บทที่ 7 โดนแกล้งตั้งแต่เล็กจนโต

คืนนี้ทั้งคืน ราเชลคิดเรื่องนี้อยู่นานมาก เธอ นอนไม่หลับ สิ่งที่โจเซฟทำกับเธอยังคงวนเวียนอยู่ ในหัว

เธอรู้ว่าตนเองไม่มีทางเอาชนะปีศาจอย่างเขา

ได้

แต่ว่า เธอก็ไม่ใช่ตุ๊กตาที่ใครจะมาสั่งให้ ทำอะไรก็ทำตามหมด อนาคตของตนเองยังไม่ สามารถเลือกเองได้เลย แล้วยังมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?

เช้าวันรุ่งขึ้น

เธอมาตามนัดที่อำเภอตรงเวลา

รถสุดหรูที่คุ้นเคยมาจอดรอที่หน้าอำเภอแล้ว

โจเซฟในชุดสูทสีหาสง่า ร่างที่สูงของเขาดูดี มีราศรี เขาสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋า ยืนรอเธอ อย่างสง่างามที่รถ

เหมือนเขารู้ล่วงหน้าว่าเธอจะมาแน่นอน ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขายิ้มอ่อนเล็กน้อยดูมีความ มั่นใจสูงมาก
เมื่อเทียบกับราเชลแล้ว เธอแต่งตัวธรรมดา

มาก

เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาดๆ รองเท้าแตะ สีขาว และสะพายกระเป๋าเล็กๆหนึ่งใบ หน้าสดไร้ เครื่องสำอาง เพราะเธอไม่ได้นอนมาทั้งคือ เลยเห็น ขอบตาคล้ำของเธออย่างชัดเจน

ราเชลเดินเข้ามาใกล้เขาทีละก้าว

เขายิ้มอ่อน แววตาอ่อนโยน พูดกับเธอด้วยน้ำ เสียงนุ่มนวล “มาแล้วหรอ เข้าไปกันเถอะ”

ราเชลมองไปที่อำเภอ เธอยิ้มที่มุมปากอย่าง เย็นชา แล้วมองกลับไปทางโจเซฟ เธอพูดด้วยเสียง ปกติ “โจเซฟ ฉันจะพูดกับนายเป็นครั้งสุดท้าย ฉัน เกลียดนาย ชาตินี้ทั้งชาติฉันก็ไม่มีทางแต่งงานกับ คนเลวอย่างนาย

สีหน้าที่อ่อนโยนของเขาเปลี่ยนไปทันที เขา จ้องไปทางเธอและไม่พูดอะไรสักคำ

หลังจากนั้น ราเชลก็เปิดกระเป๋าแล้วหยิบมีด ออกมา แล้วทำท่าจะแทงไปที่คอของตนเอง จ้อง เขาด้วยความโกรธ เธอกัดริมฝีปากแรง ทำท่าเหมือนจะฆ่าตัวตาย

โจเซฟไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น เขายังคงยืนนิ่งๆอยู่ ที่เดิม แค่แววตาแย่ลงเรื่อยๆ และสถานการณ์ใน ตอนนี้ก็ทำเอาอนิกตกใจมาก รีบเปิดประตูรถลงมา เตรียมพร้องที่จะเข้าไปช่วย

เธอรู้สึกถึงความเย็นของมีดที่อยู่ตรงคอ แค่ เธอลงแรงอีกสักนิด ก็บาดคอเธอขาดได้ในทันที

แต่เวลานี้เธอไม่กลัวตาย เธอกลัวผู้ชายตรง หน้าคนนี้มากกว่า

เมื่อนึกถึงอดีต น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอาบ เต็มแก้ม ในหัวใจของเธอเจ็บจี๊ด “โจเซฟ ชาติที่ แล้วฉันคงฆ่าครอบครัวของนายตายใช่ไหม ในชาติ นี้ถึงต้องมารับอะไรแบบนี้ และนายก็คงไม่มีทาง ปล่อยฉันไปแน่นอน”

ราเชลน้ำตาไหลเรื่อยๆ เธอเจ็บปวดทรมาน ถึงที่สุด “ฉันโดนนายแกล้งมาตั้งแต่เล็กจนโต ตอน ประถม นายผลักฉันไปชนก้อนหิน แล้วทำให้ฉัน เลือดออกเต็มปากฟันหลุดไปสี่ซี่ ตอนมัธยม นาย ตัดผมที่ฉันไว้ยาวมาตั้งห้าปี และตอนสอบเข้ามหา ลัย นายก็ทำลายบัตรเข้าห้องสอบของฉัน ทำให้ฉันเข้าสอบไม่ได้ ส่วนตอนทำงาน ทุกงานที่ฉันรับผิด ชอบ นายจะมาแย่งไปเสมอ พอฉันจะแต่งงาน นาย ก็มาขืนใจฉัน”

“ความผิดของนายให้เวลาฉันพูดทั้งอาทิตย์ ก็พูดไม่จบ” เสียงของเธอแหบเล็กน้อย น้ำตาไหล มากกว่าเดิม เธอทรมานมาก เธออยากฆ่าตัวเองให้ ตายในตอนนั้นเลย “นายรู้ไหมว่าฉันเกลียดนาย มากแค่ไหน? ฉันยอมตายดีกว่าถ้าต้องแต่งงานกับ คนอย่างนาย”

โจเซฟเริ่มหายใจผิดจังหวะ เธอสูดอากาศ แรงๆหนึ่งที ก้มหัวลง เหมือนกำลังหลบสายตารา เชล พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอไม่กลัวบริษัทพ่อ เธอจะล้มละลายหรอ?”

ราเชลยื่นมือมาปาดน้ำตา เธอยิ้มอย่างฝืนใจ “ยังไงก็จะตายแล้ว นายจะลงคลิปทำลายชื่อเสียง ของฉันก็ตามใจ ทำลายธุรกิจครอบครัวของฉันก็ทำ ไป เฮ้อ…..…….”

ราเชลยังไม่ทันพูดจบ ก็รู้สึกเจ็บที่มือข้างที่ถือ มีดไว้ พึ่งจะรู้ตัวว่าโจเซฟได้แย่งมีดไปจากเธอแล้ว

“นาย…..”
ในเวลาแค่พริบตาเดียว เธอก็ทำตัวไม่ถูก มอง มีดโดนเอาไปต่อหน้าต่อตา

โจเซฟก้มหัว แล้วเล่นมีดในมืออย่างเฉยชา พูด อย่างไม่ใส่ใจ “ผู้หญิงที่เอาชีวิตตนเองมาล้อเล่น แบบนี้น่าเกลียดจริงๆเลย