บทที่ 1 เราหย่ากันเถอะ

ขณะที่เอมเฟ่กำลังลากกระเป๋าเดินทางกลับมา นั้น เธอก็ร้องตะโกนบอกคนด้านใน “ฉันกลับมาแล้ว ค่ะ” ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ดีแก่ใจว่าจะไม่ได้คำตอบรับ จากคนด้านใน และไม่มีใครคาดหวังในการกลับมา ของเธอ

แต่เธอก็เคยชินกับการพูดแบบน้ทุกครั้ง แม้ว่า เธอจะต้องรับบทเป็นคนที่ต้องโดดเดี่ยว แต่อย่าง น้อยเธอก็อยากหลอกตนเอง ว่ามีคนกำลังรอเธอ กลับมา

หลังจากที่เธอลากกระเป๋าเข้าไปในบ้านนั้น เอมเฟ่รู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว เธอไม่มีอารมณ์ที่จะ มาเก็บข้าวของ ตอนนี้สิ่งที่เธออยากทำที่สุดคือการ อาบน้ำและนอนหลับให้เต็มอิ่มสักงีบ

แต่ขณะที่เธอกำลังเปิดตู้รองเท้าเพื่อที่จะ เปลี่ยนเป็นรองเท้าใส่ในบ้านนั้น กลับพบว่ารองเท้า ใส่ในบ้านของเธอหายไป และมีรองเท้าส้นสูงสีแดง คู่หนึ่งวางแทนที่มัน

เวลานี้ ในห้องนอนก็มีเสียงของหญิงสาวดังขึ้น “เจมส์คะ ช่วยเบาหน่อยได้ไหม ฉันไม่ไหวแล้ว”

ตอนที่ได้ยินเสียงครางของเธอนั้น เอมเฟ่รู้สึกเหมือนมีมีดนับร้อยเล่มกำลังแทงมาที่หัวใจของเธอ

ตัวของเธอนั้นแข็งทื่อ ขาของเธออ่อนแรง แล้ว ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา

ห้องรับแขกขนาดใหญ่ที่ตอนนี้มืดสนิท เอมเฟ่ ยืนนิ่งไม่ขยับ จนเสียงครางจากด้านในห้องเบาลง เธอจึงกรอกตามองไปมา แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน

ตอนนี้เธอเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ เธอค่อยๆ เปิดกระเป๋าเดินทางของตนเองออกมา

เธอหยิบของฝากที่ซื้อมาให้เจมส์ออกมาจาก กระเป๋าเดินทาง หยิบออกมาทีละชิ้นๆ จากนั้นเม้ม ปากเอาไว้แน่น มือของเธอสั่นเทา เธอโยนทุกอย่าง ทิ้งลงไปในถึงขยะ

เวลานี้ เจมส์ที่เปลือยครึ่งบน ใส่แค่กางเกงตัว หนึ่ง เปิดประตูห้องแล้วเดินออกมา

ตอนที่เอมเฟ่เห็นภาพนั้น หน้าของเธอเรียบเฉย เพราะความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอธิบายได้ เขาเดิน ผ่านเธอไป แล้วเปิดตู้เย็นเอาน้ำออกมาดื่ม

“เจมส์ เราหย่ากันเถอะค่ะ! คุณเป็นอิสระแล้ว”

เอมเฟคิดมาตลอดว่าชีวิตนี้ คำว่า “หย่า”คง ไม่มีวันออกมาจากปากของเธอ แต่กลับไม่คิดว่า เวลานี้เธอจะพูดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย

แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่อยากจะเชื่อ ว่าคำพูดคำ นี้จะสามารถพูดออกมาได้

ห้องรับแขกขนาดใหญ่เงียบลงในทันที เอมเฟ่ ยังคงมองนิ่งไปที่แผ่นหลังของเจมส์

เขาที่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดนั้น มือที่กำลังหยิบน้ำ ออกมา สั่นเทาเล็กน้อย

เจมส์พูดขึ้นโดยไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ “พูด เหมือนกับว่าเราเคยอยู่ด้วยกันอย่างนั้นแหละ”

หุ่นของเจมส์นั้นดีมาก เพราะเขาออกกำลังกาย มาโดยตลอด เขามีกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ชัดเจน มี ไหล่ที่กว้างและใหญ่มาก

และเพราะแผ่นหลังนี้ของเขา ทำให้เอมเฟ ตกหลุมรักเขาทันทีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย
น่าเสียดาย แผ่นหลังกว้างนี้ไม่ใช่ของเธอ และ ผู้หญิงที่จะอยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นก็ไม่มีวันคือ เธอ

“ก็จริงค่ะ ตลอดเวลาสองปีมานี้ ฉันคงทำให้ คุณเหนื่อยและลำบากมาก ตอนนี้คุณอิสระแล้วนะ คะ ใบหย่าคุณส่งมาให้ฉันที่บริษัท ที่นี่คงไม่ใช่ที่ ของฉัน ลาก่อนค่ะ คุณเจมส์!”

เธอไม่อยากให้เจมส์เห็นน้ำตาที่ไหลลงมาของ เธอ ดังนั้นเอมเฟ่จึงรีบหันหลังแล้วเดินออกไป เธอ เช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้า แล้วเดินไปหยิบกระเป๋า เดินทาง จากนั้นก็เดินออกไปจากบ้านหลังนี้

ในเมื่อจะหย่ากันแล้ว เธอก็ต้องแสดงให้เขา เห็นว่าเธอเป็นคนเข้มแข็ง จะไม่ยอมให้เขาดูถูก ตนเองเด็ดขาด

“หึ เธอคือสะใภ้ของตระกูลพนาภิรมย์ไม่ใช่ หรอคะ? ทำไมพึ่งมาถึงก็ออกไปแล้วละคะ? คุณ บอกว่าเธอจะไม่ว่าอะไรไม่ใช่หรอคะ ต่อให้เรา แสดงสดต่อหน้าเธอก็ไม่เป็นอะไร? ดูท่าแล้ว คุณ กำลังโกหกฉันนะคะ”

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เอมเฟ่ไม่จําเป็นต้องหันหลังกลับไป ก็พอจะรู้ว่าภาพด้านหลัง ของตนนั้นเป็นอย่างไร

ตอนแรกเอมเฟ่คิดจะเดินออกไปจากที่นี่ใน ทันที แต่ฟ้าไม่เป็นจริง จู่ๆกระเป๋าเดินทางของเธอก็ เปิดอ้า ทําให้ของด้านในตกออกมา

ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอรีบลากกระเป๋าออกมา จนลืมรูดซิบกระเป๋าเดินทาง

เอมเฟีบอกกับตนเอง ว่าเธอต้องเข้มแข็ง ถึง แม้ว่าโลกจะโหดร้ายกับเธอแค่ไหน

ขณะที่เธอกำลังเก็บของที่ตกอยู่นั้น มือหนา ของใครบางคนบีบข้อมือของเธออย่างแรง เธอเงย หน้าขึ้นไปสบตากับเจมส์ แววตาของเจมส์ในตอนนี้ ดูโกรธมาก

“แปลกจริงๆ คุณยื้อผมมาตลอดสองปีไม่ยอม หย่า แล้วทำไมวันนี้จู่ๆถึงนึกอยากจะหย่าขึ้นมาได้ คงเพราะว่าคุณแอบไปมีคนอื่นรับหลังผมใช่ไหม ได้ เอมเฟ่ คุณมันแน่มาก ผมจะทำให้คุณได้รับบทเรียน ที่สาสม”

เขาบีบข้อมือของเธอแรงจนทำให้เธอรู้สึกเจ็บไปทั้งข้อมือ เธอไม่เข้าใจว่าตนเองทำอะไรผิด

จนเธอมองตายสายตาของเจมส์ ก็พึ่งเห็นของ ที่ตกลงมา มันคือถุงยางอนามัย

นี่ไม่ใช่ของเธอ เอมเฟ์ส่ายหน้าปฏิเสธ

“นี่ไม่ใช่ของฉัน ฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันมาอยู่ที่นี่ได้ ยังไง ฉันไม่เคยทำอะไรลับหลังคุณ”

ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่เขา พาผู้หญิงมานอนที่บ้าน แต่ทำไมกลับเป็นเธอที่ต้อง อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น

“คุณไม่รู้? แล้วมันจะตกมาจากกระเป๋ษเดิน ทางของคุณได้ยังไง อย่ามาตอแหล! ที่คุณทำแบบ นี้ เพราะผมไม่กลับบ้านแค่นั้นหรอ? มันคงทำให้คุณ รู้สึกเหงามากสินะ จนทนไม่ได้ต้องไปมีอะไรกับ ผู้ชายคนอื่น? นี่นะหรอ ความรักที่คุณบอกกับผม ทำตัวน่าสงสาร แล้วแอบไปยั่วผู้ชาย?”