่งวิ่งตามยิ่งหาคำตอบ กลับได้รับความเฉยชาจากเขาพี่ชาย พี่ชายที่เคยแสน ดีกลับเมินเฉยและหลบหลีกที่จะพูดคุยกับเธอจนถึง บทที่พี่ชายส่งรูปเขากับผู้หญิงมาให้ดู ในวันนั้นทำให้ เธอเสียใจมากที่สุดมากจนไม่คิดว่าจะฟื้นคืนสภาพของ ตัวเองกลับมาได้แต่ไม่ว่าเขาจะทำยังไงแต่เธอก็ยังยืน หยัดที่จะรักเขาคนนี้แม้ในวันที่เขาทำให้เธอเสียใจจน แทบคลั่งแต่พอเขาคนนี้กลับมาแค่เห็นเขาคนนี้ความ โกรธที่เคยมีก็พลันหายไป
“อย่าให้เคที่รู้เด็ดขาดนะว่าพี่มาอยู่ด้วยไม่งั้นยัย นั่นวีนแตกแน่”
“เคที่โกรธพี่ขนาดนั้นเลย”
“แน่นอนสิ เดี๋ยวฉันหาวิธีบอกเอง รายนั้นนะโกรธ เป็นฟืนเป็นไฟเลยแหละ ก็พี่ทำให้เพื่อนรักของเคที ร้องไห้จะเป็นจะตาย”
“รู้สึกผิดหวังกับพี่ชายคนนี้มากมั้ย”
“มากๆ มากๆ เลยแหละ”
“พี่กลับมาแล้วนี่ไง”
“สรุปว่า…เบื่อฉันถึงขั้นต้องหนีไปฝรั่งเศสไง”
“ใครว่าพี่หนี”
“ก็มีคนบอกมาแบบนั้น
“พ่อ?!?”
“จะมีใครอีกล่ะ
“หึ!!…ถนัดเหลือเกินเรื่องทำให้พี่น้องผิดใจกัน
เนี่ย”
“หมายความว่าไง”
“ช่างเถอะรู้แค่ว่าพี่ไม่ได้หนีเธอก็พอ”
“ฉันไม่ได้เชื่อเค้า ฉันไม่เคยเชื่อคนคนนั้นหรอก แต่พี่นั่นแหละตีตัวออกห่างฉันเอง ไปติดแหม่มที่ ฝรั่งเศสชิ!!”
“เอาน่ามันผ่านไปแล้วตอนนีก็ตั้งใจเรียนก็พอ”
“ฉันตั้งใจเรียนอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง ใกล้จบแล้ว ด้วยเหลือแค่โปรเจค
“ดีมาก”
“จบแล้ว ฉันขอพี่แต่งงานได้แล้วใช่มั้ย”
“เพ้อเจ้อจริงๆเลยเรา
“เขินเหรอ ดูสิหูแดงหน้าแดงหมดแล้ว
“ไปๆๆ เข้าห้องไปเลย จะทำโปรเจคให้จบไม่ใช่รึ
“คิก คิก”
“เดือนนี้ไม่ต้องทำงานแล้วนะ จะได้รีบทำโปรเจค
ให้จบ”
“ไม่ได้สิ ค่าเรียน ค่าคอนโด ค่านู้นนั่นนี่สารพัด”
“คอนโดเธอผ่อนกับเควินเหรอ”
“ใช่!!..ขืนฉันซื้อเองตอนอายุสิบแปดสิบเก้าคงจะมีใครขายให้หรอก”
“ที่เหลือ จัดการให้เอง”
“ไม่ต้อง ไม่เอาๆ ฉันจัดการเองได้”
“นี่แน่ะ ดื้อจังเลย”
“ทําตัวอย่างกะเป็นสามีภรรยา ทำแบบนี้เดี๋ยวน้อง คิดมิดีมิร้ายเอานะ”
“ไอริณเธอนี่มัน…”
“ไม่เป็นไรนะคะคุณว่าที่สามีของน้อง เอาไว้เรา แต่งงานกันแล้วค่อยช่วยผ่อนก็ได้”
“พูดมากจริงๆเลย รีบเรียนให้จบละกัน พี่มีของ ขวัญจะให้แล้วก็มีอะไรจะบอกด้วย”
“อะไรอ่ะแหวนขอแต่งงานเหรอมาม่ะ..เอามาเลย ให้ตอนนี้เลยก็ได้จองไว้ก่อนถ้าไม่รีบจองมีคนมาปาด หน้าไปแล้วจะเสียใจนะ
“เรียนอยู่ห้ามมีแฟน!!”
“โหหห…ขี้หวงจริงๆ มีพี่ชายคอยหวงแบบนี้ผู้ชาย ที่ไหนจะกล้ามาจีบ”
“ไม่มีก็ดี”
“ถึงมีก็ไม่ติดหรอกฉันจะเป็นเจ้าสาวของพี่ชายคน
นี้ของฉันคนเดียว” ว่าแล้วหญิงสาวก็เขย่งขาของเธอ ขึ้นไปจับที่แก้มของชายร่างสูงแล้วเปิดประตูเข้าห้องไป ทันที
..” ชายร่างสูงนิ่งไปพักใหญ่ ทำอะไรไม่ถูก ที่โดนน้องสาวตัวเองจู่โจมแบบนี้ แม้เธอจะทำแบบนี้ ตลอด แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาเบื่อ กลับทำให้เขายิ้มได้ทุก ครั้ง
“พี่ชายเอาแต่เขินตัวบิดอยู่นั้นแหละ” หญิงสาว แง้มเปิดประตูห้องนอนของเธอออกมาก่อนบอกกับพี่ ชายของเธอและปิดประตูลงอีกครั้ง
> > ณ บ้านวรวัฒน์ << “เรียกผมมามีอะไรก็รีบๆพูดมาเถอะ” “นี่มันอะไร” ชายวัยกลางคนส่งรูปถ่ายหลายรูปที่ มีเขาและผู้หญิงคนหนึ่งนั่นคือชิชา นอนอยู่บนเตียงด้วย กัน สภาพเปลือย มีเพียงผ้าห่มปิดร่างของทั้งสองไว้ “ก็แค่รูป ไม่เห็นจะมีอะไร “ฉันคิดว่าแกจะมีคำอธิบายอะไรที่ดีกว่านี้ซะอีก ถ้ารูปนี้มันหลุดออกไป ตระกูลภัทรโสภณกับตระกูลวร วัฒน์ของเราจะเสียหายแค่ไหน” “เค้าเองไม่ใช่รึไงที่อยากเปิดเผย” “แกไม่รู้รึไงว่าเล่นกับอะไรอยู่ “ผมต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายพูดคำนี้ ถอยออก มาก่อนที่จะถลำลึกไปมากกว่านี้ แล้วที่ผมต้องเข้าไป พัวพันกับผู้หญิงคนนี้ก็เพราะพ่อเองไม่ใช่รึไง ที่ พยายามยัดเหยียดเธอให้เข้ามาในชีวิตของผม” “แกต้องรับผิดชอบ แกต้องหมั้นกับชิชา " “คุยกันรู้เรื่องไปแล้วนะ ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ ผมจะต้องช่วยพ่อผิดสัญญาเอง” “ไม่งั้นแกเตรียมดูบ้านเราโดนฟ้องล้มละลายได้ เลย” “บริษัทของพ่อจะเจ๊งไม่เจ๊งมันไม่เกี่ยวกับผม” “ไอ้คิณ!!” “เรื่องไอริณพ่อทำกับผมแบบนั้นเองนะ อย่าหาว่า ผมใจร้าย” “เออ...ฉันรู้ฉันผิด แค่หมั้นหมั้นเท่านั้น” “ไม่!!” “เพื่อตระกูลวรวัฒน์ของเรา" “คิดว่าผมสนรึไง” “ฉันกับแม่แกจะต้องติดคุกแกก็รู้ว่าตระกูลภัทร โสภณทำได้ทุกอย่าง “แม่เกี่ยวอะไรด้วย “แม่แกก็ภรรยาฉัน ก็ถูกเอี่ยวไปด้วยน่ะสิ หมั้นกับ ชิชาซะ” ชายวัยกลางคนยังคงยืนยันหนักแน่นเรื่อง การหมั้นระหว่างเขากับชิชา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ