บทที่ 5 เค้าชอบความรู้สึกในการที่ได้แก้แค้น

ดูถ้าเธอยังไม่ได้คิดให้ดีก่อนมา ฉันว่าเธอคง ต้องใช้เวลาคิดให้ดีๆก่อน เธอไปได้แล้ว “ เค้า

แกล้งพูด

เค้าให้เวลาเธอคิดแต่บริษัทพ่อและธนนท์ไม่มีเวลา

ให้รอแล้ว

“ ไม่ใช่ ! เธอรีบต่อด้วยน้ำเสียงเบาๆ ก้มหัวพูด อย่างเบาๆ “ ฉัน , ฉันได้ยินไม่ชัด…….เมื่อกี้ที่

คุณพูด

เค้าแอบขมวดคิ้ว เห็นชัดว่ารำคาญความไม่ฉลาด

ของเธอ

พูดซ้ำอีกรอบ “ ฉันบอกให้เธอถอดเสื้อคราวนี้ ได้ยินชัดหรือยัง ?

เค้าตั้งใจดูถูกเธอไม่ได้โง่ทำไมจะไม่รู้ เธอกัดฟัน ทั้งสองตาเต็มไปด้วยน้ำตา ค่อยๆถอดเสื้ออย่าง

ช้าๆ

สมองได้นึกถึงวันที่เธอเสียบริสุทธิ์คืนนั้น ร่างกาย อ่อนเพลียไม่มีแรงตอนนี้นึกแล้วยังกลัว ครั้งแรก
ของผู้หญิงที่ถูกผู้ชายทําแบบนั้นก็ต้องกลัวเป็น ธรรมดา ยิ่งกับเธอที่เรียบร้อยแบบนี้ เสียตัวให้กับ

ผู้ชายที่ไม่ได้รัก แถมยังเป็นวันก่อนแต่งงานของ เธอเรื่องแบบนี้เหมือนฝันร้ายของเธอเลย

เค้าเดินชิดเธอทีละเก้าจนเธอถอยติดกับผนัง เค้า ใช้นิ้ว ยกคางเธอขึ้น “ ทำให้ฉันพอใจแล้วฉันจะ

ช่วยเธอเป็นไง ?

เค้าเหมือนไม่เห็นสีหน้าความลำบากใจของเธอ ใช้ นิ้วถูกริมฝีปากแดงๆเธอไปมา : คุณนิสา , คุณต้องรู้ไว้นะว่าในโลกใบนี้ไม่มี อะไรที่ได้มาโดยฟรีๆ

เธอรู้ว่าถ้าไปเป็นกิ๊กเค้าก็เหมือนกับขายตัวเอง เพื่อช่วยสองตระกูลก่อนมาเธอก็ได้เตรียมใจไว้แล้ว

แต่พอเอาเข้าจริงมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

จิตใต้สำนึกเธอกำลังบอกเธอว่านี้เป็นเรื่องที่น่าอับอาย

ถ้าพลาดไปเก้าเดียวก็โหนกลับไม่ได้แล้ว
แต่….…………

“ ความอดทนผมมีขีดจำกัด ดีที่สุดคือเธอเร็ว หน่อย “ เค้าพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

เธอกัดฟันไว้จนริมฝีปากเกือบจะแตก ยกมือที่แข็ง ที่ออีกครั้ง ถอดเสื้อด้วยมือสั่น……

เธอได้เตือนตัวเองในใจเรื่อยๆว่าในเมื่อเธอก็ไม่ บริสุทธิ์แล้วก็ไม่แคร์ที่จะต้องเสียอีกครั้ง อย่างน้อย

ได้ช่วยคนที่เธอรัก เค้ายืนชมเธอที่น่าสงสารที่

แบกรับความอัปยศ

รู้สึกตื่นเต้นและสะใจ ยกนิ้วชี้สั่งเธอ “ มานี่ “

เธออายจนไม่กล้าเงยหน้า ใช้สองมือกอดปิดที่ หน้าอกค่อยๆเดินไป หัวก้มจนจะมุดเข้าไปหน้าอก

ยืนอยู่ต่อหน้าเค้า “ นั่งลง ”

เธอทั้งโกรธและอายไม่ขยับขยื่น

เค้าหรี่ตาและสีหน้าเย็นชา ยื่นแขนยาวออกไปใช้ ฝ่ามือกดหลังศีรษะเธอคว่ำลงไปข้างหน้า

‘ อุ๊บ…….” เธอไม่ทันตั้งตัวทั้งตัวค่ำลงไปข้าง หน้า ปากได้ถูกยัดเต็มในพลิบตาจนเธอพูดไม่ออก

เธอกล้าทำให้ฉันไม่มีความสุขละก็ ฉันก็จะ ทำให้พ่อกับสุดที่รักของเธอไม่มีความสุขไปด้วย

เค้าพูดขึ้นอย่างลอยๆ แต่ที่จริงแล้วคือกำลังขู่ เธอ น้ำตาเธอหยดลงเป็นเม็ดใหญ่ไม่มีเสียงร้องไห้

เวลาค่อยๆผ่านไปแต่กับเธอรู้สึกช้ามาก ระหว่าง นั้นรู้สึกเสียงนี้คุ้นมากเหมือนเลยได้ยินจากที่ไหน

คุณนิสา, คุณเป็นคนมีพรสวรรค์ “ หลังจากเค้า พอใจแล้วถึงพูดขึ้นมา แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะ

ปล่อยเธอ

เธอได้สติกลับมาและรู้ว่ามาเพื่อ

อะไร

คำพูดที่พูดก็เกี่ยวข้องกับเป้าหมายเธอเท่านั้น “ คุณเชษฐา , ที่คุณรับปากไว้ต้องไม่คืนคำนะ “

“ แน่นอน “ เค้ารับปากแววตาที่มีแต่ความเย็นชา