บทที่ 13 ทําไม ตบฉันจนชินเหรอ?
“คิดไม่ถึงจริงๆ……..ว่าพวกเธอจะแอบมา ถึงที่เมืองวอสก้า!”
ในห้องผู้ป่วย เพราะน้าที่อยู่ห้องเดียวกันไม่อยู่ แอนนาก็เลยถอดแว่นดำออก
บุษย์ไปล็อคประตูห้องแล้วเดินไปตรงหน้าสอง ก้าวเสียงของเธอสั่นนิดๆ “นาๆ……”
แอนนาหันหน้ามาแล้วมองไปทางเธอนัยน์ตา ของเธอไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแถมยังยิ้มแบบเยาะ เย้ย“มารักษาที่เมืองวอสก้าเพราะกลัวจะตายเห รอ?”
แอนจี้รีบเดินไปตรงหน้าแล้วดึงบุษย์มาอยู่ที่ หลังของตัวเองมองไปทางแอนนาด้วยสายตาที่เย็น ชา “ถ้าพูดดีๆไม่เป็นก็ไม่ต้องพูด!”
แอนนาเฮอะแล้วยักไหล่เหมือนจะรู้สึกดีที่แอน
จี๊ปกป้องแม่
“แอนจี้ เหมือนความจำของเธอจะไม่ค่อยดีนะ ลืมคำพูดของพ่อไปแล้วเหรอ?”
“นาๆ……”เสียงของบุษย์แข็งๆ
เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแอนนาถึงเกลียดแค้น เธอมากขนาดนี้?
แอนจี้ไม่สนใจความเจ็บปวดของบุษย์ที่ส่ง ออกมาทางหน้าตา แต่กลับมองไปทางหน้าต่างน้ำ เสียงของเธอเหมือนจะมีความสุขมากๆ “พ่อฉัน บอกว่าให้เธอไปจากที่เมืองวอสก้า อย่ามาที่นี่อีก ไม่ งั้น…….…….”
หันหลังมาแล้วมองไปทางแอนจี้ “เธอจะตาย อย่างอนาถมากนะ!” “
“นาๆอย่าไปบอกเขาพวกเราจะกลับไปทันที รีบไปทันที……”บุษย์พูดไปด้วยเก็บเสื้อผ้าที่อยู่ใน ตู้ “นาๆเธออย่าไปบอกพ่อนะพวกเราจะไปทันที!”
บุษย์รู้จักนิสัยของรุจดี ถ้าโมโหขึ้นมาก็ไม่สน เลยว่าใครเป็นใคร
แอนจี้ไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินตรงไปทางบุษย์
แอนนายักคิ้วแล้วยิ้มที่มุมปากเหมือนอารมณ์ ของเธอจะดีมาก
“ทำไมพวกเราต้องไปด้วย?”แอนจี้ไปจับที่มือของบุษย์แล้วมองไปทางแอนนาอย่างเยือกเย็น
แอนนาขมวดคิ้วและหัวเราะเสียงเบาๆ “นี่เธอ กำลังท้าทายพ่อเหรอ?”
“นาๆ เธออย่าโกรธ พวกเราจะไปทันที ใน ทันที………….”
“มาเลย! “แอนจี้จ้องมองไปทางเธอแล้วยิ้มที่ มุมปาก “เขาอยากให้ฉันตายอย่างอนาถก็มาสิ ฉัน จะรอดูว่าจะอนาถขนาดไหน!”
บ้านก็ขายทิ้งแล้วแม่ก็เป็นโรครักษาไม่ได้ จะมีอะไรที่อนาถกว่านี้อีก? ยังไงก็หลบไม่พ้นงั้นก็มากันเลย! เธอ แอนจี้ไม่ใช่เต่าที่ชอบอยู่ในกระดอง!
ป้าบๆๆๆแอนนารีบปรบมือจากนั้นก็พูดด้วยน้ำ เสียงที่ประชดประชัน “เก่งจังเลย!”
“นาๆ……
“เงียบ! “สายตาของแอนนามองไปทางบุษย์ ด้วยความดูถูก “ชื่อฉันเธอสมควรเรียกเหรอฉันเป็น อะไรกับเธอ เธอไม่รู้แก่ใจเหรอ?”
สายตาของบุษย์เหมือนหมดหวังกับโลกใบนี้ไป
“แม่ อย่าเสียใจ…… “แอนจี้ไปกอดที่ไหล่ของ เธอแล้วปลอบใจ “ชื่อของเธอให้สัตว์เดรัจฉานเรียก เท่านั้นรู้ไหม?”
แอนนาอึ้งไปเลยจากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นจะไป ตบที่หน้าของแอนจี้
แต่มือของเธอยังไม่ทันตบลงมาแอนจี้ก็ไปจับที่ ข้อมือของเธอไว้และพูดว่า “ทำไม ตบฉันจนชินเห รอ?”
ที่ผ่านมานี้เธอเคยยืมเงินกับรุจสามครั้ง
ครั้งที่หนึ่ง เธอรอรุจที่บันได แอนนาลงมาจาก ชั้นบน เหลืออีกไม่กี่ขั้นบันไดเธอก็แกล้งหกล้มแล้ว บอกว่าแอนนาเป็นคนทำ
ในคืนนั้นเพื่อเงินสองหมื่นเธอโดนแอนนาตบไป สองครั้ง
ครั้งที่สองเธอโดนแบบนี้ซ้ำอีกแล้วแต่ครั้งนี้ เปลี่ยนเป็นน้องชายของเขาแทน
และสิ่งที่โดนก็คือโดนตบหน้าสองที่เหมือนกัน และคนที่ตบก็คือแอนนาเหมือนเดิม
ในคืนนั้นเธอโดนตบจนหน้าบวมและมีเลือด ออกปาก
“เกลียดเธอที่มีหน้าเหมือนฉันจริงๆ
คนที่ตบเธอพูดคำที่ร้ายที่สุดในโลกออกมา
ครั้งนี้เธออยากจะตบเธออีกเหรอ?
แอนนาดึงมือของตัวเองกลับมาแรงๆแล้วพูด ด้วยน้ำเสียงประชดประชันว่า “ตอนนี้เก่งแล้วใช่ ไหม?เธอก็ไม่คิดดูหน่อยเหรอว่าเงินนี้เธอได้มายัง ไง ก็เงินที่เธอขาย…….
“แอนนา!”สายตาของแอนจี้เปลี่ยนไปแล้วเดิน ไปพูดข้างๆหูของเธอ “เธอแน่ใจว่าจะพูดตรงนี้ใช่ไหม?หรือเธออยากจะเป็นข่าวดังอันดับหนึ่งแล้ว?”
แอนนาตกใจแล้วมองไปทางเธอ
“เธอขู่ฉัน?”
“ฉันแค่เตือนเธอ เกิดเป็นคนต้องมีหนทาง ให้คนอื่นบ้างและที่ยิ่งไปกว่านี้ เธอคือแม่ของพวก เรา!”‘น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนเป็นไปเป็นน้ำเสียงที่ เย็นชา
แอนนาจ้องไปทางเธอหน้าตาของเธอน่ากลัว มากจากนั้นนัยน์ตาของเธอก็มีความคิดชั่วๆแว๊บผ่าน
“รอไว้ก่อน รอดูว่าพ่อจะจัดการกับเธอยังไง!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ