บทที่ 3 คุณเป็นใครกันแน่

นิสาตกใจกับร้อยยิ้มเค้า ในสมองนึกถึงเรื่องคืนที่ เธอเสียตัวคืนนั้น เสียงที่พูดออกมาสั่นไปหมด

คุณพูดเหลวไหลอะไร “

ผมพูดเหลวไหลอย่างงั้นเหรอ ? เค้าทำตาหรี่ สองตาจ้องเธออยู่ “ คุณนิสา วันนี้แต่งงานก็ได้

ข่าวว่านอกใจสามี ถูกทิ้งให้เป็นแม่ม่าย รู้สึกเป็นไง

บ้าง ? “

(( คุณเป็นใครกันแน่ คุณจะทำอะไร ? เธอสังเกต เห็นชายที่อยู่ต่อหน้าคนนี้

“คุณนิสายังไม่รู้เรื่องว่าพ่อบุญธรรมของคุณกับผู้

บริหารของตระกูลศิริธาดาได้สมรู้ร่วมคิดการ

สร้างเรื่องเท็จขึ้น นั่นมันข้อหาติดคุกเลยนะ

น้ำเสียงเย็นชาของเค้าค่อยๆผ่านเข้าหูเธอได้ดึงส ติเธอกลับมา อึ้งไปสักพักค่อยคิดได้ความหมายที่

เค้าพูด เธอสวนกลับโดยไม่เชื่อ “ คุณพูดเหลว ไหลอะไร พ่อฉันกับคุณอ้าเค้าไม่มีวันทำเรื่องแบบ

นั้น !
เค้าเห็นท่าทีเธอแล้วคัดค้านหัวเราะเยาะ “ นัก ธุรกิจมีกี่คนที่ขาวสะอาด ถ้าผมอยากหายหลักฐาน

ให้เค้าติดคุกมันง่ายจะตายไป คุณเชื่อมั้ย ? ฮะ !

นิสาที่ทีแรกมันใจมาก ได้ฟังคำพูดนี้แล้วพูดไม่ ออกเลย สุดท้ายพยายามฝืนพูด : พวกเราไม่เคยมี

ความแค้นอะไรกับคุณ ทำไมต้องมาทำกับเราแบบ

นี้ “

เชษฐาหัวเราะขึ้นมาแบบไม่เกรงใจ เสียงหัวเราะ เยาะเย้ยทำให้เธอโกรธ

: คุณหัวเราะอะไร ! “

“ หึๆ……ไม่มีความแค้นต่อกัน งั้นคุณก็คิดว่าผม ว่างจนไม่มีอะไรทำแล้วกัน คนบ้างคนก็ชอบ

ทำให้ชีวิตคนอื่นวุ่นวายอยู่ไม่เป็นสุข แววตาที่เค้า มองเธอเหมือนคนโง่ไม่มีผิด

นิสาโกรธจ้องด้วยตาโต : “ คุณทำแบบนี้เพื่อ

อะไร ? “

มุมปากเค้าได้ยกขึ้นนิดๆสายตาที่แหลมคมจ้อง เธอคล้ายๆจะยิ้ม : “ ที่ว่าทำเพื่ออะไร ไม่ต้องรีบ
ร้อน จากนี้ผมจะค่อยๆทำให้คุณรู้เอง “

ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นโดยไม่มีเหตุผลเหรอ

เค้าจ้องสาวน้อยที่อยู่ต่อหน้าที่เหมือนถูกใส่เครื่อง

ยนต์สตาร์สั่นไม่หยุด หัวเราะพูด : “ ไม่งั้น เธอ

รองคิดมาเป็นกิ๊กผมเป็นไง ไม่แน่ผมอาจจะช่วย

พวกเค้า

ไม่งั้นผมแค่ขยับนิ้วกดปุ่มโทรศัพท์ ไม่รอให้ถึง พรุ่งนี้แน่พวกเค้าก็อาจจะเกิดเรื่องเลย “

เธอแอบตกตะลึง ยังพอฉลาดรีบเข้าใจความหมาย หัวเราะเยาะ “ พูดสักอ้อมใกล้ก็แค่อยากให้ฉัน

เป็นผู้หญิงแบบนั้น ! ฉันบอกไว้เลยเป็นไปไม่ได้ !

พูดจบเธอโกรธทุบตีประตู “ จอดรถ ! ฉันจะลง

รถ ! “

นิสาเธอรู้ว่าตัวเองสวย หลายปีนี้มีชายหนุ่มหล่อ เข้ามาจีบเธอก็ไม่น้อย ก็เป็นธนนท์ที่ดูแลเธออย่าง

ดี เค้าให้สายตาคนขับจอดรถหยุด ดึงแขนเธอไว้ ก่อนเธอลงจากรถ
ตั้งใจเอานำบัตรยัดใส่กอดอกชุดเจ้าสาวที่ยัง ไม่ทันเปลี่ยน พูดอย่างช้าๆ “เก็บไว้ดีๆหละ “

เธอผลักเค้าออกอย่างแรง ยืนตากฝนใช้แรงปิด

ประตูใส่

หันหน้าเดินไปอย่างโกรธยื่นมือหยิบนำบัตรออก เพื่อจะทิ้ง แต่ก่อนหน้าหนึ่งวินาทีกลับลังเล ถ้า

หากที่เค้าพูดเป็นเรื่องจริงหละ ?

ความคิดเธอเริ่มสับสน กลับไปถึงบ้าน เจอพ่อ บุญธรรมเธอถอนหายใจยาวผิดหวังในตัวเธอ

เธอรู้ว่าเธอทำให้พ่อบุญธรรมอับอายขายหน้า ใน ใจรู้สึกละอายมาก

“ นิสา , เธอทำฉันอับอายขายหน้าไปหมดแล้ว อจะให้ฉันไปสู้หน้าธนนท์กับพ่อของเค้ายังไง เธอจะ

เธอทำไมถึงทำเรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้ลงไปได้ พ่อ แม่ของเธอที่ตายไปรู้จะนอนตากลับได้ยังไง ?

ถือว่าฉันไม่เคยเลี้ยงลูกอย่างเ