บทที่ 2 คนบ้านนอก

รถแท็กซี่ส่งเธอไปถึงที่หมู่บ้านคนรวย

บ้านในนี้ทุกหลังเป็นราคาหลายพันล้านทั้งนั้น ยามหน้าประตูก็เข้มงวด

แต่เธอโทรเข้าไปในนั้นรถแท็กซี่ก็เข้าไปโดย ง่ายดายเหมือนกัน

“ลุงคะรบกวนรอแป๊บนึงนะคะจะออกมาเร็วๆ

ที่นี่หารถยากมาก

ถ้าเธอเอาเงินเสร็จก็จะรีบไปที่โรงพยาบาล

“ได้!”

เด็กผู้หญิงรีบไปกดกริ่งบ้าน

แป๊บเดียวก็มีคนใช้มาเปิดประตู

“คุณหนู……”คนใช้เห็นหน้าเธอแล้วยิ้มแต่ พอเห็นเสื้อผ้าเธอสีหน้าก็เปลี่ยนไปเลย “มาหาคุณ ท่าน?”“อิ่ม!”

“เธอรอก่อนฉันต้องไปคุยกับคุณท่าน ก่อน”คนใช้ไม่พูดจาดีๆกับเธอเลย

“ฉันโทรหาเขาแล้ว”

คนใช้ขมวดคิ้วน้ำเสียงก็ไม่ค่อยดี “เข้ามาซิ!”

เธอรีบเข้าไป วิลล่าหลังนี้ใหญ่มากการตกแต่ง ก็เป็นแนวยุโรปแค่ดูก็รู้ว่าราคาแพงหลักล้านแน่ๆ

รุจนั่งอ่านหนังสือพิมพ์บนโซฟาอยู่พอเห็นเธอ เดินเข้ามาก็วางหนังสือลงช้าๆ

“เรื่องทำเสร็จยัง?”ผู้หญิงที่นั่งข้างรุจรีบถาม

“อิ่ม เข้าไปแล้ว”

“ไม่โดนจับได้ใช่ไหม?”

“ไม่โดน!”

“ดีมากเลยค่ะคุณท่าน!”ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก ผิวดีจนไม่มีริ้วรอยเลยสักเส้น
รุจวางหนังสือพิมพ์ลงแล้วยิ้มที่มุมปาก “ทีนี้ คุณชายฟอสกี้ก็จะสู่ขอแอนนาของพวกเราแล้ว แน่นอน!”

“ใช่ ถ้าแอนนาของพวกเราเข้าไปอยู่ในบ้าน ตระกูลฟอสกี้ ตระกูลพวกเราก็จะยกอีกระดับขึ้นต่อ ไปลูกชายของพวกเราก็จะได้มีอนาคตที่ดี!”

“อิ่ม!”รุจก็หัวเราะ “ตระกูลฟอสกี้ ต้องอยู่ใน กำมือพวกเรา!”

“เงินของฉันเตรียมเสร็จยัง?”เด็กผู้หญิงพูด

แทรก

นี่ก็คือเหตุผลที่รุจแต่งงาน

ตอนที่แม่ของเธอพึ่งคลอดพวกเธอได้ไม่นาน เขาก็ไปมีรักใหม่และอีกไม่นานก็มีลูกชายอีกคนให้ เขา

และแอนนาใช้ชีวิตกับผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เด็ก เห็นผู้หญิงคนนี้เป็นแม่แท้ๆของเธอตั้งนานแล้ว

แอนนาไม่ดีกับขอทานยังดีกับเธอและแม่เลย
รุจขมวดคิ้วแล้วมองไปทางผู้หญิงตรงหน้าที่ มีหน้าตาเหมือนกับแอนนา “เธอดูเธอสิสภาพอะไร เนี่ย?แต่งตัวอย่างกับคนจน!”

ของของแอนจี้ที่อยู่ข้างๆเริ่มกำแน่นๆตัวแข็งตึง

แต่ก็ตรง

“คุณท่านอย่างโมโห นี่คือลูกที่ผู้หญิงคนนั้น เลี้ยง คุณคิดว่าจะเทียบเท่ากับแอนนาที่ฉันเลี้ยงดู ได้หรอ?เฮอะลูกที่คนบ้านนอกเลี้ยงก็แบบนี้แหละ!”

“คนบ้านนอก?”เธอพูดคำนี้แล้วยิ้มอย่าง ประชดประชัน “เมื่อวานใครเป็นคนขอร้องให้คน บ้านนอกช่วย?

หมัดของเธอที่กำแน่นๆเริ่มปล่อยลง เธอรู้ว่าไม่ จำเป็นต้องโกรธเพราะคนแบบนี้

“นี่ก็คือการสั่งสอนของแม่เธอเหรอ?เถียงกับ ผู้ใหญ่?เธอเห็นฉันเป็นพ่อเธอบ้างไหม?”อยู่ดีๆรุจก็ ตาโตค้างและพูดด้วยเสียงที่ดังมาก

พ่อ?

เฮอะ!
เขาเคยทำหน้าที่พ่อบ้างไหม?

“สายตาของเธอหมายความว่าไง?”รุจยืนขึ้น มาเดินไปตรงหน้าเธอแล้วยกมือขึ้น

“ตบเลย เพราะเธอก็ไม่เคยเห็นฉันเป็นลูกสาว อยู่แล้ว!”เธอมองไปทางเขาสายตาเย็นชาเหมือน มองดูคนแปลกหน้าอยู่

รุจโดนเธอมองจนทำตัวไม่ถูกมือที่ยกขึ้นมาจะ ตบก็ไม่ใช่เรื่องจะลดมือลงก็ไม่ใช่

“พอแล้วๆ เอาไป! “พิมพ์เอาเช็คในกระเป๋าให้ เธอ “ไปๆๆๆรีบไปซะ!

แอนจี้มองไปทางตัวเลขบนเช็ค สองแสน

ตั้งแต่เล็กจนโตพ่อคนนี้ไม่เคยให้เงินเธอสัก สลึงเลยแม้แต่น้อย

แต่ตอนนี้เพื่อที่จะให้เธอไปแทนพี่สาวที่เสีย ความบริสุทธิ์ไปก็เลยให้เงินมาสองแสน

เฮอะความบริสุทธิ์นี้ราคาแพงจริงๆ!
แอนจี้ยิ้มที่มุมปากยิ้มนี้ทำให้ความรักของเธอที่ ให้หายไปหมดสิ้น

เธอเอาเช็คใส่กระป๋าแล้วหันหลังเดินไปทาง

ด้านนอก

“หยุด! “อยู่ดีๆรุจก็พูด

เธอหยุดเดินแต่ไม่ได้หันหลังไป

“เอาเงินแล้วกลับไปที่บ้านนอกไปอย่ามาที่วอ สก้าอีกต่อไป! “เสียงอันเยือกเย็นของรุจดังขึ้น

พิมพ์อึ้งไปเลยและรีบพูดตามว่า “ใช่ อย่ามา ที่เมืองวอสก้าอีก วอสก้าต้องการคนเดียวคือแอน นา!”

มือของแอนจี้ที่จับกระเป๋าอยู่เริ่มกำแน่น

พวกเขากลัวเหรอ?

กลัวเธอมาทำร้ายเหรอ?

เป็นพ่อที่ดีจริงๆ

แม่เลี้ยงที่ดีจริงๆ!