บทที่ 1 งานแต่งเธออาจไม่ได้แต่ง

ในผับ อีกสองวันเป็นวันแต่งงานของนิสา ถูกเพื่อน ฝูงชวนไปฉลองวันสละโสด เธอไม่ค่อยชอบเที่ยว

กลางคืนเลยไม่ชอบสถานที่อย่างผับปาสักเท่า ไหร่ แต่เพื่อนชวนหลายครั้งเลยไม่

ปฏิเสธ ก็คิดว่าตัวเองก็จะทิ้งความโสดและก็เลย

ไป

ชีวิตคนเราได้ปลดปล่อยสักครั้งก็ดี ถ้าเธอรู้ว่า เรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ให้ตายยังไงเธอก็คงไม่

กล้าคิดจะปลดปล่อยสักครั้ง !

เธอเป็นคนดื่มไม่เป็น ดื่มไปแค่ไม่กี่แก้วก็เมา เท้า เดินเซไปมาเธอเดินไปทางห้องน้ำ เข้าห้องน้ำ

เสร็จเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ตัวยืนพิงกับผนัง เพื่อบรรเทาอาการวิงเวียนศรีษะ

คุณนิสา ขออวยพรงานแต่งร่วงหน้านะคะ แก้วนี้

สำหรับคุณ

นิสาลืมตามองคนที่เดินมา หรี่ตามองเวียนหัวมาก เห็นไม่ชัด นึกว่าเป็นเพื่อนเธอเองเลยรับแก้วที่

ยืนมาดื่ม พอดื่มเหล้านี้ลงไป นิสารู้สึกยิ่งมึนหัวมาก อดไม่ไหวถามเธอ “ นี้มันเหล้าอะไร ?

“ เหล้าดี “ สาวสวยที่พูดอยู่ได้เข้าไปประคองเธอ ไว้ “ เธอเมาแล้วแน่เลย ฉันพาเธอกลับไปนั่ง

ดีกว่า “

นิสาได้เรอขึ้นและตอบ อืม !

เพื่อนของเธอต่างก็ไว้ใจได้เลยไม่ได้ปฏิเสธ เอนตัวกับไหล่เธอแล้วเดินไปกับเธอ รู้สึกวิงเวียนตัวยิ่ง

อยู่ยิ่งร้อน ร้อนจนเธออยากถอดเสื้อออกให้เย็น สบาย เธอถูกนำตัวขึ้นรถสีดำคันนึง รถได้

วิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ

นั่งเอนอยู่ที่เบาะหลัง นิสารู้สึกร้อนไปทั้งเนื้อทั้งตัว บนหน้ายิ่งร้อนวูบเลย สองมือที่ควบคุมไม่ได้

ค่อยๆตึงเสื้อทีบางอยู่ พอผิวเธอได้สัมผัสกับเบาะ หนังที่เย็นเธอถอนหายใจยาวอย่างสบาย

สบายมากเลย……” เธอมึนๆและหลับตาไว้ ค่อยๆถอดเสื้อไปเพลิดเพลินกับลมเย็นสบาย
ผู้ชายที่นั่งอยู่มุมมืดปิดปากตั้งแต่งเริ่มจนจบไม่พูด

สักคำ

นั่งชมท่าทางสาวน้อยอย่างเธออยู่อย่างเย็นชื่น แต่ ตอนที่เธอเปิดเสื้อยิ่งกวาง แววตาเค้าก็ยิ่งมืดมน

“ จอดริมทาง “ ผู้ชายน้ำเสียงทุ้มต่จู่ๆพูดขึ้น

รถได้วิ่งมาถึงชานเมือง บนถนนรถน้อยคนก็ยิ่ง

น้อย

คนขับลงจากรถ หันหน้าไปทางที่มืด ผู้ชายได้ใช้ มือตึงเนคไทออก

“ นิสา “ผู้ชายตั้งใจทำเสียงต่ำ

“ อืม …… “นิสากำลังเพ้อละเมอสับสนได้ยินคน

เรียกชื่อ

เสียงเคลิ้มที่ควบคุมไม่ได้

เสียงนี้เหมือนตัวช่วยเร่งทำให้ชายคนนี้อารมณ์ ความรู้สึกยิ่งร้อนขึ้น ยื่นแขนยาวลากตัวเธอมานั่ง

ตักเค้า สองคนแนบชิดติดกัน

“ รู้มั้ยผมเป็นใคร ? ชายที่อยู่มุมมืดและมือใหญ่ที่เย็นเฉียบลูบไล้ไปมาบนร่างกายเธอ

“ ธนนท์ , เธอเป็นธนนท์สามีของฉันไง อีกสองวัน เราก็แต่งงานกันแล้วนะ ดีจังเลย ! เธอเมาจน

เห็นไม่ชัดคนที่อยู่ต่อหน้าเป็นผีหรือเป็นคน ตั้งแต่

เล็กจนโตเพื่อนผู้ชายข้างกายเธอก็มีแต่ ธนนท์เค้าสองคนโตมาด้วยกัน เธอเลยนึงชื่อเค้า

ขึ้นได้โดยไม่ต้องคิด

“ แต่งงานเหรอ ? หึๆ…..งานแต่งครั้งนี้เธอคงไม่

ได้แต่ง

พูดจบเค้าลงมืออย่างไม่มีความสงสาร เธอเจ็บจน

ร้อง

เช้าวันที่สองเธอตื่นขึ้นมารู้สึกหัวจะระเบิด แสงแดดที่ส่องเข้าตาเธอๆอยากจะพลิกตัวหลบโดย

อัตโนมัติ แต่ร่างกายปวดเมื่อยหมดแรงไปทั้งตัว กระดูกเหมือนถูกถอดชิ้นแล้วต่อใหม่ ปวด

จนเธอขมวดคิ้วลืมตาขึ้น เห็นทั้งห้องที่รกไปหมด และห้องแปลกที่ไม่รู้จัก กลิ่นแปลกๆฉนเต็มห้อง
ผ้าปูและผ้าห่มจะเตียงลากลงถึงพื้น เสื้อชั้นในถึง ชั้นนอกทิ้งเรี่ยราดบนพื้น เธอเห็นภาพเหตุการณ์

นี้จนอึ้งไปนาน

นี้มันอะไรกัน ?

ภาพเมื่อคืนค่อยๆปรากฎขึ้น แต่ความทรงจำหยุด ถึงแค่เหล้าที่หญิงสาวยื่นมาหลังจากนั้นก็จำอะไร

ไม่ได้เลย จู่ๆเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอพยายามลุก ขึ้นจากเตียง

ตอนลงจากเตียงขาอ่อนเกือบล้ม และความเจ็บ ปวดช่วงร่างทำให้เธอรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

หัวใจได้จมลง เบ้าตาร้อนและขยายใน พลิบตา

น้ำตาเต็มจนมองเห็นอะไรไม่ชัด

เธอถึงกับเมาจนมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้า ? ทำไมเป็นแบบนี้ได้ ?

สายโทรศัพท์วางไป

เธอไม่กล้าจะหาโทรศัพท์มาดูสายที่เรียกเข้า น้ำตาไหลพลาดไม่หยุด เห็นกระดาษโน๊ตบนหัวเตียง
ลางๆ ยืนมือหยิบมาดู เย็บมา แต่ก็แน่นดี นี้เป็นค่าทำ

ขวัญของเธอ และก็ค่าพักโรงแรมจ่ายแล้วนะ

เธออ่านจบโกรธจนฉีกเงินสามพันกับกระดาษโน้ต ออกเป็นชิ้นๆ “ ไอ้สาระเลว ไอ้สัตว์เดรัจฉาน

ใครเย็ดมา แกนะสิเย็บมา ! ทั้งบ้านทั้งตระกูลแกสิ ไปเย็บ “ด่าจบก็นอนร้องไห้บนเตียงกับ

ความเหยียบย่ำ “ ธนนท์….…….”

เธอทำเรื่องน่าอัพอายแบบนี้ลงไปได้อย่างไร จะ มองหน้าธนนท์ได้อย่างไง

นึงถึงสิ่งที่เค้าทำดีกับตัวเอง

ในใจที่บีบเจ็บปวดขึ้นเป็นพักๆ ที่แรกเธอตั้งใจไว้ ว่าวันเข้าห่อจะมอบความบริสุทธิ์ให้เค้า แต่ตอนนี้

พรุ่งนี้ก็เป็นวันแต่ง เธอจะทำไงดี ?

ยกเลิกงานแต่ง ! เธอทำแบบนี้กับธนนท์ไม่ได้ นี้ มันไม่ยุติทำกับเค้าเลย

เธอฝืนทนความปวดเมื่อยตะเกียกตะกายหามือถือหลังจากนั้นโทรหาธนนท์

“ นิสา คุณโทรกลับมาหาผมสักที เมื่อกี้ผมโทรไป ทำไมไม่รับ อย่าบอกว่ายังไม่ตื่นนะ ? “

“ ธนนท์ , ฉัน …….. ‘คำพูดก้ำกึ่งอยู่ที่คอพูดไม่ ออก เธออยากแต่งกับเค้ามาก เป็นภรรยาของ

เค้า แต่ตอนนี้เธอไม่คู่ควร

“ เป็นอะไรเป็น ? น้ำเสียงเค้าอ่อนโยนเหมือนที่

ผ่านมา

เธอรีบกัดฟันไว้ไม่ให้ร้องไห้ออกมา ยกมือเช็ด น้ำตาที่ไหลออก

เธอร้องไห้เหรอ ?

“ ฉัน ….ฉันแค่กลัว …. “

“ เด็กโง่ ทำไมถึงรู้สึกกลัวได้ เธอน่าจะมีความสุข ต่างหากในที่สุดเธอก็จะเป็นภรรยาของผม ใน

ที่สุดเราต่างก็เป็นคนขอ นและกัน “ ธนนท์ฟัง ไม่ออกน้ำเสียงที่แปลกของเธอ หัวเราะ

ปลอบใจ “ คนดี ไม่ร้องนะ ! รอเป็นเจ้าสาวแสนสวยของผมก็พอแล้ว

ตอนนี้ผมไปดูสถานที่จัดงานก่อนว่าไปถึงไหนแล้ว

ธนนท์พูดจบก็วางสายไป ฟังเสียงในโทรศัพท์ตู้ดๆ หัวใจเธอถูกอัดไว้จนหายใจไม่ออก น้ำตาได้

ขึ้นมาอีกที ……

งานแต่งนิสากับธนนท์ได้จัดขึ้นตามเดิม สถานที่ งานแต่งได้จัดขึ้นเหมือนในเทพนิยายสวยอลังการ

เพลงบรรเลงงานแต่งดังขึ้น นิสาคล้องมือมาพร้อม พ่อบุญธรรม ค่อยๆเดินไปทางธนนท์ ร้อยยิ้มมี

ความสุขมาก แต่งในใจกลับร้อนรนไม่สบายใจ

ในระหว่างพิธีกรได้ประกาศถึงครึ่ง หน้าจอใหญ่ได้ ปรากฎภาพและเสียงที่ผู้หญิงกับผู้ชายที่ทำเรื่อง

บัดสีเหล่านั้น

แขกในงานแต่งโกลาหลวุ่นวายกันหมด นิสาได้ยิน เสียงที่คุ้นเคยร่างกายหันไปมองดูจอใหญ่โดย

อัตโนมัติ

ตกใจจนแข็งนิ่งไปทั้งตัว สีหน้าไร้

เลือดฝาดมือเท้าเย็นเฉียบ
เธอรู้สึกในหูมีแต่เสียงแว่วดังก้องอยู่ ไม่ได้ยิน อะไรอย่างอื่นอีก

ภาพในบนจอที่แสงเลือนราง

ใบหน้าขอผู้ชายอยู่ในมุมมืดเห็นไม่ชัด แต่ของ ฝ่ายหญิงเห็นได้ชัดเลยว่าเป็นเจ้าสาวของงานแต่ง

วันนี้ นิสา ! แขกข้างล่างเวทีแต่งมองเธอและ

วิภาวิจารณ์เธอต่างๆนาๆ

ทั้งงานแต่งเต็มไปด้วยคำพูดที่ไม่น่าฟัง ญาติ ผู้ใหญ่สองฝ่ายอับอายจนไม่มีที่ยืน

ธนนท์เห็นภาพในจอ ไม่อย่าจะเชื่อว่าผู้หญิงที่เค้า ทะนุถนอมไม่คิดล่วงเกินที่จะเป็นว่าที่เจ้าสาว

ของเค้าจะไปทำเรื่องแบบนี้กับชายอื่นได้แถมยัง อยู่บนรถอีกด้วย เธอทำแบบนี้กับเค้าได้

ยังไง !

นิสา , เธออธิบายกับฉันให้เคลียร์เดี๋ยวนี้ นี้มัน เกิดอะไรขึ้น ! เค้าชี้ไปที่บนจอใหญ่ด้วยความ

โมโหและถามเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ