บทที่ 10 ฉันอยากกลับไปเรียน

ระหว่างประจำเดือนร่างกายของผู้หญิงเปราะบาง มาก จะทนผู้ชายทรมานเรื่องแบบนั้นได้ยังไง

เค้ามองหน้าเธออย่างร้ายกาจ ยื่นมือฉุดแขนเธอ ขึ้นจากเตียง ยื่นมืออีกข้างไปที่ช่วงล่าง

ขอเธอมือไปถูกแผ่นผ้าหนาๆชั้นนึง เค้ารู้ว่าเป็น ผ้าอนามัยของผู้หญิง

การกระทำของเค้าเธอรู้สึกเป็นความอัปยศของเธอ

ด้วยความรำคาญโยนเธอไว้กับเตียงตัวเองกลับ เข้าไปอาดน้ำเสร็จแล้วมานอนข้างๆเธอ

วันนี้เค้าเจอเรื่องเครียดที่บริษัทอยากมาระบายลง ใส่เธอแต่ที่ไหนได้เธอประจำเดือนมา

แต่เธอเห็นว่าเค้าไม่ได้บังคับเธอให้ใช้ปากช่วยเค้า เลยคิดว่าวันนี้เค้าน่าจะอารมณ์ไม่เลว

ตั้งแต่ที่เธอรู้จักกับเค้าเหมือนตัวเองวันๆอยู่แต่ใน

ความแค้น

คุณเชษฐา , ฉันอยากคุยเรื่องนึงกับคุณ “ เธอรวบรวมความกล้าเปิดปากพูด

น้ำเสียงเค้าปนด้วยความรำคาญ : “ มีอะไร ? “ ((

เธอลุกนั่งจากเตียงมองเค้าแล้วหายใจลึกๆ : “ ฉัน

อยากไปเรียนต่อ ฉันอยู่ปีสามแล้วอีกปี เดียวก็ได้วุฒิปริญญาตรีแล้ว ไม่ไปเรียนต่อเสียใด

แย่เลย “

พอเธอพูดจบหัวใจก็เต้นตุ้มๆต่อมๆ เธอรู้ว่าเค้าคง ไม่อนุญาตแต่เธอก็ไม่อยากทิ้งความ

พยายาม

“ เธอไปเรียนแล้วเธอไม่กลัวเพื่อนๆที่มหาลัยจ้องๆ มองๆเธอด้วยสายตารังเกียจอย่าง

นั้นเหรอ อย่าลืมว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ชื่อเสียงฉาว

คำพูดเค้าทุกคำตรงเข้าประเด็นถูกจุดสำคัญ เธอ นึกถึงเรื่องร้ายช่วงนี้ที่ผ่านมา รู้สึกน้อยใจ

อยากจะร้องไห้ แต่ที่ผ่านมาเธอเสียน้ำตาไปเยอะ แล้วตอนนี้กลับร้องไห้ไม่ออก
ชีวิตคนเราทําไมถึงได้แปลกจนทําให้รู้สึกน่ากลัว ก่อนหน้านี้หลายเดือนเธอไม่นึกไม่ฝัน

เลยว่าตอนนี้เธอจะเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ คนรัก ไม่อยู่ครอบครัวทิ้ง ข้างกายเธอมีแต่

เศรษฐีอย่างเชษฐาที่เลี้ยงเธอ

เธออายุเพิ่งจะยี่สิบ ชีวิตเธอทำไมถึงได้เปลี่ยนไป ขนาดนี้เธอคิดไม่ตก คลิปวันนั้นใครเป็น

คนปล่อยออกมา อีกอย่างคืนก่อนวันแต่งวันนั้น เธอไปมีอะไรกับเค้าได้ยังไง

ช่วงเวลาที่เธอพักรักษาตัวเธอเคยคิดสงสัยเค้า แต่ ถึงรู้ว่าเป็นเค้าแล้วยังไงเธอทำอะไรเค้า

ไม่ได้อยู่ดี ตอนนี้เธอเพียงแต่คิดว่าเธอต้องเรียน ให้จบ หรือว่าเค้าก็จะไม่อนุญาตอีก

อยู่ๆกับบ้านเชื่อฟังผมดีๆดีที่สุด ห้ามไปไหน ยัง ขายหน้าไม่พอเหรอ “ พูดจบเค้าก็

นอนลงข้างๆ เค้าเหนื่อยมาทั้งวัน ขี้เกียจทำอะไร

เธออีกอย่างเมนส์เธอก็มา

ปากเล็กๆนั่นก็ไม่เชี่ยวชาญชอบทำเค้าจนเจ็บ
“ ฉันอยากไปเรียนตอนนี้ขาฉันก็หายดีแล้ว คุณ อนุญาตให้ฉันไปเรียนได้มั้ย “ เธอดื้อ

รั้นเหมือนฟังไม่เข้าใจที่เค้าพูด

เธอคิดว่าวันนึงถ้าเค้าเบื่อเธอแล้วทิ้งเธอไปอย่าง เลือดเย็น ถึงตอนนั้นเธอต้องต่อสู้ชีวิต

ด้วยตัวเอง

ดังนั้นการศึกษาจึงสำคัญมาก ถึงแม้ตอนนี้เธออยู่ ที่มหาลัยเหยียบหยามทนความอับอาย

ยังไงเธอก็ต้องอดทนแล้วผ่านมันไปให้ได้ เธอไม่ อยากที่ต้องเพิ่งพาแต่คนอื่น

วันนึงเธอต้องหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้แล้วมีชีวิต

อิสระเป็นของตัวเอง ตอนนี้ที่ทำให้เธอมี

กำลังใจอยู่ต่อก็คือความฝันเฟื่องที่สักวันเธอจะ หลุดพ้นจากเค้า

เค้าเห็นเธอพูดไม่รู้เรื่องอารมณ์ก็ขึ้นทันที เค้าเป็น ผู้ชายที่นิสัยไม่ดีอยู่แล้ว ลุกขึ้นจากเตียง

แล้วนั่ง ยื่นมือบีบคางเธอไว้ : “ ทำไม, ชอบมาก เลยเหรอที่ออกไปขายขี้หน้าคนอื่นเค้า ?
ฮะ ! «

เค้าถามกลับ

เธอคิดที่เธอตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เป็นเพราะใคร หล่ะ หลายวันนี้เธออดกลั้นอดทนจน

ตอนนี้เธอคล้ายจะทนไม่ไหวแล้ว : “ คุณ เชษฐา, ไม่ใช่ว่าชอบดูหน้าตาขายขี้หน้าของฉัน

อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ที่เสียความบริสุทธิ์ก่อนวันแต่ง และคลิปในวันแต่งอีกทั้งที่ฉันหย่ากับ

ธนนท์ ทุกอย่างที่คุณทำไม่ใช่เพื่อทำให้ฉันขาย หน้าเหรอ ก็แค่อยากให้ฉันตกเป็นขี้ปาก

ของพวกคนไม่ใช่เหรอ พอถึงตอนนี้แล้วทำไมมา พูดแบบนี้ ?