บทที่ 1 ฉันดูเธอโดด

ตั้งท้องแปดเดือน เจียหนิงหลบหนีแปดเดือน วันนี้ ที่เห็นเยว่เชิงเธอรู้ได้เลยว่าหมดทางที่จะหนีแล้ว

“เลือดชั่วของใคร?”

เสียงที่เย็นชาเหมือนมืดที่แทงเข้าในใจพลิกไปมา จนเลือดไหล เจียหนิงยิ้มแห้ง

แต่งงานหลบซ่อนมาเจ็ดปี เธอไม่เคยก้าวออกจาก บ้านเลย เด็กจะเป็นของใครไปได้ ?

คือลูกของคุณเยว่เซิง เด็กคนนี้เขาคือลูกของ

คุณ

“ลูกฉัน?” เยว่เซิงยกมุมปากขึ้น ทำให้เจียหนิง รู้สึกใจไม่ค่อยดี

“ถ้าเป็นลูกฉัน แล้วเธอจะหนีทำไมกัน?”

.” เจียหนิงกัดปากแน่น ในขณะเดียวกัน ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้ยังไงดี

เธอควรตอบยังไง จะตอบว่าผนังมดลูกบางเธอบาง จะแท้งอีกไม่ได้ ?

“นี่ไม่ใช่การแท้งครั้งแรกของเธอ” เยว่เซิงไม่ อยากเสียเวลากับเจียหนิง เขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างเฉื่อยชา และพูดอย่างตั้งใจ “เอาเด็กออก ซะแล้วเธอก็จะยังเป็นคุณนายเยว่เหมือนเดิม”

“ไม่ อาเชิงฉันไม่มีวันที่จะเอาเด็กออก ไม่มีวัน”

เจียหนิงก้าวถอยหลังด้วยความหวาดกลัว ไม่นาน เธอก็ถอยจนชิดขอบดาบฟ้าจนเธอหมดทางที่ถอยได้ อีก

“ หรือเธออยากให้ฉันเป็นคนลงมือเอง ? ”

เยว่เชิงพ่นควันบุหรี่ออกมาเป็นวง และเดินเข้าใกล้ เธอทีละก้าว แต่เมื่อถึงระยะที่ห่างจากเธอประมาณแค่ สามก้าว เจียหนิงยืนขึ้นไปบนขอบดาบฟ้า และพูดขึ้น อย่างหมดหวัง

“ อาเซิง อย่าทำอะไรเด็กเลยนะ ขอแค่คุณรับปาก ว่าจะไม่ทำอะไรเด็ก ฉันจะลงไปทันที

เวลาเจ็ดปี เธอคิดว่าเยว่เพิ่งจะมีความรู้สึกดีต่อเธอ บ้าง แต่ไม่เลย

บนใบหน้าเขาไม่มีความอาลัยอาวรณ์หรือความ ลังเลไรทั้งนั้น มีเพียงแต่ความเย็นชาและมุมปากที่ยก ขึ้น

ทำให้เจียหนิงรู้สึกอยากจะหัวเราะ เธอมองดูท้องฟ้าที่มืดครึ้ม จนรู้สึกแสบที่ปลายจมูกเธอลูบไล้ ท้องของตัวเองไปมาโดยไม่รู้ตัว

ลูกแม่ แม่อยากให้หนูได้ลืมตามาดูโลกนี้แล้วเรา จะได้ไปเที่ยวที่สวย ๆ ด้วยกัน

ลมพัดไปมาอย่างหนาวเย็นจนเธอสั่นไปทั้งตัว เธอ ก้าวเท้าซ้ายออกไป แต่กลับได้ยินเสียงที่เย็นชาและไม่ คิดที่จะแยแสจากชายข้างหลังพูดขึ้นว่า

“ถ้าเธอตาย ฉันจะบอกคนของฉันให้ช่วยดูแลน้อง ชายเจียยี่ของเธอที่อยู่ในคุกให้ดีเอง โลกของความตาย มันคงจะเหงาน่าดู ฉันอดเห็นเธอต้องทนเหงาคนเดียว ไม่ได้ด้วยสิ”

อะไรนะ?

เจียหนิงเหมือนโดนฟ้าผ่า มองดูผู้ชายข้างหน้าเธอ อย่างไม่อยากเชื่อ เท้าที่ก้าวออกไปหยุดชะงัก

ใช่ เธอลืมไปได้ไง วันนี้ที่เธอหนีออกมา ก็เพื่อที่จะ ไปรับน้องชายเธอที่จะออกจากคุกวันนี้

เธอทำให้เจียยี่ต้องเดือดร้อนเพราะเธอมาแล้วครั้ง นึง ครั้งนี้เธอจะทำให้น้องชายตัวเองต้องมาตายเพราะ เธออีกเหรอ ?
เยว่เชิง คุณมันโหดเหี้ยมอำมหิต

เยวเชิงอาศัยจังหวะ ดึงเธอลงจากขอบดาบฟ้า มือจับไปที่คางเธออย่างแน่นเพื่อบังคับให้เธอสบตากับ เขา แต่มืออีกข้างกลับปาดน้าตาเธอด้วยความอ่อนโยน

“อย่าร้อง เธอวางไว้ได้เลย ฉันไม่มีทางให้เธอตาย อย่างมีความสุขหรอก เพราะ เธอไม่คู่ควร

พอพูดจบ เจียหนิงถูกเยว่เซิงกดลงกับพื้นอย่างแรง

หัวของเธอกระแทกกับพื้นอย่าจัง เธอยังไม่ทันได้ ตั้งตัวร่างสูงของเยว่เซิงก็กดทับบนร่างเธอแล้ว

ปลายนิ้วที่หนาวเย็นของเขาทําให้เธอสั่นกลัว เธอ ใช้แรงบีบไปที่หน้าอกของเขาอย่างแรง อ้อนวอนด้วย เสียงแผ่วเบา

“ อย่าทำแบบนี้ ขอร้องอาเซิงอย่าทำแบบนี้..…….

น้ำตาของเจียหนิงยิ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด โดย เฉพาะท้องกลม ๆ น้อย ๆ ของเธอนั้นมันเยิ่งตอกย้ำเขา ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เคยเป็นของผู้ชายอื่นมาก่อน

เยว่เซิงใบหน้ามืดมน เขาคว่ำเธอลงและบีบมือเธอ ไว้แน่น ไม่คิดแม้แต่ที่จะมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ
“เจียหนิง เธอชอบความรุนแรงมากใช่มั้ย ฉันจะ สนองเธอเอง”

กับเจียหนิงเยว่เซิงไม่เคยมีความเมตตาเลย ครั้งนี้ เองก็เหมือนกัน

แต่ไม่ว่าเขาจะจะทํารุนแรงกับเธอยังไง มือของ เธอก็พยุงป้องหน้าท้องของตัวเองไว้ตลอด

เด็กในท้องเหมือนรับรู้ได้ถึงสัมผัสของเธอ ดิ้นไป มาเป็นระยะเพื่อให้เจียหนิงรู้สึกสบายใจ

ความไม่ร่วมมือของเจียหนิงทำให้เยว่เซิงสายตา เข้มขึ้นและยิ่งเพิ่มแรงจู่จม แต่ไม่ว่าเขาจะทำรุนแรงกับ เธอแค่ไหนผู้หญิงที่ถูกกดทับอยู่กลับไม่เปล่งเสียงออก มาเลยแม้แต่สักคำ

ทำให้เขารู้สึกหมดอารมณ์และปล่อยให้เธอเป็น อิสระ เขาจัดเสื้อของตัวเองให้เรียบร้อยและเช็ดมือให้ สะอาดด้วยทิชชูเปียก แล้วก้าวถอยไปคุยโทรศัพท์ใน ระยะไม่ไกลนัก

เจียหนิงจับเสาใช้แรงยันตัวขึ้นจากพื้น เธออาศัย จังหวะที่เขาหันไปคุยโทรศัพท์วิ่งหนีไปยังบันได