บทที่ 15 ฝันไปเถอะที่จะหย่า

“เจมส์..…….” เอมเฟพึ่งจะเอ่ยปาก ก็ถูกสายตาที่ กำลังข่มขู่มองจนเธอไม่กล้าพูดต่อ

“ที่……..! คุณสา……..ยังไงสาก็คือท่าน ประธานของบริษัทที่จัดอยู่ในลำดับต้นๆของ ประเทศ ทำไมที่รักถึงยอมให้คนอื่นรังแกแบบนี้? ทำไมถึงปกป้องตัวเองไม่เป็นขนาดนี้ ทำไมสาไว้ วางใจให้ที่รัก..….……ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกคนเดียวได้ยัง ไง?”

เขาขึ้นเสียงสูง แล้วในคำพูดนั้นเต็มไปด้วยแรง ที่ข่มขู่ เอมเฟ่ไม่รู้สึกศัรธาในวาจาและท่าทีของเขา ตอนนี้เลยทีเดียว

เขากำลังจะบอกเตือนเธอ วันนี้เขาเห็นสภาพ แบบนี้ทำให้เขาไม่พอใจมาก ไม่พอใจจนเขาจะไม่ เซ็นใบหย่าแน่นอน

“ขอโทษนะ ที่…….รัก!” เหมือนนอกจากคำว่า ขอโทษ ต่อหน้าเจมส์ เอมเฟก็พูดอะไรไม่ออกอีก

และนึกว่าเจมส์จะพูดอะไรต่อ แต่นึกไม่ถึงวัน นี้เขาจะเป็นคนดีแบบนี้ และท่าทีเหมือนจะอ่อนโยน กับเอมเฟ่มาก เขากอดไหล่เอมเฟ่ไว้ แล้วยิ้มอ่อนๆ ออกมา
“ผมไม่อยากฟังคำขอโทษ คุณควรพูดว่าวัน ข้างหน้าคุณจะไม่ทำให้ผมเป็นห่วงขนาดนี้ พอเถอะ เราไปกัน แม่ยังรอเรากินข้าวอยู่”

พูดจบก็กอดเอมเฟ่ไว้แน่นๆ แล้วเดินผ่านผู้ หญิงที่ล้มอยู่บนพื้นอย่างเฉยชา

แค่เดินออกจากประตูมา เอมเฟก็หันข้าง จน ทำให้มือของเจมส์ที่กอดไหล่ของเธอไว้ต้องหลุด ออก

“ทำไม คุณได้รับประโยชน์แล้วก็รีบถีบหัวส่ง เลยนะเอมเฟ่” เจมส์ยิ้มอ่อนๆออกมาอย่างทนไม่

ไหว

“ฉันไม่ได้รู้สึกว่าคุณกำลังช่วยฉัน แต่กลับ สร้างปัญหาให้ฉันมากกว่า คุณลืมไปแล้วหรอว่าเรา กำลังทำเรื่องหย่ากันอยู่ คุณจะให้ฉันไปบอกเพื่อน ร่วมงานฉันยังไงว่าเราหย่ากันแล้ว?”

ตั้งแต่ที่เอมเฟ่ตัดสินใจจะหย่ากับเจมส์ เธอ ก็ได้เตรียมพร้อมสำหรับอนาคตที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ ตัวคนเดียว ดังนั้นต่อให้เธอยังไม่ได้หย่า เธอก็ต้อง ทำตัวให้เป็นคนโสดที่อยู่ตัวคนเดียว
เธอยังรู้สึกแอบดีใจด้วยซ้ำที่เจมส์ไม่บอกความ สัมพันธ์ของพวกเขาให้คนอื่นรู้ หลังจากที่หย่ากัน อย่างเงียบๆ เธอก็สามารถใช้ชีวิตเหมือนกัน ที่เป็น ชีวิตที่ธรรมดาและเรียบง่าย

แต่วันนี้เขาสร้างปัญหานี้ขึ้น เธอจะใช้ชีวิตอยู่ อย่างสงบสุขได้อย่างไร?

ตอนที่เอมเฟ่กำลังเคร่งเครียดและโมโหกับ การกระทำของเจมส์เมื่อกี้นี้ ทันใดนั้นคางของเธอก็ ถูกเจมส์จับไว้แน่นๆ ตอนนี้หางตาของเจมส์เผยยิ้ม อ่อนๆออกมา แต่ยิ้มอ่อนๆนั้นกลับเต็มไปด้วยควา โกรธเคือง

“จะพูดแต่เรื่องหย่า หย่าแล้วก็หย่าใช่ไหม! ผมจะบอกอะไรคุณนะ เอมเฟ่! การหย่าที่ผมไม่เห็น ด้วย คุณอย่าคิดว่าชาตินี้คุณจะได้หย่า! ดูๆแล้ววัน นี้ผมจะถูกเวลาจริงๆ ไม่งั้นก็คงไม่รู้ว่าคุณกำลังแอบ คิดเผื่ออนาคตของตัวเองแบบนี้”

แค่อนาคตไม่มีผม เจมส์ไม่ได้พูดออกมา แต่มือ ของเขาออกแรงโดยไม่รู้ตัว ทําให้เธอรู้ว่าเขากําลัง โมโหเป็นไฟ

ความรู้สึกที่เจ็บปวดบนใบหน้าของเธอทําให้เธอกลับสู่ความเป็นจริง ทำไมเธอต้องแอบหลงเชื่อ สีหน้าที่เจมส์แสดงออกมาเมื่อกี้ จนทำให้เธอลืม บทบาทตัวเองกำลังเล่นอยู่ เธอลืมไปว่าเธอไม่มีสิทธิ์ พูดคำว่าไม่!

“ใช่ ฉันอยู่แล้ว ” นัยน์ตาที่กำลังโกรธเคืองดู เหมือนจะนิ่งเฉยและไม่รู้สึกอะไรขึ้นมา และตาม ด้วยคำพูดที่เชื่อฟังที่เปล่งออกจากปากของเธอ

ทำให้เจมส์ยิ่งโมโหมากขึ้น ครั้งแรกที่เขา สังเกตเห็น จริงๆถึงแม้ว่าเอมเฟ่จะมีนิสัยที่เป็นคน อ่อนโยน แต่จริงๆแล้วความหัวดื้อของเธอก็ฝังอยู่ใน สายเลือด และไม่มีใครสามารถเปลี่ยนความคิดของ เธอง่ายๆ

เขาไม่ได้พูดอะไรใดๆแล้วกระชากมือของเอม เฟ่และเดินไปตรงที่ลานจอดรถ จากนั้นก็ยัดตัวเธอ เข้าไปตรงข้างที่นั่งคนขับ

ตลอดทางทั้งสองก็เงียบกริบไม่คุยอะไรกันเลย จู่ๆเจมส์ก็เปลี่ยนใจไปรับเธอ ก็เพราะจะให้โอกาสที่ เธอคิดจะกลับใจ ยังไงเขารู้ว่าแม่ของเขานั้นปากร้า ยมากๆ เขารู้ดี

แต่นึกไม่ถึงเอมเฟ่กลับไม่คิดจะเอ่ยปากพูดเธอมองไปข้างนอกด้วยสายตาที่เหมือนคนไร้ วิญญาณ สีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ใดๆ ทำให้ดูไม่ออก ว่าเธอคิดอะไรอยู่

เจมส์เกลียดความรู้สึกที่มองเธอไม่ออก แต่ ก่อนเธอเป็นคนที่เดาง่าย แค่พริบตาเดียวเขาก็ สามารถเดาออกว่าเธอคิดอะไรอยู่

แค่บางครั้งที่เขาถามถึงเธอ เธอก็ยังรู้สึกเขิน อายจนมุดหัวไปที่อื่น แล้วเม้มปากแสดงความดีใจ ออกมาอย่างอดกลั้นไม่ได้ หรือว่าแค่เขาพูดคำว่า ไม่กลับบ้าน ในลำโพงก็ฟังออกเลยว่าเธอกำลังถอน หายใจเบาๆเหมือนให้ความรู้สึกผิดหวัง

แต่วันนี้ ตั้งแต่ที่เธอบอกว่าเธอขอหย่า เจมส์ เหมือนเริ่มดูไม่ออกว่าความในใจของเธอเป็นยังไง ทำให้เจมส์ที่ชอบควบคุมเธอรู้สึกเคร่งเครียดจน สับสนวุ่นวายไปหมด

ได้ ไหนๆก็ไม่เอ่ยปากพูด งั้นก็จะให้เธอได้ลิ้ม รสความสุขที่ได้รับประธานอาหารมื้อค่ำนี้

เจมส์เลยเหยียบคันเร่งเต็มแรง จากนั้นก็ขับ เคลื่อนรถเข้าไปในความมืดโดยเร็ว
เอมเฟรู้ดีว่านกไม่เพียงแต่รังเกียจการเกิดมา ของเธอ และยังรู้สึกรังเกียจเธอที่เธอแท้งลุก แม้ กระทั่งเธอยังคิดว่าเธอแกล้งท้องเพราะอยากจะ แต่งเข้าตระกูลของเธอ

เพราะเหตุนี้เธอจึงไม่เคยมีสีหน้าที่ดีๆให้เอมเฟ ดู ความบ้านพักตากอากาศในใหม่มโหฬารแบบนั้น แม้แต่คนใช้ยังไม่เคยมองเธอว่าเธอเป็นสะใภ้ของ ตระกูลนั้น ครั้งนี้เจมส์พาเธอกลับบ้านไปกินข้าว ก็ คงอยากจะดูพวกเขารังแกเธอ

หรือว่าแต่ก่อนเธอคิดหาวิธีที่จะเอาไว้แม่สามีที่ ไม่ชอบเธอ แต่ตอนนี้………..รู้สึกผ่อนคลายมากๆ

ถึงแม้เธอได้เตรียมใจมาตั้งนาน แต่พอเข้าไป ถึงที่ห้องรับแขก และเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น เอมเฟ่ที่ ไม่ทำสีหน้าสบอารมร์ใดๆ กลับรู้สึกสับสนวุ่นวายขึ้น มาทันที

เจมส์ที่กำลังแอบมองเธออยู่ จู่ๆก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมา